مــــرد مـغـرور

  ای مـرد بـه خـود چنین غـره مبـاش      مــردم همـه گـرگ انــدو تـو بـره مبـاش

 چـون کبک بـه قـعـر بـرف پیـش نـرو       گرگان همه هوشیار و تـو درخویش مباش

 قـدری بینـدیش بـــدیــن چرخ توانگـر       پیـو سته به خود غره و مغرور مباش

                   مجید اسکندری  تاریخ     15 / 4 / 1393 

می شما ر ند مشر ک ا و لا د ر سو ل ./

ر نـج  د و ر ا ن  بـرد ه ایـم ما  شیـعیـان         ز خمـها  مـا خـو ر د ه ایـم ا ز مشـرکـان 

مارا گنهی نیست کجاست قاضی دادگر          افسوس چه توان کرد ازاین قوم ستمگر

ما شیعه اثنی عشری  مومن و مظلو م         بـر مـا  ستمی ست  و ا ضـح  و معلو م 

قومی به ما تهمت و شرک گوید و  کافر          در خط  رسو لیـم   همه  ا و ل  و  ا خـر

گو یند  که  حب  علی  و  کا ن  رسالت          با ر گاه  ر سو ل  و  همهء خان  اما مت

مشر ک به خدایند  همه  ا هل  ا مامت         حب   علی  و  ا ل  علی  تا  به  نها یت

این قوم که خو د  لا ف  و گز ا فند  همه         کافر به خدایـند . کنون اهل جزایـند همه

د ر شهر حجا ز ند  همه کا فر  و ملعو ن          ما جمله  محبان علی  عاشق و مظنـون

بـو سـه  بـر نـعـلـین  زننـد  ا ل  سعـو د          مشرک  و  کـا فـر   همـه  ا هـل  جهو د

قـبــر ا و لا د  عـلی  بـتـخـانـه  نـیـسـت          بو سه بر نعلین  ظلم شا یسته  نـیست 

نـعـلین    ا بـن   ا لـعز یــز   جــد   فـهـد          می پـر ستند   مـشر کـا نی ا یـن  نـمد

ا یـن  دغـل کـا ر ا ن  شیـطان  ا لـرجیم          مشـرکـنـد  در بــیـت  رحـمـن  ا لــرحیـم 

ثــروت    بـیــت   خــدا   در فـصـل حــج          می دهـنـد  بـه  قـا تـلـیـن  در  راه  کــج 

تـا  بـگیـرنـد  جـان و  مــال  مـسـلمـیـن          هد یه    بر   مستکبر ا ن    و   خا ءنـین

مـی شمـارنـد  مـشـرک  اولاد  رســول          ز ا د ه ء   ز هـــر ا  و  فــر ز نــــد  بـتـو ل 

                                 مجید  ا سکند ر ی  تاریخ 3 / 4 / 1393      

تقد یم به ما د ر ا ن شهد ا ی گمنا م ./

ا مــد م من از فـرا سو ی زمـان       ا مــدم ا ز سر ز مین  بی نشان

ا مــد م من بـا هزا ر ا ن افتـخار      ا مــدم تـا بـو  کنـم  د ستان یـار

مـادرم  غصه  نـخو ر من ا مـدم       ا مـدم بـا ز تـا تـو بـاشی همدمم  

ا مـد م ا ز جبهه. امـا بی پـلاک      هر نشانی داشتم افتاد بـه خاک

یک نشان داریـم ایـنک هـرجوان      تقـدیـم تـو بـاد مشتی استخوان

مـا معما ییـم د ر جا یی  نهـا ن      استخوانیم بی پـلاک وبی نشان

هرشهیدی بـود بی نـام ونشان      رو  زیـارت  کـن  ان  جا  و  مـکان

من  کنـارت  خفتـه ام در انتـظار      تـا بـیـایی  مـادرم  ای یـا د گـا ر

سالهـا در خاک غربـت  بـوده ام      درد  دل کـن در فـراغت بـوده ام

خفتـه ا م  مـا د ر . دارم  ا ر ز و      تـو  بـیـا بـاز کـن بـا  مـن  گفتگو

              نثار خون شهدا  صلوات                                                                           

  مجید اسکندری تاریخ   21 /3 /1393                             

عا بد حا کم

عابدی بودحاکمی درشهری دور         روز و شب می تاخت  تا دریای نور

دایمآ   داشتی  نبرد  با جاهلان          تا  شو ند   راضی   جمع   عابدان

عمر  خود   کردی   نثار  مردمان         غافل ا ز خود  بود و جمع  همرهان

روزگار بر گشت  و  چرخ  بی وفا         نا تــو ا نش   کـــرد  ا ز  ر ا ه   جفا

جاهلی از جاهـلان جایش گرفت         ا ز  قضا ی   روزگار   کارش  گرفت

کار انها سکه  شد با هرج و مرج         مردمان  بی  پو ل  افتادند  به  رنج

مر د  عـا بد  نیز  د ر  د ا م  تبا ر         شد  ا سـیر   تهمت   ا ن   نا بکا ر

سا لـها بگذشت  مردم  د ر بد ر         کس  نبو د   گیرد  ا ز   عا بــد  خبر

مردمی برخاست با جنگ وستیز         پیکردشمن شکست باجست وخیز

به یک ترفند سیاهچال باز کردند         نبرد ی  بی ا مان    ا غــا ز   کردند

بریدند   بند  ا ز  د ستا ن   یاران         گرفتا ر  ا مد  ا ن  جا هــل  نا د ا ن 

ا سیر  گشتند  تما م  زور مندان         همه محبو س  بند  و  کُند و  زندان 

به  ازادی  رسیدند   عـابدان   باز        تـلا ش و  همـتی  شد   قصه  و راز

                         مجید اسکندری  19 /3 /1393           

قصد شیطا ن بو د فنا ی انقلاب ./

و قتی  که   حر ف   صلح   می یا د          خاطرات  تلخ  جنگ  به صبح  می یا د

جنگ تحمیلی و هشت سا ل  دفاع          ا ن  شهید ا نی  که  گفتند  ا ل  وداع 

خیل  جا نبا ز ا ن   پا ک  سر ز مین          ا ن   صبو رانی   که  ا فتا د ند   ز مین 

صلح   ا مر یکا  پر  ا ز د ر د  و  غمه          د شمن   ما   د شمن   مر د   و   ز نه

یا د   مر د ا ن   شهید   نا و چه ها          یا د   پیکا ن    و   سهند   و   لا له ها

یا د  جاسوسان  ا و  د ر دست  ما          حمله  کرد  تا  با ز ستا ند   د ست  ما

یا د  طو فا ن  طبس  د ر جنگ  ا و           یا د    تحر یم    و    تجا و ز ها ی   ا و 

یا د  ا ن  سر ما یه ء   ایران  ز مین          ثروت  و  سرمایه ها  د ر  د ست   کین

یا د   بمبا ر ا ن   سکو ها ی   نفت          تا  بسو ز د   صنعت  ما  هر چه هست

رحم  نکرد  بر کودک و پیر و  جو ا ن          یا د    سیصد   لا له ء   خر د   و  کلا ن

نا و  ا مر یکا  هد ف  کر د ا سما ن          با  سقو طی  کشت  مر د م  ا نز ما ن

یا د   بمبا ر ا ن    جبهه.  پل   فا و          حمله کرد  با چند  پرش  ا ز ر و ی  نا و

یا د  مر د ا ن   شهید   هسته ا ی          گوی چه صلحی است باخصم بسته ای

قصد  شیطا ن  بو د   فنا ی  انقلاب         د ر  پس   ا ین  کینه و ر ز ی  بی جواب

هرچه شیطان داشت روکردروی میز         مشت  خو د  باز  کرد  با  جنگ و  ستیز

                    مجید اسکندری تاریخ  17 / 3 /1393

سالروز رحلت امام خمینی تسلیت باد./

اماما   تو  بو د ی  ا مید  و  مرادم           به روز جدایی  کنو ن  تشنه  کامم 

تو   ازاده    بو د ی   نما د    وطن           تو  زیبنده   بودی  به  نا م  و سخن

تو  د ست خد ا  با  ستم   دیدگان          تو  نو ر  خد ا   با   جفا   د ید گا ن

تو  بر کنده ای ظلم  و  جور  و جفا          برون   رانده ای   دشمن  د ین  ما

کنون ماه خرداد بسوگت نشستیم           به هر سا ل خرداد  بیاد تو هستیم

خمینی  پد ر   بو د  و  مرد   زمان           خمینی  عزیز بو د  و  پیش  از  زمان

خمینی شفیع  بـود  و روح  و روان           خمینی  بهار  بو د  و  صاحب  قر ان

به وقت  عزایت  دلم   غرقه  خون           غمت   نا گو ا ر   و   رخ م   نیلگو ن

اماما   به  یادت  همه  بی قراریم            چو    ا بر   بهاری   همه   اشکباریم 

به شوق تو  بودیم برای تو  بودیم            ز هجر تو سوختیم همه لب بدوختیم

ابر مرد  تاریخ  شکستی  تو  بتها            یگانه  تو   بو د ی   اماما   تـو   تنها

اگر پر  کشید ی تو  ا ز  خا نه ات           چو شمعی  بسوختی به کاشانـهات

و لا یـت  علی بـود و یـار امـام          چو  پیمان   ببستیم  به  یار امام

همه گردشمع ایم و پروانه وار           بگردیم  به  دورش  چو  دیوانه وار

سلام  بر  تو ای  رهبر قهرمان          تو  روشن گری داده ای  این زمان 

به یاد نبوغت  به راهت  قسم          همه  اشکباریم  به  نامت  قسم 

اگرلطف حق شاملاست انزمان         همـه  در  رکـا ب  ا مـا م  زمـا ن

                           مجید اسکندری ./  14 /3 /1392 

گر گذارت فتد ارامگه یار

گر   گذ ا ر ت   فتد   ا ر ا مگه   یا ر          ا شک   حسر ت   نبو د   چا ر هء  کا ر
بهر دوست  در غم  ا و  نا له  مکن          اشک زیباست ولی درد وغمی تازه مکن
ا لحمد     بخو ا ن     ا یه ء    نا ب         صلو  ا  ت      بفر ست      بهر    ثو ا ب
یا د  کن  ا ز  ر و ز گا ر ا ن   قد یم          ر و      تلا و ت     کن    قر ا ن    کر یم
می رویم نوبت به نوبت سوی  مرگ         می شویم   تسلیم  حق  در کوی  مرگ
توشه ای ما بسته ایم ازنیک و خیر         جزه ء   حقیقت   بی نیازیم  ما   به  غیر
ما همه دلداده  هستیم سوی حق         می رسد   نوبت  به   ما   ا و ا ی   حق
جسم فانیست  می رود در قعر گور         ر و ح   ا ز ا د  می شو د  ا نسو ی  نو ر
چو ن بمیریم عاقبت ما  ر ا چه باک         ا ین تن  خا کی  شو د  تبد یل به  خا ک
روح بی جسم در جوی ارام و سرد         چو ن  ببیند  جسم  خو یش  را  د ر نبر د
خواهشی دارم از دوستان  خویش         تا   قیامت   نیک  با شید   بهر   خو یش
                                                                                                       
                              مجید اسکندری./  9 / 3 / 1393     

شهد ا ا ز جو نمو ن عز یز تر ند ./

 ا گه  با  وحدت  و  یکپارچگی  مون          دشمنو  بیرون  راندیم  از خونه مون 

 ا گه  ازادی  داریم   تو  خو نه  مون          راه  میریم  به  ارامی تو  کوچه مون 

 بها ی  خو نها ی  پاک  شهر  مون          شمیم     ا ز ا د ی     کشو ر مو ن 

 ا گه   هر   مادر  عزیزی   رو   داده          واسه مون  خونش  پیامی  رو  داره 

 اونا  رفتن   چشم   مادران  به  در           تا  بیان   ا ن   عزیزاشون   از  سفر  

 ا گه  ما  بهارمون  سبز  می مو نه           گلهامون   به   رنگ  قرمز  می مونه 

 ا گه  مر ز ها ی  و طن  ا ر ا مشه           پیا م   هر  قطره   خو ن   سفارشه 

 ا گه  سر بلند   و  خیلی  مغروریم           ا ین   شمیم   غیرته  که   معذوریم  

 ا و نا  رفتن  با   هز ا ر ا ن   ا ر ز و           تا  نباشه   خاک مون   دست  عدو 

 بلبلان  تو   جنگل   اواز   می خونن           قد ر   ازادی شونه   خوب   میدونن 

 ا گه  قبرستو ن    شهر ما   فراونه          ا نجا    خو نهء    عز یز ا ن     مو نه 

 ا گه اشک مون  براشون  می ریزه           تک تک    ا و نا    بر ا مو ن    عزیزه 

 شهد ا   ا ز  جون مون    عزیز ترند           و ا سه  مون   نما د   خلق    برترند 

 ا و نا   ا یه   و   کلام    رحمت ا ند          و ا سه مون  دعا  و خیر  و برکت اند 

                                 مجید اسکندری تاریخ  28  /2 / 1393

کسی تا ا بد زنده د نیا نیست ./

به دنیا کسی مرگش اگاه  نیست         که  اگه همی در خور  شاه  نیست
کسی   تا  ابد  زنده  دنیا  نیست          وفادار  به  ا و   دار  و  د نیا  نیست
گریزی  کسی  را  ز فردا   نیست           همه   فکر    د نیا   و  پروا   نیست

به دنیا  مبند  دل  سزاوار  نیست          سراب است ولاغر که  پروار  نیست

جفا  دیده را  دل  به  دنیا  نیست          که دل بسته را چشم  بینا  نیست
زمین حربه است و زیبنده  نیست          به دامش شکاریم  و بیننده  نیست
چونیکی میکنیم دلواپسی نیست          گناهان میکنیم  بدنام کسی نیست
بدی گر بمیرد بسی زنده  نیست          زنیکان و خوبان کسی مرده  نیست

نبردی  به  گیتی به از کار نیست          به نزد  خردمند   بسی عار  نیست
به  پیری  دگر  قدرت  کار  نیست          متا ع   جو ا نی   د گر  یا ر  نیست
دگردرسرم شورواحساس نیست          نه  نیرو  و تزویر و  احساس  نیست
                                                                                          
                         مجید اسکندری تاریخ    27 / 2 /1393

مسا فر شلمچه

عزم   د ید ا ر   بهاران  کرده ام        ره  بسوی   جمع  یاران  کرده ام
رفتم و رفتم رسیدم شهرعشق       انچه دیدم من همه  اسرار عشق
د ر  شلمچه  بـوی  سرو  ا شنا        می نـوازد   شامهء   پیموده   را
گنبدی  د و ا ر  د ید م  استوار        د ر  کـف  گنبد   قبو ر ی   برقرا ر
مردمی  دیدم  متین با احترام         بر  مزار  ا ین  قبو ر  دادند  سلام
ا شکها   جاری  گفتند  با  قبور        این  شهیدان  بی کفن  از  راه دور
امدند  از خانه زاد خود به جنگ        تا   برانند   بعثی یان   و  نام و ننگ

د ر  نبردی   نا بر ا بر  با  جهود        استخوان وگوشت وپوست وتاروپود

کرده اند  خود  را  نثار سرزمین        تا  بگیرند   خانه  را  از  دست  کین
این بنای  مشهد گل واژهاست       خاک اینجاگوشت وخون لاله هاست
گر بخواهید کوی  یار زایر شوید        پا  بر هنه  با   و ضو   وارد   شو ید
                                                                                      
                          مجید اسکندری   15 /1 / 1393

عمر ما بگذ شت هر سا ل با بها ر

عید   ا مد   و   نو ر و ز ی    دگر          ا ز  در ا مد  با  خبر  روزی  د گر

ماه و سال بگذشت عید امدپدید         بی خبر  غافل  که  نوروز  را  ندید
عمر ما بگذشت  هر سال با بهار         همچنان  خوشحال  با فصل بهار
اخرین  روزهای سردی  ا ز  سفر         ا مد ه   ا ز   راه   نوروزی    د گر
چون میانسالی رسیم در زندگی         سر فرود  اریم  به رسم  بند گی
روز و ماه و سال ازعمر میگذشت        چون سواری  در غباری میگذشت
چشم  بازکردیم  به  ناگه عاقبت         چند  بهار  بیشتر  نبو د  تا  اخرت
فر صتی  یا بیم  ا گر  د ر  روزگار         چند  بهاری  عمر  بخشد  کردگار
می شو یم   یاریگر   خلق  خد ا         خا د ما ن   ا هل  بیت  و   ا نبیإ
گر  دهد  توفیق  رحمان و  رحیم         راهمان  د ر  خدمت  د ین  کریم
تا ظهور حجت  ا بن   ا لعسکری         ما  بفرمانش  و  ا و   ر ا   رهبری
                                                                                        
                            مجید اسکندری  بتاریخ   1393/1/4

شهید علی با ز ا سکند ر ی ./

 

پیر و ز ی ا نقلا ب اسلا می ا یر ا ن د ر بهمن ماه سا ل 1357

در این  وادی  یکی  شاه  ستمکار            به  مکر  و  حیله  و   ترفند  بسیار 

فریب   داد  مردمان  شهر   خوبان            گرفت   از  دختران  دستار و  روبان 

بزه کاری   و  قتل   و  غارت   مال            همه  سوغات   این  دشمن  رمال 

ز صبح تاشام جوانان غرق مستی            گرفت  از   مردمان   بنیاد   هستی 

همه  د لخو ش  ز شیطا ن  زمانه            نبود   اسایشی  در  شهر  و  خانه 

به   لطف    مکتب    ا ل    پیا مبر            کسانی   پرورش   یافت  نزد  رهبر 

جوانی از  خمین  راهش حسینی            فزون  بر شهرتش  نامش   خمینی   

که   ا گا هی   بداد   اقوام   ایران           براندند      حاکمان     رذل     ایران 

سپس   بازماندگان    تیغ طاغو ت           همه در  فکر مرگ و  میخ  و  طابوت 

به روز بیست و شش در  اخر  دی           طنین    انقلاب    پیچیده    در   نی 

فرار   کردند   ز  خاک     قهرمانان            وطن     رنگین   ز  خون    جاودانان 

بپیچید   عطر   شادی  در   بهاران           رسید       ایام       پیروزی     یاران 

به روز  بیست و دو  در  ماه  بهمن          شکسته   پایه های   ظلم   دشمن 

چو  ابراهیم  بتها   را   شکستیم            امام    امد   ز    استبداد     رستیم 

کجاست  ارباب ان شاه  نگونبخت           که   بیند   ملت  و   کاشانه  و  تخت 

چنان بتخانه و  بت  را  شکستیم            که   مظلومان    از    بتها    برستیم 

               مجید اسکندری ./ به مناسبت دههء مبارک فجر بهمن ماه سال 1392

ر ا هیا ن جبهه ها ی را ه نو ر ./

جا یگاه ا خر ین  مید ا ن   عز م            یادمان  بهترین  مر د ا ن  رزم

عزت  و  پاکی و ایثار پر بها ست            بهترین  سرمایهء الا له هاست

رد  پاهایی درون  جبهه ها ست         که نشان  افتخار لا له هاست 

خاک  خوزستان  و  ایلام   صبور            لا له گو ن  ا ز خو ن  یاران غیور

یاد گمنا ما ن  بی نام  و  نشان         فاتحان    پیروز   بر  کفر  زمان 

یاد  ان   دشمن  ستیزان  جوان         یا د  ا ن  اروند  و  کارون  روان 

یاد  هور  و  یاد  نی زاران  سبز          یا د خوزستان  و جنگلهای  گز 

یا د ما ن    نخلها ی  ا ستو ا ر          یا د گا ر   سروهای  بی قر ا ر 

هرکه را زائرشود درکوی دوست         در دلش دیدار  خوبان  ارزوست 

صد درود  بر  ز ا ئر ا ن  لا له ها          ر ا هیا ن  مشهد  گل واژه ها  

راهیان   سر ز مین    قهر ما ن          یا د  یا ر ا ن  شهید  مهر با ن 

بو ی  عطر ا گین   یاران   جوان          می نوازد  شامه های  رهروان 

                  مجید اسکندری ./ تاریخ    23 / 10 / 1392

ارزوی دل

ارزوی  روی  مـــاهــی مـی کــنــم       ارزوی  چــشـم زاغـــی  مــی کــنـــم

روز و شب فـریـاد دل خـوانــد گـلی       در فــــراغ  گــــل نــــالـــــد  بـلـــبـلـی      

دل مـن بـی تــاب روی دلـبـر است       گــل زیـاد دیــدم  ولی او  بـهتـر  است

رخ  او زیـبـا ز هـر گــل بـهـتـر است       بی گمان ماهروی من چون مهتراست

در  دلــــم  دارم  هـــــزاران   ارزوی       بـهـتـریـنـش گـوهـری اسـت بـا ابـروی

                             مجید اسکندری  1392/10/23

به یاد امام وشهیدان

به  سالی  دشمنی قصد  وطن کرد           چو  خاک  بگرفت عزیزانی  کفن  کر د  

ز  امریکا  و  غرب  و شر ق و  اعراب           همه یکد ست  فر ما ن  د ا ده  ارباب 

به  یکباره  جنو ب  و  غر ب  ا یر ا ن           به دست دشمنان  اشغا ل و  و یر ا ن 

ا سا ر ت  برد   هزاران  تن  ز  مردم           به  تا ر ا ج   برد  همه   اموال  مر د م  

به خاک و خون کشید طفلان و پیران          ز نا ن  و  د ختر ا ن  مر د ا ن   ا یر ا ن 

در ان  برهه  ا ما م  و  ر هبر ی  بود           عز یز   و   مهر با ن  و  سروری    بو د  

ا بر  مر د ی   ز  مر د ا ن   ر سا لت           شجا عت   پیشه   و    ضد    جها لت  

جوانانی  بپا خاست  همچو  شیران            که دشمن مات و گیج و گشته  حیران

بر ید ند   د ست  شیطا ن  طمعکار            تصا حب  کرده  شهر ها  این  گنهکار 

همه  ا ما د هء   ر ز م  و  ر شا د ت           ز جا ن  بگذ شته   و  عز م  شها د ت 

بر و ن ر ا ند ند شغا لا ن  طمعکار           گر فتند  خا ک  ا ز  د ست   ستمکا ر

د لم  ا تشفشا ن   د و د   و  ا تش           بسو ز ند  د شمنا ن  د ر  کا م  ا تش 

کدام دشمن چنین تیر در کمان  کرد           به  نامردی   عزیزان  ر ا  نشا ن  کر د 

عز یز ا نی   گر فت   قو م   حقیر ی           نشست   بر   چهره ها    گرد  فقیری     

شهیدانی  گر فت  تا  د ر د  هجران           بما ند   بر   د ل    ما    یا د   یا ر ا ن 

ند ا ر یم   ما  تو ا ن  ا ین  جد ا یی           کشیم   هجر ا ن  و  د ر د  ا شنا یی 

به  یا د هر  شهید ی  گل  بکا ر یم            به  ا شک   چشم   بر  گلها  ببا ر یم  

د لا  لبریز  ا ز  د ر د  جد ا یی ست           هنو ز  هجران  و  درد  و بی قراریست 

به  یاد   رهبر   و  خو ن   شهید ا ن          خمینی    سر و ر    و   یا ر  عز یز ا ن 

فد ا ی    نهضت    سر خ   حسینی          سلا م     بر   تر بت    پا ک   خمینی 

سلام برقبر شش گو ش حسین باد          شفیع     ملت     عصر    خمین   با د  

                              مجید اسکندری تاریخ   15 / 10 / 1392            

بچه های ترکالکی سایت 5 و 4 قبل از عملیات ولفجر مقدماتی در حال استراحت

 ایستاده از راست 1-مجیداسکندری2-شهیدبهمن حسنی3-علی علیزاده4-کریم اقاجانی5-حسین رحمانی نشسته از راست1-محمود موسوی2-حمیدجسن زاده 3-ناشناس

شهدای جاویدان خانواده های اسکندری

                                   بسمه تعالی

شهدا مهمانان سفره الهی یند و نزد پروردگارشان روزی میخورند

                                              

با سلام و درود فراوان بر شهیدان  اسلام و انقلاب به اطلاع میرساند که به مناسبت
فرا رسیدن چهارمین یادواره شهدای دشت بزرگ در زمستان سال 92 و ارج نهادن به

مقام شامخ شهیدان اعلام میدارد که خانواده های اسکندری  سیزده  لاله سرخ حسینی

و چندین ایثارگر و جانباز را تقدیم اسلام و انقلاب کرده و از مال و جان خود نیز گذشته
تا درخت اسلام و انقلاب ابیاری شود. اسامی این شهیدان به قرار زیر می باشد. جا
دارد که همیشه عملکرد  شهدا را  سرلوحه زندگی خود  قرار دهیم و چراغ راه  اینده
ما باشند./

                                                                                                            
 1-حاج محمد حسین عقیلی  فـرزنـد کربلایی عبدا له                                                    

 2-حاجیه زهر ا      طـاهــــری   فــــرزنــــد   عـــــوض      

 3-حاج عبا س       اسکندری فـرزنـد کربلـایی حـسن

 4- حمید              عـقـیـلی فــرزنـــد حــا ج عـیسی 

 5-محمو د  مراد     اسکندری فـرزنـد  حاج خـدا  کــرم
 6-احمد               اسکندری   فـــرزنــد حـاج عـبــاس
 7-یوسف             اسکندری فـرزنـد مشهدی عبـداله
 8-علیبا ز             اسکندری فـرزنـد مشهدی حسین
 9-نادر   حسن      پوردشت بـزرگ فـرزند حاج فریـدون
10-ناصر               مـراد اسکندری فــرزنـد حـاج کــرم  

11-محمد              اسکندری  فــرزنــــد حـاج عـبـاس  
12-محمدرضا        عقیلی فــرزنــد حاج عبـدالحسـین    

13-محمود          مراد اسکندری  فرزند  احمد./ شهیدحرم                          
یـاد بـاد روزهـای خـونـین  دفـاع        شـورجنگ  و عـاشقی وقت وداع
ا ی  بـه قـربـو ن  همه گهو گلم        رفتین  و مـو مـنـدم  و چشم تـرم 

د ل مـو خیـنـه آ  ای  دریـای  راز        مـو  نـمهـنم  کـه  کنم  عمـر دراز   

وقتیکه  قـامـت تـون  یـادم  ایـا         آ تـیـام خـیـن آ  دلـم  جون در  ایـا   

 

    روحشان شاد ویادشان گرامی باد                                         

                              مجید اسکندری تاریخ  15 / 9 /1392 

                                               

تو نیکی کن ز دریای وجودت

بکو ش ا ز  مهر  د لت  تنها  نبا شد            که  ر و ز ی  همد مت  غمها  نبا شد

بیا   بر   گیر   ر سو  م   جا و د ا نی            نو ا ز ش  کن  به  لطف  و  مهر با نی     

چو نیکو یی. نیا ز مند ا ن  کر م د ا ر            فقیر ی  ر ا  به  قو تی  محتر م  د ا ر

ا گر ا فتا د ه  ر ا  یا ر ی تو ا ن  کر د            بد ا ن ر و ز ی تو ر ا یاری  هما ن کرد

بگیر  د ستی  که  محتا ج تو  با شد           خد ا  ر ا ضی  ز   کر د ا ر  تو   با شد
تو  نیکی  کن  ز  د ر یا ی  و جو د ت           به  ا ر ا مش   ر سد   قلب   ر ئو فت

قضا ی ر و ز گا ر  گر  د ا شت با ز ی           نبا شد   مشکلی  و  ر مز  و  ر ا ز ی

ا گر  د ا ر ی  د لی  پا ک  و  عنا بی           ذ لا ل  و صا ف  چو ن  د ر یا ی  ا بی
بیا همچو ن د رختا ن شا خه سا ری           بگستر  بر  فقیر ا ن  بر گ   و  با ر ی
به   ز  یر    چتر   گر  م    ز ند گا نی           ببخشا ن   بر   عز یز ی    مهر با نی
ببخش  بر  مر د ما ن   بی   بضا عت          بکن  د ر  ز ند گی   قد ر ی   قنا عت
گدایی راکه سلطان همنشین داشت          تو گو یی تاج و تختی ا ینچنین داشت 
                                                                                                         
                              مجید اسکندری   27 / 8 / 1392

نوحهء کربلا ای کربلا

کر  بلا   ا  ی   مد  فن   آ  ل   عبا         ر ا ز ها   د ا ر ی  ز  د شت   نینو ا

گو  چه  کر د ند با  علی  ا صغر م         تشنه بو د ا ن شیر خو ا ره اصغر م

ا  ن  یتیم   مجتبی   د ر   کر  بلا         نو  جو  ا  ن   جبهه ء   د  شت   بلا

گو   ز   قا سم  یا د گا ر  مجتبی         بهتر ین   د  ا  ما  د   د شت   کر بلا

                                کر بلا ا ی کر بلا   کر بلا ا ی کر بلا                      

کر بلا   ا  ی   مد  فن   آ  ل   عبا         ر ا ز ها   د ا ر  ی  ز  د شت   نینو ا

گو   ز   عبا س  علی   بر ا د ر م         پا  سد  ا  ر  خیمه  ها  ی لشکر م

تشنه کا م سقا ی د شت کر بلا         و  ا  ر ث    حید  ر    علی  مر تضی

شیر   مید  ا  نم   علی   ا کبر م         ا  و    شبیه    چهر ه  ء   پیغمبر  م

                                کر بلا ا ی  کر بلا کر بلا ا ی  کر بلا

کر بلا   ا  ی   مد  فن   آ  ل   عبا          ر ا ز ها  د ا ر ی   ز  د شت  نینو ا

گو    ز   مر د ا ن   شهید   کر بلا          بهتر ین   یا  ر  ا  ن  د شت  نینو ا

گو خبر د ا ری ز ز ینب خو ا هر م          ا نچه ا و د ید  لحظه ها ی  ا خر م

سر بر ید ند د شمنا ن ا ز پیکر م          گو چه دید ان خو ا هر غمد ید ه ام

                                کر بلا ا ی کر بلا کر بلا ا ی کر بلا

کر بلا   ا  ی   مد  فن   آ  ل   عبا          ر ا ز ها  د ا ر ی  ز  د شت   نینو ا

گر  ز طفلا نم  خبر  د ا ر ی   بگو          تا ز یا نه  خو ر د ه ا ند  بی گفتگو

ا ز ا سیر ا ن گو  کجا آ و ا ر ه ا ند          ا هل بیتم  ر ا  ا سیر ی بر د ه ا ند

                                کر بلا  ا ی کر بلا کر بلا ا ی کر بلا                           

                          مجید ا سکند ر ی تا ر یخ  14 / 8 /1392 یکم محرم

با غبا ن و پسر ا ن

 با غبا نی  صد   نها ل   میو ه   کا شت           سا لها با شو ق  د ل  همت  گما شت
ا و  جو ا ن  بو د ی  و  گشتی  پیر مر د           د ا ئما   با   ز ند گی    کر د ی    نبر د
گا ه  به  کا مش بو د  ر و ز ی  ز ند گی           گا ه به نا مش  بو د  ر و ز ی   بند گی
سا لها    بگذ شت    ا ز   با غ     نها ل           پیر مر د  گشتی مو یش  همچو   ز ا ل
در سرش میگذ شت  هر روز  ا ین  روند           با  ا مید ی   میو ه ا ش   با ز ا ر   بر ند

هر  نها  لی  شد  بعد أ   یک  د  ر  خت           با غبا ن  مـُر د ی و گشتی  تیر ه  بخت

د و   پسر   بو د ی   ا ز   ا ن    پیر مر د           بر   سر   ا ر ث   پد ر    کر د ی    نبر د
ا ن  یکی  تخر یب  می کر د . خا نه  ر ا           چو ن عد و ی  می تاخت  ا ن و یرا نه را
د یگر ی ا ز بیخ و  بن  می کنَد  د ر خت           می ز د ی  ا تش  به جا ن  هر  د ر خت
عا  قلی    گفتا   چر  ا    ا ینگو نه   ا ید          با  خد ا و ند   د شمنی ها    کر د ه ا ید
همچنا ن  د لگیر  و نا لا ن  بو د  و  گفت          هردرختی کنده اید سا لها ست  شکفت
خا نه   و  با غ   پد ر   کر د ند   به   گلَ           ا ن   د و  ا ز  ر فتا ر خو د  گشتند  خجل
درنهایت داشتند اندیشه ا ی ان دو پسر           تا    کنند     ا  با  د     میر  ا  ث     پد ر
با  مشقت   میگذ شت  سا ل   نخست          عا قبت  بید ا ر شد  شا نسی  که خفت
کا میا ب   گشتند   ا ن   هر  د و   پسر          سا  لها   خو  ر  د  ند   میر  ا  ث    پد  ر
                                                                                                               
                            مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  29 / 7 /1392               

باحقیقت می کنیم جنگ و نبرد

  انـکـه  خـواهـد  از غـم   قـانــون  رهـد       گــو ی درستـکـاری رهـانــد  از گــزنــد
  بهـر   فـر ز نـد ا ن  خـو د  ا یند ه ا ی       جا معه ا ی  سا لـم   بـرای  بـنـده ای
  عـاری ا ز د لـو ا پسی هـر خا نـه ا ی       خانـه ای  سالم  نـمـاد   جا مـعـه ا ی
  امـدیـم خـوشحال و شاداب ایـن جهان       می رویـم دلـگـیـر و بـی تـاب  ان زمـان
  ا مــد یـم  یــک  ر و ز  بـا  صــد ارزوی       مـی ر و یـم بـا حـرص روزی نــزد ا و ی
  چـو ن گـذر کـردیم عـمری زیـن جها ن       عا قبت  پا یا ن  ر سا نیم  ا ین ز ما ن
  تــوشـه ای  همـراه مـا از نـیـک و بــد       حا صـل   ا عـما ل   تـن  ا ز بـنـد  بـنـد
  گر ر سد  و قت  و د ا ع  ا یـن جها ن       ز یـن حقیقت غـا فـلیـم در ا یـن  زمـا ن
  بـا حقیقـت  می کنـیـم جـنـگ و نـبـرد       تـا  بمـا نـیـم  ا یـن  جهـا ن  بـی خـر د
  غـافـلیـم ا ز  هـر  گـنـا ه د ر زنـــدگی       مـا نــد ا نـیـم  را ه  و  رسـم  بـنـد گی
  واگـذاریــم خـو یـشتن  بـا  ا مــر حـق       هر چه او خواست میرسد ما را به حـق
  ا و بـبـخشا نــد  بــر  مـا   ز نــد گـی       د ر   پنا ه   ا و ست   ما  ر ا   بند گی
                                                                                                           

 
                             مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ   26 / 7 / 1392  

د ر و د بر لا له های خا ک ا یر ا ن

ا ن  ز ما نی  ر ا  که   د شمن  کر د  هجو م         حمله   کر د   بر  خا ک   پا ک   مر ز بو م

قهر ما نا نی  به  پا  خو  ا  ست   ا ز    و طن        عز م  مید ا ن  کر د ه  و  پو شید ند  کفن

جا ن   خو د   کر د ند    فد ا ی    ر ا هشا ن        د شمنا ن  کر د ند  بر و ن  ا ز خا کشا ن
خاک خوزستان و ایران لا له گو ن ا زخو نشان        جبهه ها دارند نشا ن ا ز غیرت و پیکارشان   
ا ی شهید ا ن قهر ما نا ن. لا له ها ی با و فا        بهتر ینها  ا ز  خد ا   ا ر ز ا نی  نا م   شما
بر  شما  با د ا   مبا ر ک  لحظهء  پر و ا ز تا ن        ملتی  مد یو ن  ا یثا ر  و  نبر د  و  ر ز متا ن
ما    بد  ید  یم    ر  د     گا   مها  ی    شما        پا   نها  د  یم     جا  ی    پا ها ی    شما 

ا ی   که    نو شید  ید   شر ا ب   جا و د ا ن        پر     ز  د  ید   تا    قله ها ی    ا سما  ن

نز د  جا نا ن   با ز  گو یید  همت ر ز مند گا ن        د شمنا ن  بیرون  راندید  با نبردی بی امان

با ز  گو یید  تا  ببخشد  حق.  تن  بیما رشان        در سرای بیکسی  پیو سته با شد  یارشان

د  ید  ه  ها    د  ر  حسر ت   گلها  ی   نا ز         ا شکها   ر یز ند  بجا  ی    خو  ا  ب    نا ز

ا ز   خد ا   خو ا هیم    طلب    یک   مغفر ت        با حسین  (ع)   محشو ر  با شیم   ا خر ت

                                   مجید  ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  22 / 7 / 92                   

دلم ایخواست نویسم درد مردم

دلم ایخواست وقتی خووم شو بووه سالی         مو   نبینم    مر د مه   تی   د ست   خا لی    

د لم  ا یخو ا ست  نو یسم د ر د  مر د م          ا ما     سنگین  تر     ا یبو      ر نج     مر د م  

أ بی کا ر ی  و  فقر ا ی  د ا د  و  بید ا د           أ  بی  ا و و ی   و   ر نج   د ی   نیکنم    یا د 

د لم ا یخو ا ست نبو  فقر مین  و لا تمو ن         مر د مو ن   کل    د و لمند   کنیم   صفا مو ن 

ر سه  ر و ز ی  د لا  بی د ر د  و  غم  بو           گهو گل  خو شحا ل و شا د  کل د و ر هم بو 

د لم  ا یخو ا ست  رسه  ر و ز ی  بر ا بر           گهو  گل   کل   مهر بو ن    په   هم   بر ا د ر  

هر  یکی  با  د یگر ی  أ   د ل   گهو   بو           هر    کسی    عا قلتر ه    ا و   جا    بهو   بو 

د لم ا یخو ا ست فصل بهار مو رم عقیلی         سهر  و  سو ز   و ر  کشه    به   ر نگ   نیلی 

سهر و سو ز و ر کشه  می  ر ش  بارون          هم  أ فتو   و  هم  با ر و ن   د ید ن   یا ر و ن 

د لم  ا یخو ا ست  همه  یه دل و  عا قل          همه  شو ن  خد ا شنا س با رحم  و  عا د ل 

هر  که  حر ف  د ل  گو   أ   ا ی  ز مو نه          د ر د   د ل    سی   هم   کنیم   نبو   بهو نه 

دلم ایخو ا ست جنگی نبو می  بختیو ری          هفت و  چها ر تلاش ا یکرد یا  و ا  د ی یو ر ی 

و قتی  که  بهم   گر ن   د و   بختیو ر ی          د شمنو ن  هفت   و  چها ر   ا یر ه  به خو ری

                                                 مجید اسکندری 14 / 7 / 1392                                               

اخرین ستارهء فجر و امید

 ا ی  ستا ر هء  صبح د م  فجر  ا مید          بر تا ر ک  شب   بتا ب  د می  نو ر  ا مید 

ظلمت بکشید چا د ر شب بر رخ ر و ز          د یر یست  که  خلق  منتظر  لحظهء  ر و ز 

ا ی  ما ه  بتا ب  تا  سحر صبح  ا مید         ا ین  بی خبر ا ن  غا فلند  ا ز  ر و ز  ا مید  

با یا د خد ا  چا د ر شب  پا ر ه  کنیم         د شمن شکنیم  مشکل خلق  چاره  کنیم 

تا لحظهء پیر و ز ی بر ا ین  شب سیا          ما منتظر ا ن سجده  کنیم  و شکر و  د عا 

د ا ئمآ   د ر  حا ل   ذ کر یم   با  خد ا         با  د  عا    و    نا  له  ها  ی   بی   صد ا 

ما  منتظر یم  ستا ر ه ء   فجر   بد مد         ا ز د یده و د ل  د ر د و غم  و  رنج  بر هد 

ا ی  یو سف مصری  ببین   منتظرانت          یعقو  ب   صفتا  نند   بیا   جا  ن  بفد ا یت  

ا ی  ند ا   و    ها د ی  و   نو ر  خد ا         ا شک  خلقی  بین  و  د ر د ی   ر ا  د و ا 

ا ز  پس   پر د ه  بیا    بنما     ظهو ر          با  ظهو ر ت   د ید گا ن   کن   غر ق  نو ر  

د ر د  مند یم  منتی   بنما  به  خلق          ا ی  مه   تا با ن  و   خو ر شید  و   شفق 

                                مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ   7 / 7/ 92     

تقدیم به شهدای گمنام هشت سال دفاع مقدس

ا ی شهـیـد ا ن  لا لــه هـای افـتخـار        را هـتان  پـیوستـه  بـاشـد پـایـدار  

یــادتـان  جــاویـــد  بــادا  هــر  زمــان        نــامـتـان  زنـده  نـگیـن  خـاکـمـان 

ای  شـهــیــدان  قــهـرمـانـان  و طـن        ای  فـــداکـــاران نـــامـــدار وطـــن  

نــاتــوانــیـــم از هـــمــه  اســرارتــان        مــا  نــدانـیـم  قـصـه ء  پــروازتــان  

هــــم قـطـــاران  بـــا خـبــر از رازتــان        اسمـانــهـا  وعـــده ء  دیــــدارتــان  

مـا  نــدیـــدیــم  لــحـظــهء پـــروازتـان        مـا  شـنیـدیـم قـصــهء  هـمـرازتـان     

ای عــزیـــزان لالـه هـای بـی نـشـان        از کــدامـیـن اشنـا گـیــریــم نـشان  

از کــدام خـاکــریــزهـا کـردیـــد خـروج       درکــدام بـاطـلاق هـا کـردیـد عــروج  

نـقطه نـقطه جـبهه ها را  گشتـه ایـم       همچنـان  در انـتـظـار بنشسته ایـم 

بـا شـمـا تـا پـای جـان ایـستــاده ایـم       مـاهمه پیـمان عشق را بسته ایـم  

                       مـجـیـد ا سـکـنـدری./ تا ریخ  29  / 6 / 1392   

وطنم خانهء مهر ( دشت بزرگ )

ز جفا ی   ر  و  ز  گا   ر  تر  ک   د  یا  ر             کرده ا یم هجر ت ا ز ا ین دشت و د یا ر 

ر نج  تنها  یی  به  د  ل   د ا ر ی   ا  گر             بر    جو  ا  نا  ن    ر شید ت  کن   نظر 

ا غو ش تو با ز ا ست که هر ا هل دیارت             ا ز  غر بت  تا ر یخ  بیا یند   به  هو ا یت 

د ر  د ا من  پر  مهر   تو    عشقی ست            که تا جان به  تن ما ست ا مید ی  ست 

پیشتا ز  ز ما نی  تو  یی   و ا د ی  علم            معر و ف  جها نی   تو یی  نا د ی   علم 

گرچه  اثارت زمین افتاد  ز باران و  تگر گ             ا نچه بی مهر ی نمو د  گشتی  سترگ   

غم   تا ر یخ   نخو  ر   د  شت   بز  ر  گ            گا م  بر د ا ر  که  شو ی   شهر  بز ر گ  

گر  خا ک   تو   معر و ف و  شید ا  ست            بی سبب نیست که مشهور وهویداست 

نا م تو  با قر ن و تا ر یخت  هو ید ا ست            هر بنا یت جلو ه ا ی  جا و ید و ز یبا ست 

د ر  بلند ا ی  ا فق  نا م  تو   پید ا ست             ا سیا ب  و گنبد  و مسجد  هو ید ا ست 

و طنم نا م تو چو ن د شت  کبیر ا ست             د لما ن  د ر گر و   خا کت  ا سیر  ا ست  

فخر  ا ست به  نا مت کا  شا  نهء  مهر             فجر ا ست  به  خا کت   سر ما یهء   مهر 

                    مجید ا سکند ر ی./تا ر یخ  ۶ /۶ / ۱۳۹۲

        

عشق و ز ند گی تقد یم به جوانان عزیز

من  شبی  مهما ن  بو د م  پیش  یا ر          کل  شب  بید ا ر  ما ند م  ر و ز  به  کا ر
حا ل  کا ر کر د ن  ند ا شتم طو ل ر و ز          شب   د یگر   پیش   یا ر   کر د م   ر و ز
هم به کا رد ل د ا د ه بو د م هم به یار          ر و ز به کا ر دلخو ش بو د م شب به یا ر
کا ر خو د  ا ز د ست  بد ا د م  بهر یا ر          جیب   خو د   خا لی   بیا فتم   بعد  کا ر
چو ن بد ین منوال گذ شت روز و شبم          د ر  نها  یت   عا شق   بی   کا ر    منم
و قتی د ید دلبر که جیبم خا لی است          گفت که  گر  تر کت نما یم  عا لی ا ست
تو   فقیر ی  من   ند ا ر م   جا مه ا ی          کی   بد  ست  ا ر ی   بر ا یم  خا نه ا ی
با  د  ل   پر   د ر د  من   گشتم  جد ا          شکو ه    کر د م   من   ز  یا ر  بی   و  فا
بیخ و  بن  ا تش  ز د م  با  عشق یا ر          ر و ز یم   نا بو د   شد   ا ز   شو ق   یا ر
ر و ز ها می رفت  و  عمر من گذ شت          ا ن جو ا نی ر فت و ا ن د و ر ا ن گذ شت
بی  سب  بر با د  بد ا د م  عمر  خو د          نا گز یر   من  نا د م   ا ز   کر د ا ر   خو د
گر   د هد   فر صت    خد ا و ند   کر یم          ز ند گی ا ز نو  بسازم لا یق یا ری رحیم
                                                                                                                   
شعرعشق وزندگی داستان واقعی جوانی است که همه چیزخود را در گرو عشق
دروغین می گذارد. روال زندگی او مختل میشود.کاروعشق خود را دست می دهد.
نادم و پشیمان است و به دنبال فرصتی است تا گذشتهء خو د جبر ان را  کند./                                                                                 
                           مجید اسکند ری./ تاریخ  19 / 6 / 1391      
                           
    

فصل پا ییز یا غروب زندگی

فصل  پا ییز  فصل بر گها ی  خز ا نی          فصل   پا ییز   فصل   ر نگها ی   خز ا نی  

ر نگ  پا ییز  فصل ر نگها  ی  حنا یی         ر نگ   پا ییز   قر مز   و    ز ر د    طلا یی  

بر گها  جد ا می  شند ا ر ا م ا ر ا م          می ر سند  به  د ست   با د   نا   ا ر ا م 

عمر ما  پا ییز  د ا ر ه  خز ا ن  سر د          می ر سیم   به   لحظهء  مر گ   و  نبر د 

عمرمو ن تمو م می شه با ا ین نبرد          می گیره  جسم مو نه   خا کها ی   سرد 

ز ند گی   د  ر  د  ا  م   پا  ییز  غمه          ا خر ش     فصل     خز  ا  نه     ا  د  مه 

و قتی که پا می زاریم به ا ین جها ن         همه خو شحالند  و  شا د ا ب   ا ن  زمان 

ر و ز ی  که  غر و ب  ز ند گی  میا د          به  لب   هیچ   کسی  لبخند   نمی  یا د 

و قتی  پا  ییز  د ر ختا ن  می  ر سه         خز ا نه    بر گ     د ر ختا ن    می ر سه 

د و با ر ه  بها ر  میا د  ر و یش  بر گ         د رختان  ز ند ه  میشند  با  شا خه  بر گ 

ز ند گی  فصلی  میره  فصلی  میا د          ا د ما    نسلی   میر ه    نسلی     میا د 

مثل   مهما نیم   که   با  ید  بر و یم           ا ین د نیا  رو ترک  کنیم دنیای دیگر  برویم 

ا ما ما د و ست نداریم  و د ا ع کنیم           بستگان رو ترک کنیم زندگی رو رها  کنیم 

و لی ا فسو  س  نه  جا ی  ما ند نه          ا ین    د  نیا    فا  نی   و   جا  ی  ر فتنه  

                            مجید ا سکند ر ی./ تا ر یخ 31 / 5 /1392   

ای گل دوران عشق

عاشقم و درد و غمم در دل است          بی خبرم  دیدن  یار  مشکل است 

کـاش  نسیمی  وزد  از  کوی یـار          تا شود  اسوده  دل  ا ز سوی  یـار  

د و ری  راه  درد دلـم  بـیـش کـرد         عـزم   دلـم  بهـر  سفـر پیـش کـرد 

عـمـر  بــدادم  بـه  ره  کـوی  یـار          دیــده  نــدیــد ان   رخ  زیـبـای  یـار 

گـر چـه گـرفتـم خبـر از سـوی یـار         عاشق مغرور من بی خبر ازکوی یـار 

یـار   نــکــرد  درد  د لـم   را  د وا          رحـم نـکـرد بــر دل  ا یـن  بـی نـوا 

هـر چـه کشیـدم  گـنـه از یـار بـود         حـجـره  نـشـیـن  سر بـازار    بـو د  

انـچه   کشیـدم   در ایــن سـالهـا         رنـج و  عـذابـی است   در  یـاد هـا 

بـخـت    اگـر  یـار  شـود  بـا دلــم         بـاز  شـود   گــرهء  هـر   مشکـلـم  

تـازه   کـنـم   دیــده  و  دیــدار  را         غــصــه  رهــانــم  ز  دل   یــار   را 

بـا ز    کـنـم   کـتـاب   دیـوان   را          نـاز  کـنــم   ان   گـــل   دوران   را  

مـن بگشایـم  گـره  از  مـوی  یـار          عطـر بـپـا شـم بـه سـر و  روی یـار 

شانـه زنـم بـه ان  سیـه موی یـار          گــل  بـنشـانـم بـه  گیسـوی   یـار 

قـادر حـق  را   سپـس   شـاکـرم          نـذر و  نـیـازی   دهـم  و   چـاکــرم 

                           مجید اسکند ر ی./ تا ریخ  30/ 5/ 1392

دوستت دارم ای مهربون

د و ستت د ا رم ا ی مهر بو ن          هم ا ین  ز مو ن هم ا ن ز مو ن 

تو  یی    عز  یز     مهر  بو  ن          به  ا  ن  خد  ا  ی    مهر  بو  ن  

ا  گه   خد ا    بد ه    ا  مو  ن          هر د و  می ر یم  به شهر مو ن 

پشت می کنیم به دشمنو ن           با هم می سا ز یم خو نه مو ن 

به  خا لق   هفت    ا سمو ن          به  عشق  پا ک  هر  د و  مو ن  

بیا    پیشم    تنها      نمو  ن          د و ست    د ا ر م   قد   ز مو ن 

ا گه    بشی   ا  ز  م     جد ا          تنها  می  شی  ا  ی  بی  و فا 

بیا     بر  یم     شهر      صفا          ببین      د   یا   ر    با    و    فا  

د  نیا     ند ا ر ه    ا ر ز شی           عمر ت  می ر ه  با  چر  خشی 

سبد    سبد     یه    عا  لمه          ا  ینجا      صفا   ی      ا  د  مه  

قسم  به   د و ست  و  ا شنا          گله     ند  ا  ر   م    ا  ز    شما 

بنا  م     عشق    پا  کمو  ن          خد  ا    می  د ه     حا  جتمو ن 

ا مید     بد ه    به    ز ند گی          ببین      صفا   ی        بند   گی 

بیا   پیشم   ا  ی    مهر بو ن          د یگه     نشو      نا  مهر  بو   ن 

فصل    بها  ر    قر ا  ر  مو  ن         د نیا   می  شه   به  کا  م  مو ن      

    مجید ا سکند ر ی ./تاریخ   25 /5 /۱۳۹۲                                                                

من که هستم

من    ز  ند  گی   و  مر گم         هم  صلحم  و  هم  جنگم  

خو د قا ضی و خو د جا نی         هم  ر ا ضی  و  نا ر ا ضی 

من  محکو م  و  ا عد ا  مم         هم بخشش و هم د ا ر م 

هم  ز مین  و   هم  د ا و ر         هم   با ز ی   و    با  ز  یگر  

هم   کلید   و   هم   قفلم         هم    شنید  م   و    گفتم 

هم  خا مم  و   هم   پخته         هم  سیر م  و  هم  گشنه  

هم کما ن و  هم شکا ر م          هم  غر یب  هم  ا شنا یم  

هم تلخم  و  هم  شبر ین          هم  د عا   و   هم  نفر ین  

هم تر شم و هم  شو ر م          هم نز د یک  و هم د و ر م  

هم ا فتا ب  و  هم  سا یه          هم  صحر ا  و  هم   خا نه  

هم  نطقم  و  هم  نا طق          هم  کتا ب  و    هم  کا تب  

هم  ز شتم  و  هم   ز یبا          هم   کتا ن   و   هم   د یبا 

هم غر قم  و  هم  نا جی          هم فا ر سم و  هم  تا ز ی 

هم خا لق و هم مخلو ق           هم  غا لب و  هم  مغلو ب  

هم     بینا    و    نا   بینا           هم  خو  ا نا  و   نا  خو ا نا 

هم  قر مز  و   هم   ا بی           هم   ند ا   و   هم   نا د ی  

هم حا ضر  و  هم  غا یب          هم   ا صلم  و   هم   نا یب  

هم  پیکم   و   هم  نا مه          هم   تنم    و    هم   جا مه 

هم ا صلی  و  هم فر عی         هم  شر قی  و  هم  غر بی 

هم گر مم و  هم سر د م          پا ی   بند م   و  بی   بند م  

                    مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 22 / 5 / 1392

ای قلم بنویس یاد جبهه را

ا ی قلم بنو یس یا د و خاطره         ا ز سر ا شیبی و کو ه و د ا منه

لحظه های  حملهء  رزمندگان        ا ن  عز یز ا ن   شهید  قهر ما ن

بهتر ین ا و قات مر د ا ن خد ا         د ر  نبر د   با   بعثیا ن  بی  و فا

ا ی قلم بنو یس یا د جبهه را          لحظه ها ی ز خمها ی  کهنه را

یاد کن ا ز ترکش توپ و تفنگ         یاد ا ن  مردان  رزم  هنگام جنگ

ا ی قلم رسو ا بکن  نامردمان        جیره خو ا ر ا ن شر و ر بد گما ن

یا د  کن ا ز لا له های ا فتخار         ا ن  سبک  با لا ن  را ه  ا نتظا ر

ا ی قلم مردان حق ر ا یاد کن        قهر ما نا ن  و طن  ر ا  شا د  کن

ا ز د عا و  گر یهء ر ز مند گا ن        و قت عزم و یورشی بر د شمنان

یاد کن از فتح شهر های وطن        فا تحا ن ا ن لا له ها ی بی کفن

ای قلم بنو یس ا ز دریا ی راز        خا طر ا تی خو ب  ا ز گلهای  ناز

رازها د ارند ا ین با ز ماندگا ن        خاطراتی  ز ند ه  دارند  ا ز  زمان

زخمها ی کهنه دارند ا ز عد و        د ر د ها ی تا ز ه  د ا ر ند ا ز عدو

خسته اند ازبستر و رنج زمان       یک  به  یک پرواز کرذند زین جهان

                          شادی روح شهدا صلوات                              

                    مجید اسکندری  29  / 2 / 1393                                            

در این دنیای تلخ پر هیاهو

منم   مجر و ح    تا ر یخ    حو ا د ث         مقصر   کیست  یا  مسئو ل   و  با عث

د ر ا ین د و ر ا ن  تلخ بی سر انجام         همه  د ر  فکر  پو ل  و  لذ ت   و  کا م

تو گو یی د شمنی د یرینه با قیست         تکلم  نیست   هز ا ر  تر فند  با قیست

مرام حق کشی برپا ست هر ر و ز        چه رسمی نابجاست  از نسل دیروز 

ا گر  د لبسته باشی سخت به د نیا         تو   ا خر   همچو   مهما نی  د ر  ا نجا 
و لی  بهتر که  بند ی  کو  له  با ر ت         ر سید  ر و ز ت   کنی   تر ک  د یا ر ت
خد ا یا  تا  به  کی  د ر  بند   ظلمت         ند ا ر د    ز ر ه ا ی   د  نیا   حلا  و  ت
من  ا ز  یا ر ا ن  د یر و ز م   جد ا یم         نمی د ا نم   که   هستم  د ر  کجا یم
همه  یا ر ا ن  عا شق  ز و د  برفتند         و  لی   با ر   سفر   بستند   و   ر فتند 
کنون ما ما نده ایم پیما ن شکستیم         ا ما  ا نا ن  که  ر فتند  د ل   شکستند
خد ا یا شا هد ی. لب بسته هستم         به  شو ق  د ید نت من  تشنه  هستم 
ز مین تنگ ا ست و د ل د یو ا نهء تو         ند  ا  ر د    طا  قتی   ا  ین  بند ه ء  تو
چر ا با ید  کشد  د ل  ر نج  و محنت         مگر   سهمی    ند  ا  ر  د   ا  ز  محبت
منم   ا و ا ر ه ء  د شت  و  گذ ا ر م         تو  خو د   لطفی   نما   بر حا ل  ز ا ر م                                                                                                           
                        مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 1 / 5 / 1392

فر یا د کسی را ا شنا نیست

فر یا د   د ر  ا ین   د و ر ه   و   فا   نیست         د ر  د و ر ه ء   ما  حر ف   حسا  ب   نیست
د رشهر  بمیر ی  کسی ر ا کمکی  نیست          گو  یی   که    ز   مر د م   خبر  ی    نیست
د ر شهر غر یبیم مر ا حو صله ا ی  نیست          ا ز  ا هل د یا ر م  مر ا  هیچ خبر ی   نیست
ما ر ا به د یا ریست که فر د ا  اثری نیست          ا ز  مر د م  د یر و ز دگر  هیچ  خبری  نیست
ا مر و ز    بمیر یم   فر د ا   ا ثر ی   نیست          ا فتاب لب بو م است ز نور ش اثر ی  نیست
مردم  همه رفتند  ز  فا میل  اثر ی  نیست          د ر غر بت و د و رند د گر حو صله ای  نیست
پیر ا ن همه مر د ند ا ز ا نها خبر ی نیست          محتا ج  د عا ییم  کسی  ر ا  رمقی  نیست
د ر   شب   ز   مهتا ب   خبر  ی    نیست          چو ن گرد و غبار است د گر هیچ اثری نیست
با ز ا ر  گرانی ست و ما را  گنهی  نیست          ا شو ب به شهر ا ست ما ر ا  سببی نیست
یوسف به مصراست  یعقوب خبرش نیست          د ر د ا م ز لیخا ست یو سف  گنهش نیست
مر د م  بر و ز ند  ز  فر هنگ ا ثر ی نیست          ازماست که برماست کسی را گنهی نیست
                                                                                                                       
                                مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 24 / 4 / 1392

خاطره ای ا ز شهید طاهر قطبی ز ا د ه

در یکی از روزهای اوایل جنگ عراق علیه ایران درسال1360درفصل زمستان هنگامهءاذان ظهر ،در شهر شوش دانیال و درمیدان مرکز شهر از بلندگوی مسجد محل قران پخشمیشدوآمادهءنمازظهربودم که فکرکردم لباسهایم کثیف است ونیازبه تعویض داردوخودمنیازبه استحمام دارم.بایدمرخصی بگیرم تا به منزل رفته و این واجب را انجام دهم با این فکرشروع به نمازخواندن کردم دربین نمازبودم که شخصی برصورتم بوسه زد وبسته ای درکنارم گذاشت و رفت بعد از اتمام نمازاطرافم را نگاه کردم اثری ازآن شخص ندیدم به ناچاربسته رابازکردم ودیدم البسهءموردنیازم جهت استحمام درون بسته گذاشته شدهاست در واقع آنچه راکه به آن فکرمیکردم ونیاز داشتم درکنارم گذاشته شده است این خاطره راشهیدطاهرقطبی زاده زمانیکه به مرخصی آمدبرای خانواده تعریف کردوپس از چندروزمرخصی دوباره به جبهه برگشت و بعدا زدو ماه به درجهء رفیع شهادت نایل آمد و به لقا ا لله پیوست./ روحش شاد ویادش گرامی ./  مجید اسکندری  18  / 4 / 1392

یا د سا لها ی رشادت زنده باد ./

                      یاد سالهای رشادت زنده  باد   

می فـرستم مـن درود بیـکران      بـر شهیدان  عـزیــز  خاکـمـان
ان شهیدان دلـیــر  شهـرمـان      بهتـریـن گـلهـای پـاک خاکمـان                             
یـاد ان سـرو قـامـتـان جـاودان      یـاد گـلهـا ی  جــوان دشتمـان       
یـاد جنگ و یـاد دفـاع از وطـن      یـاد  جبـهـه  سنـگر رزم  وطـن            
یـادتـوپ وموشک و شور وطن      درجدال با ترکش و گوشت بدن           
یـاد کـردستـان و ایـلام  غیـور      یـاد کــرمـانـشاه و مهـران صبور       
یـاد سوسنگرد ودزفول شجاع      یـاد ان  رزمـنـدگـان  وقـت وداع                            
یـاد خـرمـشهر و کارو ن  روان      می دهـد فــرمـان حـصر ابـادان
یـاد فـرمـان امـام در وقت رزم       شور میـدان نبـرد در وقت عـزم  
جبهه ها لبریـزازاحساس بـود      در دل دشمن پـراز وسواس بـود
جـان مـن ارزانـی خـاک وطـن      زنـــده باشنـد ایـن جوانـان وطن      
هـرچه دارم من فـدای میهنم      مـی شـوم  قــربـان راه مـیهنم      
افتخارم قطـره ای ازاب فـارس      می کنم د نیـا نثارخاک فـارس  
خاک من ایـران من پاینده بـاد      یـاد یـاران  شهیـدم  زنـد ه بـاد  
فکر من پیوسته  در یـاد وطن      یـاد فــرزنــدان  مـعـصـوم  وطن   
یـاد دوران  رشادت زنــده بـاد      یـاد مـردان  شهـادت زنـده  بـاد  


                  نثارخون شهیدان صلوات      
                 مجید اسکند ری تا ریخ 92/3/29

پد ر نبو د نت چه سخت ا ست./ تقدیم به دوست عزیزم...

کا ش   بو د ی   همسفر   تا   ا نتها          بی تو  د شو ا ر ا ست  سفر ای  ناخد ا
ا ز  پد ر  گو یم  که ا و  د لد ا ر   بو د          هر چه  سختی بو د  همه همو ا ر  بو د
د ر کنارم  روز  و شب بی تا ب  بو د          غا فل ا ز  ا و  چشم من د ر خو ا ب بو د
تا  شد م  بید ا ر  و   مشتا ق   پد ر          ا و  به خو ا ب و چهر ه ا ش د ر قاب بو د
با  عز یز ا ن  مهر با ن  بو د ی   پد ر          چو ن   چر ا غی   ر هنما   بو د ی   پد ر
خانهء ما بی تو تا ریک است و سر د          ا ین چه  تقد یری  ا ست با ما د ر  نبر د
کی  تو ا نیم  د ر  غم   هجر ا ن   تو          بی  تو   ز یستن   د ر  غر و ب  یا د   تو 
کس  نبیند   خند ه   بر   لبها ی  من          بی تو  غمگین  ا ست  د ل تنها ی  من
سهل ا ست اگر بمیرم زغم هجرا نت          سخت  است  غم  ند ید ن  رخسا ر ت 
                                                                                      
                             مجید ا سکند ر ی./  تا ریخ 92/3/15   

حکایت ایکنم از نسل پیشین (زبان محلی)

حکا یت   ا یکنم  آ   سا لها ی   پیش           غمی ما ند ه و جا آ نسلهای پیش 
مو  د ا ر م  قصه ها   آ   ر و ز گا ر و ن           آ  ا و روزها ی سخت بی  بهارون
یه روزی بید  که مردم  نون  ند ا شتن           ایرفتن شهر پیاده  کوش ند اشتن
نه  گند م  بید  که  مر د م  آ رد   بینن          نه آ ر د ی  بید که  مردم  نو ن بینن
نه نونی بید که اشکم سیر بووه تیش          نه قو تی بید که د ر د آروم گره تیش
خو ر ا ک  مر د مو ن  بید  تو له و قاب          کوم گسنه کسی شو نی برش خو اب
عده  هم  بید  که  داشتن  نون  گندم          فقیرو ن  و ا سکه  بینن  د س  مردم
اگر داشتن  کسانی  نون  و  می  نون          خبر نی کرد  کسی تا رسه  مهمو ن
گذشت وقتی که مردم  نو ن  نداشتن           او مه  دوره  که  مردم  غله  کا شتن
ایخوم تعریف کنم آ کاشت و  ورداشت           که هرکی گندمی کاشت غرمنی داشت
عد ه   بید ن  فقیر   و   د س   خو لی          به جا نون کار  ایکردن  جیب  خو لی
ز ن   و    فر ز ند    و    مر د     هو نه           همه   د ر  خد مت   صا حب   خو نه
عده  بیدن که حق دا شتن به نا مون            آ خدمت  کردن  و  تا  کار  و  بار مون 
آ سلمو نی  و چو پو ن  کردن خد مت           آ  مشک  دوزی و  بنا   بردن   زحمت 
آ   د ا د ا یی   و   نجار   کا ر  کر د ن           آ  بد  بختی    همه    فر یا د   کر د ن
طلب د ا رن  آ  مر د م  ا ی  عزیز و ن            ند ا د ن   مرد مو ن  دستمزد  ا ینو ن
په   که   حلا ل   ا یبو  حق  فقیر و ن           کنی  شو ن  کیه  رفتن  ای عز یز و ن
موخوم دیدم که سرکرچل گرفتن سی فقیرون / حقا  ضا یع  ایو بی   تی  کر یمو ن
نی بو  ا سم کسی نه گو م مو  ظالم         و لی   د ید م   فقیر   د ر   بند  ظالم
ا گر   بو   آ خر ت .   حق    فقیر و ن            آ  پا    ا و یز نن     ا خر     کر یمو  ن
                                                                                                       

                             مجید اسکند ر ی   تاریخ 92/2/31

درود بر یادگاران گذشته (دشت بزرگ)

د ر  ا ن  دو ر ا ن  د و ر  بی بها ر ا ن          خو ا نین    حا کما ن   ر و ز گا ر ا ن    
ستمکا  ر  ا  ن     تا ر یخ    گذ  شته          آ سا رت بر د ه ا ند  نسل  گذ شته 
در این  روستا  نشان  از  مردمی  بود          نشا ن   ا ز  همت  جا نا نه ا ی  بود

که قوت ر و ز شان  خو ن جگر بو د          شب  ا ر ا مشان  وقت  سحر بو د 

د لا    خو  نین   ز    بید ا د    ز ما نه          فقیر ی  خیمه  ز د   بر   کنج   خا نه 
ز صبح  تا شا م با ید بر د گی   کر د           به جا ی قو ت ر و ز هم  بند گی کرد
به جای نا ن شب د ر ما ند گی  بود           د ر و ن   سفر ها  شر مند گی  بو د 

چه شبها که شکمها  نا ن  ندیدند          خو ر ا کیها  د ر و ن  خو ا ب  دیدند 

چه مادرها که شبها گشنه ما ند ند           به جای خو اب شب بی خواب ماندند 
چه طفلانی که بی شیر گریه  کردند          ز فرط  گشنگی  شب  صبح  نکر د ند 
و لی در سفره ها ی  ا ن  شیا طین          ا ز    ا نو ا ع    خو را کیها ی    ر نگین
چنا ن بز می  به پا بو د  نز د   ا نا ن          که گو یی جشن  نو روز ا ست  بهاران
کد ام منطق گو اه بو د ر و ز  گار ا ن          که   فر یا د ی   نبو د  از  یا د گا ر ا ن 
                                                                                                      
                                 مجید اسکند ر ی تا ریخ 91/9/10    
      

خا نهء پد ر ی

محفلی  د اشتیم  د ر  د ر یا ی  عشق          هم  پد ر  هم  ما د ر م  سا لا ر  عشق

شش  بر ادر  بو ده ایم  د ر  چشم  با د          با  د و خو ا هر گر د هم  روز ها ی شا د

ا ن  د و  خو ا هر   سر و ر  ما   بو ده اند          ر ا هنما  و  د و ست  و  با ما  بو د ه اند

هر  د و  چو ن  ما د ر  عز یز  و  مهر با ن          با     و قا ر  و   ا فتخا ر     و     قهر ما ن 

با   مشقت   کو د کی   پا یا ن    گر فت          د و ر هء   ا شفتگی    سا ما ن    گر فت

ما همه با شو ق و ذ و ق  د ر کو ی یا ر          هر    یکی   ر ا هی   گز ید   با    ابتکا ر

یک   عز یز   پیو ست   با  د ا د ا ر  حق          پنج   د یگر    امتحا ن    می د ا د    پس

ر و ز گا ر ا ن  می گذ شت با  نا م پا ک          ا ن ز ما ن بگذ شت و افتا د یم به  خا ک  

هر   یکی  ر ا هش  جد ا   ا ز   دیگر ی          ا ختیار از کف بر فت پیمو د  ورا ی د یگر ی

فتنه ها    ا مد   پد ید    بر ر و ی     ما          د شمنی ها     ا شکا ر    د ر    نز د    ما

ا ن یکی در کو ی د شمن  جا ی گرفت          ر و بر و   چو ن   د شمنا ن   سنگر  گر فت

نا  امید ی    جا ی    امید   ر ا   گر فت          ا ن   بر ا د ر   د ست  د شمن  ر ا   گر فت

من خطاب کردم که این درما ند گیست          ا  نتخا  ب     همر  هت    بیچا ره  گیست

ز ند گی  ر ا   بهر   ما    ز ند ا ن   نکن          هم  خو د ت  هم  خا نه  ر ا  و یر ا ن  نکن    

من  حذ ر  کر د م  ا ز  ا ن  د ر د  و  بلا          چو ن  ستم  د ید م  ا ز  ا ن   مکر  و  جفا

می گزینم انز و ا در خلو ت ا ر ا م خود          تا  نبینم  ر و ز گا ر  تلخ  فر د ا ها ی  خو د

ا ز خد ا خو اهم  بمیر م  هر چه  ز و د          تا   نبینم   نا م    و   ننگ   و  تا ر  و   پو د

                             مجید ا سکند ر ی/.   تا ر یخ   91/6/15 

عمر و ز ند گی

جنگ و پیکار  می کنم  در  زندگی         تا  بد ست    ارم   ر سو م    بند گی
قو ت   ر و ز  و  لحظهء  ارام  شب          جا یگا ه   و  احتیاج  و قت  نارام   تب
د ر   تدارک   ا ز   بر ا ی   یا و ر ی         هم  نشینی  مهر با ن   و    د ا و ر ی
جاودان  باشد  و  خرسند از  زمان         می نو یسم   شاعرانه   ا ین   ر ما ن
بامن همراهی  بودی  در  لحظات          سهم  ا و  بیشتر بودی  د ر  مشکلات
بامشقت میگذشت سالهای عمر          و ه   چه سختی  بود  ان روزهای عمر

شرمسار از  همسرم  همراز  من          ا ن     یگا نه     همد م    فر نا ز    من

حاصل تزویج  ایند همدست  نیک           یک پسر  دوردانه  و  جفتی دخت نیک
هفت سال عمر من اندک گذشت          ا ن  یکی   نوزاد   حا ل  کودک   گشت
هفت دیگر نیز  این  منوال گذشت          ا ن  جوانی  عمر من  هر  سال گذشت
کودک   دیروز   اینک   شد   جوان          موی مشکینم سفید وروزگارم شدخزان
از خداوند  شاکرم   چو ن  بندگی          عمر  خو د   د ا د م  به  پا ی   ز ند گی

باورت بشه من دوستت دارم

مـن  مسافـرم   در  راه  د ر ا ز       تــو  کعبه  و  مـن  در راه  حجاز
مـن  عابـر  راه  تـو  درخت  دور      من خسته راه تـو سخت و صبور
مـن  غریب  شهر قـربـانی دهر      مهمان  تـو ام  ا ی  بـانـی شهر
عمرمن گذشت جون فصل بهار      در  بنـد تـوام   بی  بنـد  و مهـار
تـو  سبزه  بهار در  افتاب  و نور      مـن کـویـر خشک در سـراب دور
در  بهار  عشق  فریاد می زنم       از شوق تـو جان بـربـاد می زنم
من وصل تـو را ازخدا می خوام       هم کشتی و هم ناخدا میخوام
حال  من  ببین  بـا  کام  خراب       مـن  خراب  می تـو جام شـراب
ا ند یشهء   من   یا د ا و ر  تـو       ا سر ا ر   د لم  د ر   بـا و ر  تـو    
من  ا مد ه ا م  در  سرای  تـو       باورت   بشه  جان  فـد ا ی  تـو
ا ر ا م   د لم   کو   و فا ی  تـو       من  نـد یـد ه ام جزه  جفای تـو
                                                                                    
                        مجید اسکندری  17 /10 / 1390  

ا نقلا ب و تهد ید

د ر ز مستا نی  بها ر  ا غا ز  گشت         هــر پــرنــده  ا ز قفـس  ازاد  گشت

چشمه ها جوشید و رود  پر اب شد         بخت مـا بـیـدار و دشمن خواب شـد

ا نقلا ب  شد  دولت  ا سلام  رسید         فقـر و بیـداد و ستـم پــایــان  رسید

د و لت  یار  ا مد   و  د شمن  خزید          افـتــاب  مـهــربــا نــی هــا  دمـیــد

د شمنا نی   بی خر د  و  کینه  توز          خـو نهـا  ریختـنـد  از  مــردم بـه روز

د ر  پس  ا ین  دشمنی  یک  نابکار         حمله کـر د بـر ملتـی  بـا  ا فـتخـا ر

هشت  سال  جنگ  ما کردیم  دفاع         مـا ند ا شتیم قصد جنگی یـا نـز اع

غیر ت   و   مر د ا نگی   ا مد   بکار          مـا  بـراـند ـیم  دشمنـانی  اشکـار

با   جد یت   سا ختیم  و یـر ا نه ها          ازعلوم وتا نجوم وهیبت کارخانه ها

ما فرا خو ا ند یم  علو م  هسته ای          تـا  نـبا شیم  مـلـت  و ا بسته ا ی

د شمنا ن   تحر یم   ما   اغاز    کرد         جبهـه ا ی  بـر  روی  مـا  را بـاز کرد

سا لها بر ما روا داشت  ظلم خویش         تحت تحریم و ستم یـا نیش خویش

بی شک مردانی بپا خواهند خاست         از فشار بـر روی ما خواهند کا ست

ر ا ه  و  تـد بیر ی  ا مید ی  پا ید ا ر        د ر  فــرا ر و ی  ر خ  ا یـن  نـا بـکا ر

با ز  پیر و ز  می شو یم در جنگ ا و         تـا بـماند خاطری در خاطرات ننگ او

                                      مجید اسکندری تاریخ  10 / 3 /1393       

باغبان و پسران

ا غبا نی  صد   نها ل   میو ه   کا شت             سا لها با شو ق  د ل  همت  گما شت
ا و  جو ا ن  بو د ی  و  گشتی  پیر مر د             د ا ئما   با   ز ند گی    کر د ی    نبر د
گا ه  به  کا مش بو د  ر و ز ی  ز ند گی             گا ه به نا مش  بو د  ر و ز ی   بند گی
سا لها    بگذ شت    ا ز   با غ     نها ل             پیر مر د  گشتی مو یش  همچو   ز ا ل
در سرش میگذ شت  هر روز  ا ین  روند             با  ا مید ی   میو ه ا ش   با ز ا ر   بر ند

هر  نها  لی  شد  بعد أ   یک  د  ر  خت             با غبا ن  مـُر د ی و گشتی  تیر ه  بخت

د و   پسر   بو د ی   ا ز   ا ن    پیر مر د             بر   سر   ا ر ث   پد ر    کر د ی    نبر د
ا ن  یکی  تخر یب  می کر د . خا نه  ر ا             چو ن عد و ی  می تاخت ا ن و یرا نه را
د یگر ی ا ز بیخ و  بن  می کنَد  د ر خت             می ز د ی  ا تش  به جا ن  هر د ر خت
عا  قلی    گفتا   چر  ا    ا ینگو نه   ا ید            با  خد ا و ند   د شمنی ها    کر د ه ا ید
همچنا ن  د لگیر  و نا لا ن  بو د  و  گفت            هردرختی کنده اید سا لها ست  شکفت
خا نه   و  با غ   پد ر   کر د ند   به   گلَ             ا ن   د و  ا ز  ر فتا ر خو د  گشتند  خجل
درنهایت داشتند اندیشه ا ی ان دو پسر            تا    کنند     ا  با  د     میر  ا  ث     پد  ر
با  مشقت   میگذ شت  سا ل   نخست           عا قبت  بید ا ر شد  شا نسی که  خفت
کا میا ب   گشتند   ا ن   هر  د و   پسر            سا  لها   خو  ر  د  ند   میر  ا  ث    پد  ر
                                                                                                               
                            مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  29 / 7 /1392               

خالق هردو جهان

عـاشقم ای مـهربـان.خـالـق هـر دو جهان        بی تـو نیـارزد ایـن جهان.زنـدگی درایـن زمـان

گــر بنـهی  منـتی. درحـق مـا ا یـن زمــان        جـان دهـیـم بــی گـمـان درحــق شـاه جهـان
هر نفسی زنـدگیست.جان دهی زنـدگـان        جمله بـه فرمان تـوست خورشید وماه و زمان
رحــــم  کــن  و  ر و ی  مـگـر د ا ن  ز مــا        ا نـچه    گنـا  هـست   تــو   بــر ا نـی  ز مــا
هـر چـه بــود زنـدگی. در بـر و بـحر و سما        جـملـه خــورنــد رزق  خـود پـادشهی در خفا
گـر نـرهـانی تــو خلق ای شهه زرین نگـار        ما ر و ملخ می خو ر ند  مر د م ا ین ر و ز گار
بی خبران  غـافلـند از هـمه لـطف  و کـرم        کـاش بـداننـد خـداست. مـالـک  خـان و حـرم
درشب قـدر و ظفر عشق تـو حاصـل شود        وقـت  دعـای سـحر لـطـف تـو  شـامل  شـود
روز و شب وهر زمان بهرجهان ساختـه ای        گــر نـبـود روز و  شـب اه و فـغـان د ا د ه ا ی
مالک هـر دو جهان عاشق این خـانقاست        هر که بو د صا حبش لا یق  شکر و  ثنـا ست
                                                                                                                             
                              مجید  ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  9  / 8 / 1392
 

ما اهل دیار دشت بزرگیم

ما  و ا ر ث  کو ی  دشت   خو یشیم           ما  نسل   د یا ر  د شت   پیشیم
ما  مهد   ا د ب   د ر  ا ین   د یا ر یم           ا ز  دشمن   خو د  نمی هرا سیم 
هم  ا هل  قلم  هم   ا هل    کا ر یم          هم   ا هل   هنر   جو یا ی   نا میم
ما  پا  ک  د لا ن  چو   د یم   کا ر یم          بی    یا د   خد ا   د ا نه    نکا  ر یم
ر و د  کا ر و ن بی خبر د ر پیچ و تا ب          د شتها د رحسر ت یک  قطره   ا ب
کشتز ا ر ها  تشنه  د ر  همسا یگی          نا تو ا ن  مر د م  ببین   بیچا ر گی
کو ه گچ  شو ر  نمک   د ر د شت  ما          این  معادن  نعمتی د ر  د ست  ما   
ما منتظر یم  تا  که   نو ا یی   بر سد          بر کهنه  یکی زخم  د و ا یی بر سد 
سا لها  د ر  جبههء   یا ر   بو د ه ا یم          چشم به راه  د و لت کا ر بو د ه ایم
نا  تو ا ن  و   د ر  میا ن  کو ر ه   ر ا ه          د ست یا ری  کی بر د ما  را  بر ا ه  
                                                                                                

                              مجید    ا سکند ر ی/. تا ر یخ    12 / 2 / 1392    

کاش ما را غم فردا نبود

کا ش  با ر ا نی   و ز ید ن  می گرفت            د رد د ل می شست و ارا م می گر فت  
چشمه ها  جا ر ی   بو د ند  ا ز  ا بها            د  شتها     سیر ا ب    ا ز      با  ر ا نها  
کا ش غمها د ر قلو ب جا یی ندا شت           هیچ    قلبی   غم    فر د ا     ند ا شت  
هیچ  شکستی در ر ه  عا شق  نبو د            ا شک غم در چشم هیچ معشوق نبو د   
کا ش   د ر د ی   و    بیما ر ی   نبو د            رنج  و  مر گی  بـر  د ل   یـا ر ی   نبو د
ر نگ   پیر ی   بر   ر خ   ما د ر   نبو د            د ا غ   فـر ز ند   بـر  د ل   مـا د ر   نبو د
هیچ بر ا د ر و خو ا هری غمگین  نبو د           روزگار فانی ست  کسی شرمگین نبو د  
کا ش  فرزند ی  غم  فر د ا  ند ا شت            فکر   کا ر  و  ر نج   فر د ا  ر ا  ند ا شت
مرد ما ن  د و ر  ا ز  ر یا  کا ری بود ند            همچو  طفلا ن پا ک و  هم بـا زی  بودند  
د شمنی ها    د ر   میا ن    ما  نبو د            حا صل    هر    لفضما ن   د عو ا    نبو د
بی  سبب   ما  ر ا  گر فتا ر ی   نبو د            بهر  هم  چا هی   و   هر  د ا می  نبو د
کا ش  فر د ا شا د ما نی  می رسید             ا نچه  ما  ر ا  ا ر ز و ست ا ن می رسید
ا رزو  د ا شتم  که  فر د ا  می ر سید            ر و ز  مر گ   ا هر من    سر  می رسید
لیک    با ید   همتی   جا نا نه    کر د           آ  تشی   بـر  خـر مـن  بـیـگـا  نـه   کـر د        
                                                               
                              مجید  اسکند ری ./  تا ریخ  92/2/10 

ر ها یی ا ز غمها با یا د خد ا و ند

غمی ا و ر د شبی پا ییز بر گ ر یز ا ن        خز ا ن  اورد چو  باران د ر سحر خیز ا ن

جگر  می سو خت و باران جفا  با ر ید         تداعی کرد دشتی را که طوفان بلا بارید
تو ان ا ز د ست بدادم من در ا ن وادی         گر فتا ر  غمی  د ر  حسر ت    شا د ی
خو د م ر ا همچو  مغلوبان د هر یافتم         فقط   یا د   خد ا   کر د م   ظفر  یا فتم
به  نا  گه   ر عد ی  و  نو ر ی  بتا بید         صد  ا    پیچید    و   با ر ا نی    ببا ر ید      
چنا ن  با ر ید  که  بر حا لم  ا ثر کر د          غمی ر ا شست و د ر د م بی ا ثر  کرد

نه  غم  ما ند و  نه  ا ن د ر د خز ا نم          فقط      نا م    خد  ا    گفتی    ز با نم

ا گر هر غم و د ر د ی می کند د رمان         به و قت  ناخوشی و غم شو د  رحما ن
تو ا ند   هر که   خو  ا ند  نا م  ا و ر ا          ببخشد    ز ند گی  و   جا  ن   ا و    ر ا
د هد  ا ر ا مشی   همو ا ر ه  ما  ر ا          به ا و قا ت شب  و روز  سا ل و ما ه  را
که  را  داناست  چو  ا و  پا ک و یگانه         چو   ا و  ر ا   ا شنا ست  با   هر  بها نه
تو ا نا ست  بر همه  د نیا ی هستی         به  هر  فن  ا شنا ست  و  ر ا ز  هستی
ا ز ا و  بهتر که با شد یا ر  و غمخو ا ر         همیشه   حا ضر  و    هر   کا ر   همو ا ر 
                                                                                                              
                               مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  25 / 2 / 139

زندگی نامه شهید علی باز اسکندری

                                             بسم رب شهدا و صدیقین                            

                                     زندگینامهء شهید علی باز اسکندری                   

  شهید علیباز اسکندری درتاریخ 4/9/ 1342شمسی خورشیدی درخانواده ای مسلمان مذهبی  

  وانقلابی درروستای دشت بزرگ ازتوابع شهرستان شوشترچشم به جهان گشود دوران کودکی 

  ودبستان را در روستای دشت بزرگ سپری کرد ولی به علت  نبود امکانات تحصیلی در روستا و    

  بضاعت مالی از ادامهء  تحصیل باز ماند و  در کنار خانواده به کارهای کشاورزی و دامداری همت    

  گماشت در انتهای حکومت دیکتاتوری ستم شاهی به همراه دیگر دوستان در تظاهرات با مردم   

  شوشتر وگتوند شرکت میکرد باپیروزی انقلاب اسلامی درگردهمایها و تشکل های اسلامی در  

  مساجد روستا باهمکاری دیگر دوستان اقدام به نگهبانی شبانه از محله های روستا و تشکیل 

  کتابخانه و کمک به همسایگان  همت گماشت. به  اقرار مردم روستا شهید علی باز اسکندری  

  جوانی رشید ورزیده مومن شجاع وغیرتمند و اخلاقی نیکو و پسندیده داشت که همهءدوستان 

  و بستگان و همسایگان ایشان را دوست می داشتند . هنوز یک سال از  جنگ تحمیلی عراق  

  بر علیه انقلاب اسلامی ایران نگذشته بود که به علت شوق و علاقهء  حضور درجبهه به ادارهء  

  ثبت احوال شهرستان شوشتر رفته تا شناسنامه را دو سال بزرگتر از سن  واقعی خود کرده تا 

  بتواند در جبهه های حق علیه باطل حضور پیدا کند. به پیشنهاد خانواده و دوستانش به خدمت 

  مقدس سربازی رفته تا از این طریق خدمتی به انقلاب و میهن خود کرده باشد. به خدمت نظام 

  رفت و پس از سپری کردن 18 ماه خدمت وحضور متوالی در جبهه های  غرب و جنوب کشور در 

  تاریخ 1/1/1363پس ازانجام گشتی شناسایی درمنطقه ابوغریب و چم هندی به همراه هشت  

  همرزم دیگرش به علت تاریکی شب و عدم شناخت از منطقه در تلهء میدان مین قرارمی گیرند   

  که به سبب انفجارمین های کارگذاشته شده و اصابت ترکش به اعضاء و مهمات همراهشان از  

  قبیل نارنجک و موشک ارپی جی  انفجارات را چند برابر کرده و ازناحیه دست و پا شکم و سینه      

  کمر و سر زخمی شده و همگی به شهادت میرسند./         

                    روحشان شاد و یادشان گرامی باد

                                               بااحترام و سپاس خانواده شهید