فصل پا ییز یا غروب زندگی

فصل  پا ییز  فصل بر گها ی  خز ا نی          فصل   پا ییز   فصل   ر نگها ی   خز ا نی  

ر نگ  پا ییز  فصل ر نگها  ی  حنا یی         ر نگ   پا ییز   قر مز   و    ز ر د    طلا یی  

بر گها  جد ا می  شند ا ر ا م ا ر ا م          می ر سند  به  د ست   با د   نا   ا ر ا م 

عمر ما  پا ییز  د ا ر ه  خز ا ن  سر د          می ر سیم   به   لحظهء  مر گ   و  نبر د 

عمرمو ن تمو م می شه با ا ین نبرد          می گیره  جسم مو نه   خا کها ی   سرد 

ز ند گی   د  ر  د  ا  م   پا  ییز  غمه          ا خر ش     فصل     خز  ا  نه     ا  د  مه 

و قتی که پا می زاریم به ا ین جها ن         همه خو شحالند  و  شا د ا ب   ا ن  زمان 

ر و ز ی  که  غر و ب  ز ند گی  میا د          به  لب   هیچ   کسی  لبخند   نمی  یا د 

و قتی  پا  ییز  د ر ختا ن  می  ر سه         خز ا نه    بر گ     د ر ختا ن    می ر سه 

د و با ر ه  بها ر  میا د  ر و یش  بر گ         د رختان  ز ند ه  میشند  با  شا خه  بر گ 

ز ند گی  فصلی  میره  فصلی  میا د          ا د ما    نسلی   میر ه    نسلی     میا د 

مثل   مهما نیم   که   با  ید  بر و یم           ا ین د نیا  رو ترک  کنیم دنیای دیگر  برویم 

ا ما ما د و ست نداریم  و د ا ع کنیم           بستگان رو ترک کنیم زندگی رو رها  کنیم 

و لی ا فسو  س  نه  جا ی  ما ند نه          ا ین    د  نیا    فا  نی   و   جا  ی  ر فتنه  

                            مجید ا سکند ر ی./ تا ر یخ 31 / 5 /1392   

ای گل دوران عشق

عاشقم و درد و غمم در دل است          بی خبرم  دیدن  یار  مشکل است 

کـاش  نسیمی  وزد  از  کوی یـار          تا شود  اسوده  دل  ا ز سوی  یـار  

د و ری  راه  درد دلـم  بـیـش کـرد         عـزم   دلـم  بهـر  سفـر پیـش کـرد 

عـمـر  بــدادم  بـه  ره  کـوی  یـار          دیــده  نــدیــد ان   رخ  زیـبـای  یـار 

گـر چـه گـرفتـم خبـر از سـوی یـار         عاشق مغرور من بی خبر ازکوی یـار 

یـار   نــکــرد  درد  د لـم   را  د وا          رحـم نـکـرد بــر دل  ا یـن  بـی نـوا 

هـر چـه کشیـدم  گـنـه از یـار بـود         حـجـره  نـشـیـن  سر بـازار    بـو د  

انـچه   کشیـدم   در ایــن سـالهـا         رنـج و  عـذابـی است   در  یـاد هـا 

بـخـت    اگـر  یـار  شـود  بـا دلــم         بـاز  شـود   گــرهء  هـر   مشکـلـم  

تـازه   کـنـم   دیــده  و  دیــدار  را         غــصــه  رهــانــم  ز  دل   یــار   را 

بـا ز    کـنـم   کـتـاب   دیـوان   را          نـاز  کـنــم   ان   گـــل   دوران   را  

مـن بگشایـم  گـره  از  مـوی  یـار          عطـر بـپـا شـم بـه سـر و  روی یـار 

شانـه زنـم بـه ان  سیـه موی یـار          گــل  بـنشـانـم بـه  گیسـوی   یـار 

قـادر حـق  را   سپـس   شـاکـرم          نـذر و  نـیـازی   دهـم  و   چـاکــرم 

                           مجید اسکند ر ی./ تا ریخ  30/ 5/ 1392

دوستت دارم ای مهربون

د و ستت د ا رم ا ی مهر بو ن          هم ا ین  ز مو ن هم ا ن ز مو ن 

تو  یی    عز  یز     مهر  بو  ن          به  ا  ن  خد  ا  ی    مهر  بو  ن  

ا  گه   خد ا    بد ه    ا  مو  ن          هر د و  می ر یم  به شهر مو ن 

پشت می کنیم به دشمنو ن           با هم می سا ز یم خو نه مو ن 

به  خا لق   هفت    ا سمو ن          به  عشق  پا ک  هر  د و  مو ن  

بیا    پیشم    تنها      نمو  ن          د و ست    د ا ر م   قد   ز مو ن 

ا گه    بشی   ا  ز  م     جد ا          تنها  می  شی  ا  ی  بی  و فا 

بیا     بر  یم     شهر      صفا          ببین      د   یا   ر    با    و    فا  

د  نیا     ند ا ر ه    ا ر ز شی           عمر ت  می ر ه  با  چر  خشی 

سبد    سبد     یه    عا  لمه          ا  ینجا      صفا   ی      ا  د  مه  

قسم  به   د و ست  و  ا شنا          گله     ند  ا  ر   م    ا  ز    شما 

بنا  م     عشق    پا  کمو  ن          خد  ا    می  د ه     حا  جتمو ن 

ا مید     بد ه    به    ز ند گی          ببین      صفا   ی        بند   گی 

بیا   پیشم   ا  ی    مهر بو ن          د یگه     نشو      نا  مهر  بو   ن 

فصل    بها  ر    قر ا  ر  مو  ن         د نیا   می  شه   به  کا  م  مو ن      

    مجید ا سکند ر ی ./تاریخ   25 /5 /۱۳۹۲                                                                

من که هستم

من    ز  ند  گی   و  مر گم         هم  صلحم  و  هم  جنگم  

خو د قا ضی و خو د جا نی         هم  ر ا ضی  و  نا ر ا ضی 

من  محکو م  و  ا عد ا  مم         هم بخشش و هم د ا ر م 

هم  ز مین  و   هم  د ا و ر         هم   با ز ی   و    با  ز  یگر  

هم   کلید   و   هم   قفلم         هم    شنید  م   و    گفتم 

هم  خا مم  و   هم   پخته         هم  سیر م  و  هم  گشنه  

هم کما ن و  هم شکا ر م          هم  غر یب  هم  ا شنا یم  

هم تلخم  و  هم  شبر ین          هم  د عا   و   هم  نفر ین  

هم تر شم و هم  شو ر م          هم نز د یک  و هم د و ر م  

هم ا فتا ب  و  هم  سا یه          هم  صحر ا  و  هم   خا نه  

هم  نطقم  و  هم  نا طق          هم  کتا ب  و    هم  کا تب  

هم  ز شتم  و  هم   ز یبا          هم   کتا ن   و   هم   د یبا 

هم غر قم  و  هم  نا جی          هم فا ر سم و  هم  تا ز ی 

هم خا لق و هم مخلو ق           هم  غا لب و  هم  مغلو ب  

هم     بینا    و    نا   بینا           هم  خو  ا نا  و   نا  خو ا نا 

هم  قر مز  و   هم   ا بی           هم   ند ا   و   هم   نا د ی  

هم حا ضر  و  هم  غا یب          هم   ا صلم  و   هم   نا یب  

هم  پیکم   و   هم  نا مه          هم   تنم    و    هم   جا مه 

هم ا صلی  و  هم فر عی         هم  شر قی  و  هم  غر بی 

هم گر مم و  هم سر د م          پا ی   بند م   و  بی   بند م  

                    مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 22 / 5 / 1392

ای قلم بنویس یاد جبهه را

ا ی قلم بنو یس یا د و خاطره         ا ز سر ا شیبی و کو ه و د ا منه

لحظه های  حملهء  رزمندگان        ا ن  عز یز ا ن   شهید  قهر ما ن

بهتر ین ا و قات مر د ا ن خد ا         د ر  نبر د   با   بعثیا ن  بی  و فا

ا ی قلم بنو یس یا د جبهه را          لحظه ها ی ز خمها ی  کهنه را

یاد کن ا ز ترکش توپ و تفنگ         یاد ا ن  مردان  رزم  هنگام جنگ

ا ی قلم رسو ا بکن  نامردمان        جیره خو ا ر ا ن شر و ر بد گما ن

یا د  کن ا ز لا له های ا فتخار         ا ن  سبک  با لا ن  را ه  ا نتظا ر

ا ی قلم مردان حق ر ا یاد کن        قهر ما نا ن  و طن  ر ا  شا د  کن

ا ز د عا و  گر یهء ر ز مند گا ن        و قت عزم و یورشی بر د شمنان

یاد کن از فتح شهر های وطن        فا تحا ن ا ن لا له ها ی بی کفن

ای قلم بنو یس ا ز دریا ی راز        خا طر ا تی خو ب  ا ز گلهای  ناز

رازها د ارند ا ین با ز ماندگا ن        خاطراتی  ز ند ه  دارند  ا ز  زمان

زخمها ی کهنه دارند ا ز عد و        د ر د ها ی تا ز ه  د ا ر ند ا ز عدو

خسته اند ازبستر و رنج زمان       یک  به  یک پرواز کرذند زین جهان

                          شادی روح شهدا صلوات                              

                    مجید اسکندری  29  / 2 / 1393                                            

در این دنیای تلخ پر هیاهو

منم   مجر و ح    تا ر یخ    حو ا د ث         مقصر   کیست  یا  مسئو ل   و  با عث

د ر ا ین د و ر ا ن  تلخ بی سر انجام         همه  د ر  فکر  پو ل  و  لذ ت   و  کا م

تو گو یی د شمنی د یرینه با قیست         تکلم  نیست   هز ا ر  تر فند  با قیست

مرام حق کشی برپا ست هر ر و ز        چه رسمی نابجاست  از نسل دیروز 

ا گر  د لبسته باشی سخت به د نیا         تو   ا خر   همچو   مهما نی  د ر  ا نجا 
و لی  بهتر که  بند ی  کو  له  با ر ت         ر سید  ر و ز ت   کنی   تر ک  د یا ر ت
خد ا یا  تا  به  کی  د ر  بند   ظلمت         ند ا ر د    ز ر ه ا ی   د  نیا   حلا  و  ت
من  ا ز  یا ر ا ن  د یر و ز م   جد ا یم         نمی د ا نم   که   هستم  د ر  کجا یم
همه  یا ر ا ن  عا شق  ز و د  برفتند         و  لی   با ر   سفر   بستند   و   ر فتند 
کنون ما ما نده ایم پیما ن شکستیم         ا ما  ا نا ن  که  ر فتند  د ل   شکستند
خد ا یا شا هد ی. لب بسته هستم         به  شو ق  د ید نت من  تشنه  هستم 
ز مین تنگ ا ست و د ل د یو ا نهء تو         ند  ا  ر د    طا  قتی   ا  ین  بند ه ء  تو
چر ا با ید  کشد  د ل  ر نج  و محنت         مگر   سهمی    ند  ا  ر  د   ا  ز  محبت
منم   ا و ا ر ه ء  د شت  و  گذ ا ر م         تو  خو د   لطفی   نما   بر حا ل  ز ا ر م                                                                                                           
                        مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 1 / 5 / 1392