د و ست عا قل

عا قلی  گفتا  ا ی د و ست گـر ا م        یاد   د ا ری   بر من  ا مو ختی   کلا م

گفت  اری این چه باب گفتن  است        این جفای دوست یاندای دشمن است 

گـفـتا    هـمـر هی   قـا د ر بـو د ی       بـا و جـو د ت  دشمـنی  نـا د ر شـد ی  

هـر چـه مـن بـر ارزشت  افزوده ا م        و ز نه ا ی سنگین  به جانم  کو فته ام

کس  تـو را  نـام  اشنایی یـار نبو د         ا فتخا ر ی   یا و ر ی    همکار    نبو د

هر کسی از دور دستت  می رمـید        همچو   ا هـو   یـا  شکا ری  می دویـد

کی از ا ن نیکو  مرا مت  بهره  دیـد        کی ا ز ا لـطا ف خو شت در چهره دیـد

من ر فا قت  کر د م و  کر د ی خطا        من  شفاعت  کـر د م و کـر د ی  جـفا

من د عا یت می کنم با شی  ادیب        جا ن  نثا ر ت می کنم  بـاشی نجیب 

گـر بخو ا هی راه  کـج جـویی رفی         هر کسی  ر ا هش  ر و د طی طریق

گـر نـجـو یـی  راه  پـا ک   ز نـد گی        عا قبت گمر اه گردی درجفای بند گی

                         مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ ./  91/4/20  

خداوندا تو را من شکر گزارم

خد ا و ند ا تو ر ا با این جهانت          به پا س نعمتها ی بی شما ر ت

ا گر روز و شبم باشد عبا د ت           نبا شد  زره ا ی  جبر ان  کار ت

ا لهی یک  دمی بی یاد نیکت           نبا شد  همد مم  جز نا م  نیکت

الهی انچه باشد نیـک  نامش           به کوی نیک نامان نیک خوانش

تنی سالم  دلی  ارام  خواهم           به اندک رازیم دل شا د خو ا هم
کنم  دستگیری  خلق  کبیر ت          به  فر ما ن   ر سو لا ن   امینت

تو انگر گر شوم مغرور نبا شم           به غیر ا ز یار نیک نا مان نباشم

بگیرم د ست  هر افتاده ای را           مد د جو  گر نیم  ظا لم  نباشم
یگا نه  جا ن شیرینم  فد ا یت          کنم  ا هد ا یی  د ر گا ه  پا کت
کنو ن که رازیم  من به رضایت          بگیر جانان  که جا ن من فد ا یت

                                                                                       

                          مجید اسکند ری .  تا ریخ 91/4/6