کلا م ا شنا

می  نو یسم   من    کلا می     اشنا             تا    بما ند    یا د گا ر ی   ر هنما 

می نو یسم من به اذن د و ست و یار             تا  کند یا ری  هر ان  جو یا ی  کار

نا م    فر د و سی     استا د    سخن             یا د  ا و   جا و ید  ا ز با ب   محن

می نو یسم  د رد  خلق  از  ر و ز گا ر             می نو یسم  شکو هایی  یا د گار

قد ر انسان شهر ه  در پند ا ر ا و ست             نیک گفتارش سپس کردار  اوست

گنج بی  پایان  هر کس  دانش  است             چشمهء نو ر و هدایت دانش است

بی  سو ا د  گمراه  د رو ن  کوره   راه             همچو  نا بینا   عصا  بگر فته   راه

چشمهء دانش چو رودی جا ری است            در  گذ ر  از قله  و  هر  وادی  است    

می نو یسم من  ا ز  ا د ا ب  و  ا د ب            تا نبا شد  فتنه ا ی خلق را  سبب

ر نجها   د ید م   من  ا ز   نا مر د می            می نو یسم   ر نجها ی   مر د می

می دهم  هشدار شفی   و   نا بکا ر             تا   د لار  و   د ر همی   نا ید  بکا ر

فا ش  می سا زم  ز نا مر د ا ن  خبر             تا   بفهمند     مر د ما ن    بی خبر 

                                      مجید  اسکند ر ی  تا ر یخ  92/1/8

تو بیا برام دعا کن

ای  عز یز م  منو   یا د  کن             بیا  تو   بر ا م  د عا    کن
من  و  تو  خیلی   غر یبیم             من و تو د شت و کو یر یم

تو    ببین    منو    عز یز م             تو   بگیر  د ستو  عز یز م

منو    بیما  ر  و    تو   تنها             منو  بی  خا نه  و  همراه

منو    ا  ز   عا  لم    فا نی            منو   ا ین   ا د م   خا کی
منو   عا شقو    صد ا   کن            منو  ا ز  ر نجها  ر ها   کن
تو  با  ا ن  مهر  و   و فا یت            تو  با  ا ن  نا ز  و  نگا هت 
من  مر یضم  تو   د عا  کن            تو   بیا   منو     صد ا    کن
تو    ببین     تنو     نحیفم             تو   بگیر   د ست    ضعفم
شا  ید  ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
ا  ینقد ر     ند  ه     فر یبم            ا ین    ر و ز ا ی    ا خر ینم
ا  گه   من    فر د ا  بمیر م            میگی  من  بجا ت   بمیرم 
چر ا  ر فتی   من    غمینم            من د ا رم بر ات  می میرم
می کنی  گر یه  و   ز ا ر ی           د یگه   تو    منو    ند ا ر ی
بسه  د یگه   من   مر یضم            نر و   ا ز   پیشم    عز یز م
عشق  من بر ا م د عا  کن            منو  ا ز  غمها    ر ها   کن
من   ا سیر  ر نج  و   غمها           من    ا و ا ر ه ء     د شتها
شا ید   ا ز   غصه   بمیر م            د یگه   فر د ا    ر و    نبینم
د و ست  د ارم د ریا  ببینم           نگو   فر د ا   ر و    می بینم
ا ینه   ا  خر  ین   ا  مید  م            فرد ا  د یره  من  می میر م
ا ی  عز یز م  منو  یا د  کن           بیا   تو   بر ا م   د عا    کن
                                                                               
             مجید ا سکند ر ی./ تا ر یخ 28 / 12 / 1391        

تقدیم به ساحت صا حب الزمان

                                       
تا کی  به و صا ل  مه خو با ن  جها ن         ا شکها  جا ر ی شو ند  د ر ا ین ز ما ن  
عا شقا ن در ارزوی  لحظه د ید ا ر یار          ا ین جهان هستند به شو ق ر و ی یا ر  
نسلها    د ر   حسر ت   د ید ا ر تا ن          رخت    بستند   و   ند ید ند   ر و یتا ن    
تا  به  کی  د ر پر د ه  غیبت  سکو ن         چشم بر ا هیم  و تو  هستی ر هنمو ن
کی   ببینیم     صو  ر ت    ز یبا یتا ن         تشنه   کا  میم    تشنه    د ید ا ر تا ن  
د  لا   لبر یز   ا ز   شو  ق   ظهو ر ت          همه    ا ما د ه ء   د  ید  ا  ر    ر و  یت  
ترسیم که  بمیریم  و نبینیم مه خوبان         د نیا به سر ا ید  و  بما ند  شب  هجران
ا ز ر خ  نقاب  بردار ا ی ما ه  جاودانی         تا گل شو د هو ید ا ای  نو ر  ا سما نی  
با    ر خ    ز یبا    بیا     بنما    ظهو ر         تا شو د  ا یر ا ن  به شو قت  غر ق نو ر
عا شقا ن  ا ز  ا نتظا ری  خسته ا ند         ا ز  غم  هجر ا ن  یا ر   لب   بسته  ا ند
جها نی   عا شق   ر و ی  و  جما لت         کد ا مین  جمعه    می بینیم   و صا لت 
بیا   لطفی   نما   ا ی     نو ر   خلقت         جها ن   د ر  کا م  تا ریکیست  و  ظلمت
جو ا نا ن  پیر  و  پیر ا ن  پر  کشید ند         به   د نیا   کو د کا نی   سر   ر سید ند 
هرکه خواهد به مشامش برسد بوی بهار     با  د عا ی  فر ج  ا خر  بر سد  دیدن  یار 

ا ر ز و مند یم   به  لطف   مهد ی یت          منتی     بنما      ببینیم    ها د ی  یت

                                                    
        مجید  اسکند ری./  پانزدهم شعبان سا ل  1391  خورشیدی                                    
                                                             
     

د لد ا د گی

من به با ز ا ر  بتا ن ر فتم و  د لد ا ر  نبو د          د ل من د ر گر و ه  پیچ و  خم  ز لف  تو  بو د

چشم   من   مست    نگا ه   تا ز ه    بو د          به   سر م     شو ر   و صا ل    با    تو   بو د 
د ل د یو ا نهء من عا شق رخسا ر تو  بو د          با نگا هت د ل  من طا لب  چشما ن تو  بو د
آخر ای عشق  فکندم دل خو یش در پا یت          جان خویش هد یه بد ا د م به ره  د ر گا هت
تا سحر خواب نرفتم به رهت چشم دوختم          در شب ا ز هجر وصال تو عز یز می سو ختم
چو  بد ید م  قد ح  چشم  تو  پر آ ب  نبو د          عکس  رخسا رهء  من  د ر  قد ح  یا ر  نبو د
د ل  غمد ید هء من شکو ه ز  بید ا د  نکر د          چو ن در آ ستا ن کر م بو د ز با ن با ز  نکر د

تن  ر نجید هء من تا به  سحر د ر د  کشید          عا قبت  تیغ   جفا  بر  ر گ   جا نا ن  کشید

ر و ز گا ر ت بر بو د  هستی من  از  جا نم          ا نچه  با قیست   فقط  یا د  من  و  جا نا نم

شر ح ا ین عمر چه گو یم که هنو ز حیرانم          زین  مصیبت  که  بد ید م  نشنید  فر یا د م

نقش  ز یبا ی  و جو د ت به دل من  بما ند          تا  ا بد  تیر  جفا  بر  د ل  ا ین  جا ن  بما ند

جام مستی نبو د ان می نوشینه سرشت         عا قبت  بگذ ر د  ا ن مستی دیو انه و ز شت     

جام مستی نکند مست تو را در همه عمر         عشق مهر است غنیمت شمرش دورهء عمر

                                         مجید اسکندری تاریخ 91/11/4

غم غر بت

هـر  زمـانی  کـه  کنم  یـاد  وطن          شوق  پــر و ا ز  بــردم  سوی  وطـن 

د ر  جـو ا نـی  د و ر  شـدم از  اشنا          ا ی  د ر یـغـا  ا ز  و طن   گشتم  جدا  
زدشت و شهـرخـود رفتـم بـه غـربـت         بـه  قـصـد  کـار و  مـال و جمـع  ثـروت 
شـدم پـای بـنــد کـار و زن و  فـرزنــد          حـالا  دور  ا ز  د یـا ر  و  پـای در بـنـد 
نـه فـرزندان خـو ا هنـد تــرک غـربـت          نـه دارم طاقـت مـانـدن بـه غربت 
نـه  ا ز یـاد  مـی ر و د   فـکر  ولایـت          نـه  د ا ر م   پـای  رفتـن  بـه و لا یـت 

نـه فـرزنــدان  گـزیـننـد هـمـسری را          نـه  مـادر  مـی گشایـد   مـعبـری  را

چنـان در  فـکر  کـو چ و تـرک غـربـت          کـه  شبها  خواب  می بـیـنـم  ولایـت
نـه ا ز یـاد  می ر و د  ا ن خاطـراتـم          نـه  ا ر ا م   مـی شـود   درد  نـهـانـم   
تنـم گـر  عاقبـت  مـانـد  بـه  غر بـت          دلــم  هـجـرت  کـنـد  سـو ی و لا یـت 
ا گر د ر  ا خر یـن ر و ز ها ی عمـر م           نـرفتـم  شهـر  خـو د  از  غـصه  مـردم  
وصیت میـکنـم دوستـان و خویـشان          اگـر مـردم بـیـایـنـد قــوم و خـویـشا ن   
مـرا  هـجـرت  دهنـد  سـوی  دیـارم           سپس  ا رام  دهنـد  تـحـویـل خاکـم
                                                                           
                           مجید اسکند ری تا ریخ 91/10/24  
                                

لا لا یی . تقدیم به مادران و دختران مهربان دشت بزرگ

لا لا   لا لا     گل     گند م         من  هم  د ل  تنگ  مثل  مر د م

لالا   لا لا      گل    شو ر ه         با با    کا ر ش   ز   ما     د و ر ه

لالا  لا لا   گل   خشخا ش         بخو ا ب فر د ا می یا د د ا د اش

ا و داره سوغاتی همر اش         میا ر ه    بر ا    تو     د ا د ا  ش

لا لا    لا لا   تو   بید ا ر ی         چر ا   ا مشب    نمی  خو ا بی 

مگر د ر د ی به تن د ا ر ی         مگر   تر سی  به   سر  د ا ر ی

لالا    لالا   بها ر    د و ر ه          د لم      د ر      فکر     با ر و نه

زمین  بی  تا ب   با ر و نه          د لم     ا ز     غصه    د ا غو نه

کسی  فر د ا نمی  د و نه          فقط       خو بی       می مو نه

بخو ا ب  مهتا ب  بید ا ره          شا ید    با ر ا ن    د ر    ر ا  هه

لا لا  لا لا   د لا   ر نجو  ن          تو یی  لیلی   و   من   مجنو ن  

د لت بی طا قت و گر یو ن          من  هم  سر  گشته و  حیر و ن

بخو ا ب   فر د ا  د ر   راهه         بخو  ا ب       فر د ا       با ر ا نه 

                      مجید  ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 91/10/11        

من یک خوشهء گندم حرام خوردم

در زمانهای بسیارقدیم مردی ازراهی میگذشت درحاشیهءراه مزرعهءگندمی بود که موقع چیدن ان رسیده بود.مردخم شدو یک خوشه از ان چید.و دانه هایش را جدا میکرد ومیخورد. هنوز چند قدم نرفته بود که پشیمان شد و فهمید که حرام خو رده است.نتوانست خو دش را قانع کند.عذ اب وجد ان گرفت واز اخرت ترسید.ازخدا خواست که در همین دنیا تا و ا نش را بدهد.خداوند او را به شکل گاو نری در اورد که در ان زمان جهت خیش کردن وکندن زمین از انها ا ستفاد ه می شد.ا ز قضا صا حب مزرعه سررسیدو دید که گاوی درمزرعهء اوست.او را گرفت وبه منزل برد تامالک او رابیابد وقتی ناامید شد ومالکش پیدا نشد با خود گفت بهتر است که از گاو در خیش کردن وکا رهای کشاورزی استفاده کنم.سالها از گاو استفاده کرد تااینکه پیرشد.و دیگرقدرت کارکردن نداشت.صاحب مزرعه او را به قصابی فروخت و او را کشت و گوشت ان رانیز فروخت و استخوان کله اش را در مسیررفت و امد صا حب مزرعه ا نداخت.صاحب مزرعه که در حا ل پاک کردن گند مهای خود بو د جهت جلوگیری از خوردن گندمهایش توسط پرندگان کلهءگاو را بر سر چوبی قرار داد تا پرندگان را بترساند.صاحب مزرعه ظهر برای ناهار و استراحت به منزل رفت و پس ا ز نهار به علت خستگی در خو اب فرو ر فت. در ا ین حین دزد ی ا مد عبا یش را پهن کرد و د ر ونش گندم  می ریخت تا گندمهای مزرعه دار را ببرد.در این حین کلهء گاو خندید و د ز د پابه فرار گذاشت.پشت سرش  نگاهی کرد و لی کسی را ندید. دوباره برگشت و مشغو ل پر کردن عبایش بود که صدای خنده شنیده شد.این بار هم خو ا ست فر ا ر کند که کلهء  گاو  به ا و  گفت کسی نیست. فرار نکن من هستم کلهء گاو. و به او گفت من یک خو شه  گندم حرام خوردم و به این  روز افتادم. تو می خو اهی یک عبا گند م بد ز د ی و بخو ر ی . خد ا می داند چه بر سر ت خو ا هد ا مد و د ا ستان را برای د ز د  تعریف کرد. د ز د تر سید و منصرف شد و کلهء گاو  که تا و انش را پس داده بود به حکم خداوند متعال به همان انسان قبلی بر گشت و داستان زند گی خود را برای دیگران تعریف کرد و این داستان بر سر زبا نها ا فتاد.            
توضیح اینکه این داستان توسط پدرم که سن او 90سال است تعریف شده است.
                           مجید اسکند ری./ تاریخ    18 / 4 / 1392                                                                                     

در وصف امام موسی کاظم(ع)

غم د لد ا رخو رم حصر ت ز ند ا ن کشم           سا لها ست د ر قفسم فر ا غ و هجر ا ن کشم

شب و روزم  گذرد در نظرم یکسان است           راضی ام من به رضایش  گذ رش اسا ن  است

جر م   نا کرده   چرا  بند  ا سار ت   چر ا          ظلم   ها ر و ن    چر ا   ا مر    ا ما  مت    مر ا

یا ر ب ا ین جانم  بگیر ا ز ا د د نیایم بکن            تن ز رنجو ر ی  بمر د د ر ما ن ا ین د ر د م  بکن

چها رد ه سال   بو د ه ا م  ز ند ا ن   غم           کس    ند  ید ه    مر د ه ا م    د ر    شهر   غم  

جا نم به فد ا یت ا ی نو ر خد ا مر گ چرا          قل  و   ز نجیر  چر ا  ز ند ا ن   ها ر و ن   تو  ر ا

حیف ازان گل که درشوره نمود کرد قامت          حیف   ا ز   هیبت    پر و ا نه    فتا د  د ر   پا یت

شمع میگفت که سوختم به هوای دل یار          حیف ا ز ا ن  عا شق  شید ا  که  نبیند  رخ  یا ر 

                                            مجید  ا سکند ر ی ./   

ز ند گی یا ا سا ر ت

ا ر ز و   د ا شتم   بیا بم   همد می         تا  بد ست  ا ر م  عز یز  و  مر همی
د ید ه  شد ا فر ا د  گو نا گو ن مر ا          هیچکدام  همدم  نبو د   مرهم  مرا
عا قبت  د ر  دام  زور مندی  ا سیر          من شد م  غا فل  ز  د یو ا ن  حقیر
روزگار  تلخ  گشت در کا مم  بسی         چو ن  گر فتا ر م  و  د ر  بند  کسی
نا ا مید ی   جای   امید  ر ا  گر فت         بی قر ا ری  هم  قر ار از من  گر فت
سال وماه میرفت وعمرمن گذ شت         چو ن  بها ر ی دورهء  عمرم  گذشت
می ر و م من  تا  ببند م  با ر خو د          چشم به ر ا هم تا ببینم مر گ خو د
ترسم ای مرگ نیایی ومن پیرشوم          ا نقدر  زنده  بما نم که  تحقیر شو م 
دریاب مراخستهءخویشتن شده ام         بیگانهء دوست و خو یشا ن شده ا م
                         چشم خود میبندم وبامرگ همراه میشوم   
                                      از سرای بی کسی همراه جانان میشوم                                                     
                              مجید اسکندری ./ تاریخ 91/8/26   

این روزها فصل پاییزه

کا شکی یه روزی میرسید          ا ز  تو  پیا می    می ر سید 

خبرهای خو ب می د ا د ی           نو  ید     عید و     مید ا د ی 
و قتی  تو  ر فتی  مهر بو ن           تنها  شد م  تو  ا ین  ز مو ن
می شنید م  زخم  و ز بو ن           ا  ز   مر د  م   نا   مهر  بو  ن
ا تیش    گر فته   ا ین  د لم          خا   لیه    ا  ز   تو    منز   لم

نبو د ی    تو      کنا ر    من          چر  ا   نکر  د  ی   یا  د    من

کسی  نبو د  فر یا د  ر سم          پر  ند  ه  ا  ی   د  ر   قفسم
بیا    تو  یی   هم   سفر  م          د   یگه     بر  ید  ه     نفسم
د نیا   بر ا م   تمو م   شد ه          بها ر  عمر  خز  و  ن   شد  ه
ا ین  ر و ز ها  فصل  پا ییز ه          بر گ  د ر ختا ن   می ر یز  ه
خزون  مر گ منو می خو ا د           ا  ما  ا  گه   خد  ا   نخو  ا  د
دشمن  ا گه   هز ا ر  هز ا ر           ا ز نا خو نی خو ن نمی  یا ذ
د لم می خو ا د ز مستو نه            هو   ا   ی  ا  بر  ی   بمو   نه
خو ر شید  ا گه  فر دا  نیا د           بر ه    بذ  ا  ر  ه   ا  بر   بیا د
شا ید   ا گه  با ر و ن  بیا د           پشت    سر ش   بها ر  بیا  د
صد ا ی   بلبلا ن   می  یا د          به   با غ  گل  صد ا   می  یا د
قنا ر ی   د  لم   می  یا  د           به   با  غ   منز  لم   می  یا  د
عید ه  که فر د ا می ر سه          بها  ر    د   لها    می   ر  سه
                                                                                 
          مجید ا سکند ر ی ./   تا ر یخ  15 / 8 / 1391
 

تو بیا تا تاریکی پر بزنه

د ل  ا گه  سا کت  و ا ر و م  می مو نه        زیر لب  نجو ا ی  عشقو  می خو نه

ا گه    هو ا ی   خو نه ا م  مثل   غمه        کسی نیست با د ل من حر ف بز نه

ر و ز و  شب  با  فکر  تو  سر می کنم        شعر   د  یو  ا  نتو  ا ز  بر   می کنم

من ا گه  به   فکر  شهر  و  خو یشتنم        تو    بد و ن   فد ا ی   خا ک  و طنم

د ل  من  تا ر یک  و  ا ین  شب   سیا        تو   یه   نو ر ی  به  سر ا غ  من  بیا

مر  د     تنها  یی     شهر      غر  بتم        من    ا  سیر   غر  بت   شهر  غمم

من  ا  گه   پر ند  ه  ا  ی   مسا  فر م        تو  بمو ن  تا  من   بیا م  ا ز  سفرم

و  قت   تنها  یی    ا  سما  ن    شب       بد نم  می سو ز ه  ا ز  گر ما  و   تب

من    ا گه  کشتی    د ر یا ی   غمم         تو   به  کنجی  بنشین   همسفر م

د  ل   ا  گه  ا  سیر   شبها  ی   غمه         تو   بیا   تا   تا  ر  یکی    پر    بز  نه

من   ا گه  د ر ختی  سا یه  گستر م         تو   بشین   به  ز یر  شا خه  و  پر م

تو   بیا  تا   یا ر  و  همر هم   با شی        تک چر ا غی  و ا سهء  شبم با شی

من  ا گه  با ر و ن  د شت  و  کو یر م         به    تن    نحیفت    ا  بی   نر  یز  م

                                    مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  20 / 7 / 1391

تقدیم به تو که دوستت دارم

غم خود با تو بگویم که دلم زخم جفاست            شرح این غصه چه گو یم که هزار دام بلاست 

بت  من ا گر که باشی بنشینم به  کنارت           ر ا ز  د ل  با  تو  بگو یم  ز  کتا ب  ا فتخا ر ت
جان من ا گر نبا شی من بمیرم به هوایت          بخو ر م  غصه  بیا د ت  تا  بیا  یم  به  کنا رت

حسرت ندیدن توغم من چه بیحساب است        شب وروزم بی قراری اشک چشمانم روان است

تو با ان ناز قد و مت بنما به دید ه ا م پای           تو مراد و من مریدم کی نهی به خانه ام  پا ی
به شب سرد زمستان به ا مید صبح فردا            که  رسد  از  تو پیا می  به  غروب  شب  یلد ا
تو چو آبهای روانی که به جو یبار ر و ا نی           تو  شفای درد  مند ا ن. من مریض و  تو دوایی 
شب و روزمن تو باشی به رهم تو رهنمایی        به شبم  مثل چر ا غی تو به ر ا هم ا شنا یی
تو  بها ر  جا و د ا نی  ای  امید  زند گانی          سرخو شم  ز کا میا بی تو چو نو ر د ید گا نی  
گل من قسم به جا نت نروم من از کنا رت          بشو م  ر فیق ر ا هت تا ا بد  عا شق  ز ا ر ت
                                                                                                                             
                                      مجید اسکند ر ی  تاریخ 91/20/6             

مکر شیطا ن

یـارب  ا یـن  رنگ  و  ریـا  حـر بـهء  کیست          را ز ا یـن  حـیـلهء  د هـر   منطق   کیست 
هـر کـه   ر ا  هو ش   و  کلا م   می  د ا  نـد          مـد  عـی   را   بــی  سـلا م   مـی  را  نــد
هـرکه را صاحب  نیـرنگ و ریـاه نیست چرا         رنـگ  دیـو ا ن طمعکار سـیاه  نیست  چرا
شـهر   ا شـو  ب  شـد ه   ا ز   بـد عـت   بـد           هرچه اصل است دروغش شمرند مردم بـد
خلـق بـیما ر و  نـد ا نـد چـه شو د فر د ا یش          ر و زگـا رش گـرا ن و چه بـود فـرجا مش
خلق بـد نـا م شمرد هـرکـه زبـانـش بگـشو د          نقـص  کـا ر گــو یـد  و  گـر گـوش  شنـود
هــر قــوم  کـه  ا ز چـا ره  بجـا یی  نــرسـد          ا ز دانــش   پـر  فــیـض   نـوا یـی  نـبـر د
غـا فـل  شـو د و  شکو ه  نـگـو یــد  ز کسی          در دام  شکا رست و راهی  نـجـویــد بـسی
می شـو د  د ر  د ا م  ز و ر مـنـد ا ن  ا سیر         چو ن   گر فتا ر ا ن  و  د ر  بند   و   حقیر
فـر صتی  خـو  ا  هیم   کنیم  ر ا ز  و  نـیا ز         تـا  بـجـو  یـیم  ر ا ه  خو د  با   چشم   با ز
و ا نگهی  بـا  د ا نـش  و  فـر هنگ  فا ر س         مـیـد هـیـم  تـرویـج  در مـرزهـا ی  پا رس
                                                                                                                                
                                مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 10  / 6 / 1391        

د ر د همیشگی د ل

د لا  د ر د ی  بـه  د ل  د ا ر م        کـه   سا لهـا    رنـج   ا و  د ا ر م 
د مـا د م     مـیـکـنـد    یـا د م        هـمـه    غـمـگیـن    ز  فـر یـا د م 
مـرا  در   بـنـد  خـو د   د ا  نــد        مـرا    صیـد ی   ا سیـر  خـو ا نـد 
چـکـا ر بـا  جـا ن  مـن   د ا ر د        چـه  سو د ا یـی  بـه سـر د ا ر د
چـه در سـر دارد  ا یـن د ر د م         مـرا   غـمگیـن    کـنـد   هـر  د م
خلاصـی   نـتـوان   ا ز   بـنـدم        جـد ا یـی    نـتـو ا ن  ا ز  د ر د م
نــدا رم  طـآقت  هـجران  دردم        نـــدارم  طـاقـت  سـکـنــای  دردم
فقـط خواهم  کـه او  ارام گیـرد        وجو دم  بـا و جودش  سـاز گـیــرد
خد ا خواهد چو  او را در کنـارم        نـد ا ر م   شکو ه ای  ا ز روزگـارم
مثـال عاشقی سنگ و شیشه       چنـان مـرهـم شود بـا دل همیشه

                    مجید ا سکند ر ی./  تا ر یخ  30 / 5 /  91

تو نیکی کن ز دریای وجودت

بکو ش ا ز  مهر  د لت  تنها  نبا شد            که  ر و ز ی  همد مت  غمها  نبا شد

بیا   بر   گیر   ر سو  م   جا و د ا نی            نو ا ز ش  کن  به  لطف  و  مهر با نی     

چو نیکو یی. نیا ز مند ا ن  کر م د ا ر            فقیر ی  ر ا  به  قو تی  محتر م  د ا ر

ا گر ا فتا د ه  ر ا  یا ر ی تو ا ن  کر د            بد ا ن ر و ز ی تو ر ا یاری  هما ن کرد

بگیر  د ستی  که  محتا ج تو  با شد           خد ا  ر ا ضی  ز   کر د ا ر  تو   با شد
تو  نیکی  کن  ز  د ر یا ی  و جو د ت           به  ا ر ا مش   ر سد   قلب   ر ئو فت

قضا ی ر و ز گا ر  گر  د ا شت با ز ی           نبا شد   مشکلی  و  ر مز  و  ر ا ز ی

ا گر  د ا ر ی  د لی  پا ک  و  عنا بی           ذ لا ل  و صا ف  چو ن  د ر یا ی  ا بی
بیا همچو ن د رختا ن شا خه سا ری           بگستر  بر  فقیر ا ن  بر گ   و  با ر ی
به   ز  یر    چتر   گر  م    ز ند گا نی           ببخشا ن   بر   عز یز ی    مهر با نی

ببخش  بر  مر د ما ن   بی   بضا عت          بکن  د ر  ز ند گی   قد ر ی   قنا عت
گدایی راکه سلطان همنشین داشت          تو گو یی تاج و تختی ا ینچنین داشت 
                                                                                                         
                     مجید ا سکند ر ی   تا ر یخ          27/ 8 / 1392     

 

ا نچه بر گذ شتگا ن گذ شت ( ز با ن محلی د شت بزرگ)

یه   ر و ز ی   ر و ز گا ر ی  بچه   بید م          هنی   خو   یا د مه  که  کو یه   بید م
مر د م هرچی که ز حمت ا ی کشید ن          سر سا ل عا قو ت  د ر د   ا یکشید ن
دو واره  عا قو ت  سی نو ن سا لشو ن          گر ن  گند م قر ضی سی عیا لشو ن
بید ک هم  چند نفر   ا و سو   ر با خو ر          د ا د ن  قرضی ا ما کی جو ن  بره د ر
منی  نیم   سو د   ا ید ا  خلق  خد ا نه         به   ا ر ز و نی   خر ید   جو ن    پیا نه
یه چند سال واسکه بیگوری کنه سیش          که تا صا ف بو  حسا و سا لها ی پیش
آ  بس کر د ن  به مر د م  ظلم  سنگین          آ  خو د هشتن  بجا شو ن نو م  ننگین
یه چند تا کد خد ا د ا شت  دش بزرگی          ا ی کر د ن   خین  مر د م  می بطر ی
گروهی انجمن ما مو ر  و خا ن د ا شت          گر و هی هم  فقیر و بی پناه  د ا شت
ا گر  کو شتی  و بردوشتی  ند و شتی          به خان و ا سکه دهی انچه که دوشتی
مر د م  و قتی  که  د ید ن حرف  ز و ره          گفتن  ز ند گی  کر د ن  ا ینجو  شو ره
عد ه  ر فتن  مین  د سبیل و  شو شتر          که شا ید  زند گی  شو ن  بو و ه  بهتر
عد ه  هم  مین  ر و ستا ها ی  ا عو ا ز          آ  مجبو ر ی    گر فتن  عا قو ت   سا ز
گذ شت   عمر ی  آ  ا و   تا ر یخ  ننگین          جو و نا  ا ی کشن   طر حها ی  ر نگین
خد ا  و ند ا   تو   ر ا  با   ا ین   بز ر گی         بد ه  بر کت  به  خا ک   د ش  بز ر گی
                                                                                                               
                                مجید ا سکند ری ./ تا ر یخ  1 / 5  / 1391  

د و ست عا قل

عا قلی  گفتا  ا ی د و ست گـر ا م        یاد   د ا ری   بر من  ا مو ختی   کلا م

گفت  اری این چه باب گفتن  است        این جفای دوست یاندای دشمن است 

گـفـتا    هـمـر هی   قـا د ر بـو د ی       بـا و جـو د ت  دشمـنی  نـا د ر شـد ی  

هـر چـه مـن بـر ارزشت  افزوده ا م        و ز نه ا ی سنگین  به جانم  کو فته ام

کس  تـو را  نـام  اشنایی یـار نبو د         ا فتخا ر ی   یا و ر ی    همکار    نبو د

هر کسی از دور دستت  می رمـید        همچو   ا هـو   یـا  شکا ری  می دویـد

کی از ا ن نیکو  مرا مت  بهره  دیـد        کی ا ز ا لـطا ف خو شت در چهره دیـد

من ر فا قت  کر د م و  کر د ی خطا        من  شفاعت  کـر د م و کـر د ی  جـفا

من د عا یت می کنم با شی  ادیب        جا ن  نثا ر ت می کنم  بـاشی نجیب 

گـر بخو ا هی راه  کـج جـویی رفی         هر کسی  ر ا هش  ر و د طی طریق

گـر نـجـو یـی  راه  پـا ک   ز نـد گی        عا قبت گمر اه گردی درجفای بند گی

                         مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ ./  91/4/20  

خداوندا تو را من شکر گزارم

خد ا و ند ا تو ر ا با این جهانت          به پا س نعمتها ی بی شما ر ت

ا گر روز و شبم باشد عبا د ت           نبا شد  زره ا ی  جبر ان  کار ت

ا لهی یک  دمی بی یاد نیکت           نبا شد  همد مم  جز نا م  نیکت

الهی انچه باشد نیـک  نامش           به کوی نیک نامان نیک خوانش

تنی سالم  دلی  ارام  خواهم           به اندک رازیم دل شا د خو ا هم
کنم  دستگیری  خلق  کبیر ت          به  فر ما ن   ر سو لا ن   امینت

تو انگر گر شوم مغرور نبا شم           به غیر ا ز یار نیک نا مان نباشم

بگیرم د ست  هر افتاده ای را           مد د جو  گر نیم  ظا لم  نباشم
یگا نه  جا ن شیرینم  فد ا یت          کنم  ا هد ا یی  د ر گا ه  پا کت
کنو ن که رازیم  من به رضایت          بگیر جانان  که جا ن من فد ا یت

                                                                                       

                          مجید اسکند ری .  تا ریخ 91/4/6

بمناسبت بعثت پیامبر

صد ا  ا مد  که  غا ر لر ز ید  و  کو هش        ند ا  ا و ر د  پیا می بر ر سو لش
تو   ر ا    ا ز   بهتر  ین   خلق   د ید  م        ا مین  مر د می  نا یا ب   د ید م
پیا  م  ا  ز  عر  ش   ا  مد  ا  ی  محمد        بخو ا ن نا م  خد ا یت ا ی محمد 
محمد    گفت   ا  ی د ا د یا ر  هستی        ند ا نم ا نچه برمن می فر ستی
کجا  من خو ا ند ه ا م د ر س  رسا لت        کجا  من د ید ه ا م  نو ر هد ا یت
پیا  م   ا  مد   بخو  ا ن  نا م   خد ا یت         وجود ا ورد زه خاکی جسم پا کت
تو   ر ا    ا  ز   بهتر ین  ها     ا فر ید م         ر سو لی  ا خر  ین  با ر ا فر ید م
                                                                                            
                            مجید  ا سکند ر ی./ تا ر یخ  29 / 3 / 1391 

تقدیم به شهدای گمنا م دشت بزرگ

شد یم عا شق د یا ر عشق ر فتیم            به نا گه  تا  مقا م  عشق  ر فتیم   

شبا  نگا ه  همر ه  با ر ا ن   تر کش           چو  نو ر ی  د ر مد ا ر ما ه  ر فتیم 
شد یم جو یا ی آ حو ا ل شهید ا ن             به  نا گه   تا  ثر یا   پیش   ر فتیم

پس ازیک دوره غر بت بی  نشا نیم             خد ا می خواست د رغربت بمانیم

و لیکن  همت  یا ر آ ن    هم  ر ز م             به سو غا تی بیا ر ند ا ستخو ا نی
مکن  ما د ر د یگر تو  بی   قر ا ر ی             د ر ا ینجا هم د لی آ ر ا م د ا ر یم

در این بو ستان نشانی ا ز تو  دادم             هز ا ر ا ن ما د ر د ا غد ا ر د ا ر م

گو ا ر آ کا متا ن با  ا ین   شها د ت            بهشت معو ایتا ن با این رشا د ت
و طن آ ز ا د شد ا ز  ر ز م   یا ر ا ن            مبا ر ک بر  شما  د ید ا ر  جا نا ن
د ر و د بر  پیکر   ا ین   نا مد ا ر ا ن            سلا م بر نا متا ن ا ی  یا د گا را ن
کنو ن   ا ی   نا مد ا ر ا ن   ا یر ا ن            که ر ا گمنا م شما ر ند نز د جانا ن

              

                       مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  26  / 3 / 91  

سلا م بر انبیاه

سلا م  بر انبیاهء  ا ن  نیک   نا ما ن           هد ا یت گر  بو د ند  ا ن جا و د ا نا ن
سلا م  بر  ا ن  ر سو لا ن  هد ا یت           که   یا ر ا ن   خد ا   بو د ند   نها  یت
سلا م  بر  حضر ت  نو ح  نبی   با د           یگا  نه   منجی    عا لم   ا مین   با د
سلا م  بر مو سی و  د ریا ی نیلش           نگهد ا ر ی   نمو د   ا ز  طفل   نیکش 
سلا م  بر ا تش    سر  د   بهشتی           که ا بر ا هیم  درونش  چیر ه  گشتی
سلا م  بر نو گل  عیسی بن  مر یم           که با  د شمن  تکلم  کر د   ا ن   د م
سلا م  بر ا خر ین  رسو ل  ا سلا م          محمد  یا  که  ا حمد  یا   ا مین   نا م
سلا م  بر  ا و لین    مر  د   ا ما مت          علی    مر  تضی     شیر    شجا عت
سلا م  بر  ا خر ین   فر ز ند   ز هر ا          یگا نه    منجی    د یر و ز   و     فر د ا
سلا م  بر  ا و لین   و  ا خر ین  با د           ا و ل  ا د م  و  ا خر  مهد  و  ین   با د
                                                                                                      
                            مجید  ا سکند ر ی ./  3 / 3 / 1391

میلاد امام محمد باقر مبارک باد

سلا م   بر   نو گل   با غ    ا ما مت         مبا ر ک  بر  و  لا یت  ا ین   ا ما نت
گلی     ز یبا    ا  ز   با  غ    نبو  ت         ز مین   ر و شن   ا ز  نو ر   ا خو  ت
یگا نه  کو د کی  با  ا ن  طلو  عش         ا مید   مر د می  با   ا ن   علو  مش
چو خو ش نا می محمد  یا که با قر         چو غنچه بشکفت گل گشت ظا هر
چو  نیکو ز ا د ه ا ی ا ز با غ ر حمت         و جو د ش مالا ما ل ا ز خیر و بر کت
بحق  د ا نش  پژ و  د ر  علم  و ا فر         مبا ر ک  کو د کی  نا مش  چو  با قر
و جو د ش ا فتخا ر شیعیان  گشت         نبو غش  بر  جها نی ا شکا ر  گشت
چومکتب خانه ای ساخت باوجودش        هز ا ر ا ن   شیعه  ا گه  ا ز  علو مش 
همه  پر  فیض ا ز  علم  و  نبو غش        سر ا سر بهر ه  بر د ند ا ز و جو د ش
همه  خر سند  ا ز د ر یا ی  د ا نش        کلید   مشکلا ت   شد  علم   نا بش
                                                                                                       
                        مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  3 / 3 / 1391 
   

بیو ای دل مکن دی بی قروری (زبان محلی )

بیو  ا ی  د ل  مکن  د ی  بی قر و ر ی        تو  هم  آ ر و م  بگر د ر د ی که د و ر ی

مو نه ر سو ا   مکن   می ا هت  عا لم        که  تا  ر و ز ی که ز ند ه م  هی بنا لم

بیو ا ی د ل تو د س و ر د ا ر ا جو نو م        مو نه  ز جر م   ند ه   ا یقد ر  غمو نو م

شا ید ا مسا ل که یا سا ل خو و ی بو        گر و نی   ا یر ه   ا مسا ل   بهتر ی  بو

ا ما  ها لم   گهه  سی   تو   بد   ا یبو        کمی  صو ر کن  گر و نی هم حل  ا یبو

بسه   د ی   طا قتت  بل  بو   ز یا د تر        ا  ی  حر  ف   گفتنه   مر  د  م   نها  تر

یکی   ا ی یا    که   گو  حق  تو  بید ه        گر  و  نی  ا  همه   ز  و  نی    بر  ید  ه

بیو ا ی د ل تو دس و ر د ا ر ا خاسه ت        مد ه  ا یقد ر  مو نه  تو   هی  خجا لت

مثا ل   مو   ا و بید ه    د ی    ر و ا یت        سر   ز و نا    ا و بید ه    د ی    حکا یت

فلو  نی    پیر  و  ه    حر  ف    د  لشه        مگر   با  د  د  و  نسه  بو و ه  منز  لشه

ا ا ی د ر به د ر ی  ا ی د ل چه د ید ی        که  هی  سر گشته   و  آ و ا ر ه   بید ی

ا  بسکه   تو   مو نه  د و د ی  خجا لت        ا   د س ت    ا  یکنم    ا  خر   شکا  یت

بیو   می  ر ه  تو   هم   مثل  جما عت        مر و   بی  ر ه   که  مو  کشم   خجا لت

        مجید اسکندری تاریخ  1391/2/8                                                      

ر و ز پد ر مبا ر ک با د

پدر ا ی نهاد هستی دل شید ا ی من هستی        جان نیکوی من هستی یا وجو د من تو هستی 

هر چه دارم زتو دا رم چشم من مست نگا هت        به ا میدی که تو با شی من نگا هم به جما لت
افتخار من تو هستی جا ن من بسته به جا نت        ا ی   ا مید  ز ند گا نی  چه  کنم  نثا ر  جا نت
چه    د هم    هد یه    به    تو    بغیر     جا نم        که      متا  عی    نبو  ذ     بهتر     ز    جا  نم  
من ند ا ر م تو شه ا ی ا ز خو د کنم قر با ن تو         جا ن  شیر  ین  ا  ست  که  ا ن  هم  ما ل  تو
کا ش  بو د م  کو د کی تا  بو  کنم  عطر تو  ر ا        بو سه  بر  د ستت ز نم  یا ر خ  ز یبا ی تو  ر ا
یا  د  م     ا  ید   کو  شش   و   هجر  ا  ن   تو         لقمه   نا نی  ا ز  بر ا ی  همسر  و  فر ز ند  تو 
با     تلا  ش   و    همتی   و ا لا    چه    خو ب        پر و ر ش   د  ا  د  ی  مر  ا  ز  یبا   چه  خو  ب    
مو  ی    مشکینت     ا مر و ز     شد    سفید         د  ر    ر  خت    ا  ثا ر   پیر  ی     شد    پد  ید
ا  ن   قد   سر و ت   نمو  د     قد ر ت   ا  ست        ا ین  همه ا ثا ر  پیر ی ا فتخا ر  و عز ت  ا ست
ا ز   خد ا    خو  ا  هم    تو   با شی    یا و ر م        پا  ید  ا  ر   با  شی    و   د  ا  یم    د  ر    بر م  
یا  ر ب     ا ین     گو هر   نا بم   تو    نگهد ا ر        جا  نش    به    سلا  مت   نگینم   تو   نگهد ا ر 
                                                                                                       
                                   مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ   15  / 1  /1391 

بها ر ا مد

ز ه خو ا ب بر خیز بها ر ا مد           بها ر  مهما ن   جا ن   ا مد
چو جمشید یادش جام ا مد           شکو  فه  با   د ر خت  ا مد
ز ه   جا  بر  خیز  بها ر  ا مد            بها  ر    د  و  ستی    ا مد 
بها  ر    ا  مد    صفا     ا مد           یکی   سبز ه    قبا     ا مد
چو   عطر  بو  ی   یا  ر  ا مد           گل   شیر  ین   ز با ن  ا مد
بها  ر   با   نقش    یا ر  ا مد          بها  ر   سبز ه    ز ا ر   ا مد
بها  ر    با ر ا ن    ا ب   ا مد          بها  ر     لا له    ز ا ر    ا مد 
خز ا ن  ر فت   و  بها ر  ا مد           بها  ر    عا شقا ن      ا مد 
به  دشت  سیلا ب ا ب ا مد           به  کو ه  ا بشا ر  ا ب  ا مد 
کنو  ن  یا د م  به  عید  ا مد           خبر   ا ز   کو ی   یا ر  ا مد
ز ه   هر  با غی   صد ا  ا مد           صد  ا  ی     بلبلا ن    ا مد
بها  ر  با  د ست    با ز  ا مد          خبر  ا ز   عا شقا  ن   ا مد
بها  ر    با     ا فتخا ر    ا مد          به  شو ق   کو هسار  ا مد
بها  ر   ر نگین  گلان     ا مد          به و قت  کشت و  کا ر ا مد
چو   ا هو   به   د من    ا مد          ز ه  د ر یا   مو ج  ا ب  ا مد
کنو ن  نو ر و ز  و عید    ا مد          به ایران جشن و شو ر ا مد  
 

تقدیم به مادران عزیز دشت بزرگ

ما د ر  ا ی   گنجینهء    اسر ا ر   مـن            ای  بـز ر گ  مـو جـو د جنت  یـار  من 
ما د ر  ا ی  محبـو بـتـرین  سرمایه ها            ای   قد و مت   ثر و ت    کا شا نه ها   
ا ی که  آ غو شت بـو د  محر ا ب  من            قبله گاه   و   سجده گاه   و  ذ کر  من
ا ی  یـگـا نـه   هـمـد م  دوران   عـمـر            ا ی  د عا یت   منجی  کـو ر ا ن   عمر
می ستا یم من تـو را  از جا ن  و  د ل            جایگاهت دردلم تا سرنهم بـرخاک وگل
جـان مــن  ارزانــی  هــر  شـعـر   تــو            مـن  فــدای   دامـن   پــر  مــهــر  تـــو
هستی ام را گـر چـه از ا ن مـن است            ایـن  هما ن پر و ر د هء جـا ن تـو است
هر  چه  د ا ر م  گـر بـر یـز م  پا ی تـو            د ر   ا ز ا ی  یـک   شـب   لا لا ی  تـو 
من ندارم توشه ای ازخودکنم قربان تو            جا ن  شیـریـن  اسـت  در فـرمـان  تــو 
من  چه  گـو یم از همه  عشق و عطا            بـا زبـان نـا تـوان از ان همه لطف و صفا 
کـی  تــو ا نـم  مــزد  زحمـا ت  تـو  را            گو شه ای از همت و ایثـار زیبـای تـو را
د ر دلـم جـبـران  سـازم  نــزد خو یش            بـا کــدامـین  منـطق  و کـردار خـو یـش

ا ز  خـدا  خـو ا هــم  بـخشـد  مــادرم            حـق  خـویشتن  را  ا ز  جــان  و   تـنـم 

                                                                                                          
                                    مجید اسکندری  تاریخ  91/1/5 
 

 

دلتنگی های خودمانی (زبان محلی دشت بزرگ)

د لم  تنگ ا و بید ه   سی  روز گا ر و ن          سی ا و د شت بز رگ  و  سی  بها ر و ن   
د لم تنگ ا و بید ه سی  کو هسا ر و ن          سی  ا وو کا ر ون و سی ا و د یمکا ر و ن  
د لم تنگ اوبید ه سی  قوم وخو یشو ن          ا گر ری د شت بز ر گی نی بی نی شو ن  
د لم  تنگ  ا و بید ه  سی  غله  کا  لی         سی  ا و  خیش  و  د ر ینها.  با غ  کا  لی     
د لم  تنگ  ا و بید ه  سی  بی بر ا ر ی          سی  ا و   شیر و ن    د شت   بختیا ر ی     
د لم تنگ  ا و بید ه  سی  نا مد ا ر و ن          که  رفتن   یک   به  یک  به   جا و د ا نو ن  
د لم تنگ  ا و بید ه سی  کس و کا ر م          که   هر   جا   پا  و نم    غر یب    د یا ر م   
د لم تنگ  او بید ه سی بیشه ز ا ر و ن          کو  یه   ر فتن   ز مینها    و   با غ   کا لو ن
د لم تنگ  ا و بید ه سی زیر کمر سخت          که  و ا  همت  کنیم  جنگل  بو و ه    تخت   
د لم تنگ  ا و بید ه  سی ملک  ز و ا له          که    و ا    کاری    کنیم    غا صب   نما نه  
د ل   هیچکس   مبا  غمگین  و  نا لو ن          بیا  شا د ی   کنیم   د ر  کو  ی    جا نو ن   
همه  دل  تنگ  خا ک  د شت  بز ر گیم          همه   د  لتنگ   نا م    د شت    بز ر گیم
همه  کل  فکر  پیل  و  ما ل  و   شرکت         ببین   د شت   بز ر گ  کل  خیر  و  بر کت
بر ین   ا با د    کنین    ملک      بهو  ته          مهل   و یر و ن    بو و ه   هو  نه   گهو  ته
ا گر   که  ر ی   نر سی    به   د ا د ش          ا یبو    هر   ا  جنبی    صا  حب   خا کش
ا یبو   د شت   بز ر گ   مثل   فلسطین          همش و یر و ن  ا یبو خا کی  که  هشتین
قسم  ا ید  م    کل   د شت   بز  ر  گه          کسی   که    و ا ر ث      نسل     بز ر گه
ز نه  کا ر خو نه   و  طر حها ی   کا ر ی          که   تا  ا با د  بو و ه   د شت  و  ا ر و ضی       
                                                                                       
                                   مجید اسکند ری./  تا ر یخ 91/1/4

فر یا د ا ز عا شقی

سا لها  د ر طلب یا ر  عز یز ی  بو د م         د ر ما ند ه  و  د ر شهر  غر یبی  بو د م
عمر ی  بگذ شت  چشم  براه و انتظار          این قصهء د ل ا ست و  شکوه از روزگار
با ذکر  و  دعا  موعد  وصل در نظرم بود          گفتم بر و م شهر خودم غصه تمام بود
بیما ر    شد م    ز    د ر د     هجر ا ن          د یو ا  نه    شد م   ر ه    به   بیا با ن
با   بیت   و  غز ل    تر ا نه    خو ا ند م          هم گریه و شعرهای عاشقانه خواندم
داستان عاشقی گفتم به رب العالمین          شکو ه  کر د م  ر و ز گا ر م  ا ینچنین
این چه ر فتا ری ا ست با د لد ا د گا ن          نا جو ا نمر د ی   بو د   با    عا شقان
این چه رسمی است  رسم عا شقی          سو ز  د ل   هجر ا ن  یا ر  د یو ا نگی
ا لتما س  کر د م   خد ا یا    مر همی          بی کس  و  کا ر م  خد ا یا    همد می
عر ضه  د ا شتم  ا ی  بت و ا لا مقا م          من  تمنا   می کنم   ا ز   ا ن    مقا م
یا  مر ا   ا ن  د ه  که  بیما ر م  ا ز  ا و          یا  مر ا  عمر ی  که  گیر م  د ست  ا و
یا   بگیر   جا نم    که   ز ند ا ن    تنم          یا    مر ا    ر ا حت   ز   ز ند ا ن   غمم  
                                                                                                      
                                           مجید ا سکند ر ی./ تا ریخ    15  / 8 / 1390   
 

کربلا شرمندهء روی حسین (ع)

                                           کربلا شرمنده رود حسین (ع)

کــر بـلا   شـر مـندهء  ر و ی    حسین          تا  ابد  مهمان  اوست  جسم  حسین
شـب   عـا شـو را   ز یـنـب   بی  قـرار            چو ن   حسین  بـا شد   تنها  یـا د گا ر 
ا کـبــر  و  قـا سـم  و  عـبـاس   د لا و ر           ا فتـخا ر   کر بـلا    شـد    بی    بـر ا د ر
سا قی  کـر ب  و بـلا  هـرگـز   نـیا مـد           ا نتـظا ر   تـشنگا ن    ا خـر   سر   ا مـد
اصغر شیر خـو ا ر مـا  سـیراب گشت          کـا م  شیرنـش  بسی  پـر اب  گشت
شب رسیدو دشمن ازهرسو هجوم           تـا   زنـد  ا تـش  بـه  کل  مـر ز  و   بـوم
ا هـل  بـیـت نـا لا ن  همـه  در  انتظار            تشنه کـا م  طفـلا ن  همه  در انتظار 
بی  بـر ا د ر  ز ینـب   غـمـد یــد ه   دل          د اغ  عباس   می زنـد  ا تـش  بـه  دل
چـو ن  عـلی  ا کـبـر  ا ن  شیر  شهید          در  نبرد  بـا کـا فـر ا ن  گـردیـد  شهید
مـا د رش   لـیـلا ی  زار  نـالان  گشت          د اغ  ا کبـر  بـر  د لش  مهما ن گشت 
عـبـا س   ا ن   شـیـر   شهید   کـر بـلا          بهر  ا ب  شد  بـا ز و ا ن   ا ز  تـن  جـدا
د اغ  قـا سم کمـتـر  از اکـبـر نیـست          ز ینب   غمد یـد ه   ر ا  مر هم   نیست
کـر بـلا   شـر مــنـد ه    روی   حسین          تـاابـدمهمان  اوست  جسم حسین
شـب  عـا شــو را  ز یـنـب  بـی  قـرار           چون  حسین   بـا شد   تنهـا   یـادگـار   

                

                                مجید اسکندری ./ دهم محرم سال نود شمسی                                                                             

چند نصیحت

ا ی  د و ست  د ل  ر ا  ا سیر  بید ا د  مکن         هر جا  قفسی ست  تو   د ر ب  ا ن  با ز   مکن

هر   جا   که  ر و ی  تو   قصه  ا  غا ز   مکن         شکو ه  ا ز  د ل  مکن.   گله   ز   مر د م    مکن

گر  مو ی  بد ید ی  چشم  خو د   با ز  مکن         ا  ن  صا  حب   مو  ی  د ا م  و  تو  پر  با ز  مکن 

هر چشم سیا ه د ا می و د یده را با ز مکن         و ر نه   تو    شکا  ر  ی   و    گله   ا غا ز    مکن 
هر  گل  که   د ید ی   نگو   فصل   بها ر ا ن         هر    قصه     شنید  ی    نگو     قصهء   جا نا ن
هر  بید  که  د ید ی  نگو   بیشهء   لر ز ا ن          هر  نو ر  که   د ید ی   نگو   خو  ر شید   تا با ن
گر  قطر ه   بد ید ی   د ر  پی  ا ب    نبا ش          گر  چشمه  ر و ا ن  بو  د   فکر   د ر یا   نبا  ش
گر   مس   بد  ید ی  مسکر ی   یا د   مکن          گر   ضر  به  خو  ر  د   مس   تو   بید ا  د   مکن
گر   منسبی د ا شتی چو ها ر و ن نبا  ش          گر    گنج    تو   د ا شتی    قا  ر  و  ن    نبا ش
گر   تشنه   به   ا  بی   تو    د  ر یا    نر  و           گر  پو  ست  تو  ز ا ل  ا  ست  به  ا فتا ب  نر و

گر   پو ل   ند ا شتی  به  هر  کس   نگو ی          گر   بی  کس  و  کا ر ی   به   نا  کس   نگو  ی

گر  ثر و تی   د ا ر ی   تو   مغر و ر   نبا  ش          گر   قر ض    بد ا د ی     تو    مسر و ر   نبا  ش
گر  با د ه  خو ر ی   یا د   ز   مسجد   مکن          گر   مست    و    خر  ا  بی   تو    فر یا د   مکن
                                                                                                                              
                              مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  17  / 6 / 1390  

ا و ا ی د و ست

هر  روز گذ شت  ا ز  پی  ا ن  فردایی  ست           هر شب  گذ رد  د ر  پی ا ن با مد ا د ی ست 

خطی بردوستی نوشتم تابه کی هجران یار            پا سخم    د ا د .  ا نتظا ر  و  انتظا ر و ا نتظا ر

کا ش   بو د م   جمله ها   د ر   خا طر ا تت           تا به ان لفظ  کلا مم  می نو شتم قصه ها یت

د ا ستا نها     می نو شتم     ا ز    بر ا یت            یا   که  با ز تا ب    می  نمو د م   خا طر ا تت

ر ا ز    د ل    ا ز    د لبر ا ن   با ید    شنو د           غصه ها   ا ز    ر و ی    د ل    با ید   ز د و د

همنشین باغصه ها دل را سرای ماتم است           غصه ها در زندگی فرسایش ر و ح و تن ا ست

قلب  سنگی  کی  شنفت  ا و ا ی   دوست           چشم    نا بینا     نبیند    ر و ی    د  و  ست

د ر د  بی  د ر ما ن  عذ ا بی  مهلک  ا ست           ر نج  بی   پا یا ن    خد ا یا   مشکل   ا ست

ا ین  تن رنجور  ندارد  طاقت  هجران دوست            همتی   با ید    که   بیند     ر و ی   د و ست

ر خصت  ا ی دوست  عمر من پا یا ن گر فت           د ر   فر ا غت    مر غ    د ل    پر و ا ز   گر فت 

گر که خوا ستی پا گذاری بر مزارم  روزگاری            یا د کن ا ز خا طر ات تلخ و شیر ین    بها ر ی

ا ن عز یز یر اکه سا لها عا شق ز ا ر تو بو د            در فراغ می سو خت و انتظارش  وصل تو بو د

                                             مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 90/6/16

ا لهی نا مه

ا لهی  بر  من  اسان  گیر  سختیها          چو طوفانی و زد نسیمش کن بر د لها

خد ا وند ا  تو خو د رو زی ر سا نی           به   هر   جنبنده ای   نا نی   رسا نی

جها ن  چو ن من گنهکاری  ند ید ه           ز   با ر    معصیت    یا  ر  ی   ند ید ه 

خد ا و ند ا    به   حق  ا ن  ا مینت           به   ا ن   و ا لا تر ین   ر سو ل   نیکت 

خد ا و ند ا   به  نا م   نیک   پا کت           تو  خو د    رحمی  نما   بر  بند گا نت  

خد ا و ند ا  به ان بهشت  مو عو د           که خو ا هی گر سر ا ی عا بد ا ن بو د

خد ا و ند ا  به  حق  نیک   نا ما ن           به   ا ن    و ا لا تر ین     سر بد ا ر ا ن 

خد ا و ند ا به حق هشت و چها رت         به   ا ن    جا ن   عز یز    مصطفی یت

به ا ن شیر شجا ع د ین  ا سلا م           به   ا ن    یا ر   نبی   فر ز ند   اسلا م

به ا ن بی د ست د شت  نینو ایی          به   ا ن  بی  سر   حسین   کر بلا یی

مر ا  با صا لحا ن  محشو ر گر د ان          به  ر ا ه   نیک   نا ما ن   یا ر   گر د ا ن

                              مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ./  90/6/1 

 

ر ا ز ها ی فر یبند ه ./

یا رب  سببی که عمر از نیمه گذ شت           این عمر گرانمایه چه د ر خو اب گذشت

ا  و ا ر ه   شد م  به    کو  ی   بر ز ن           غا رت   شد م   و  به   د ست  ر هز ن
غا ر تگر   د ل    نه   غا  ر  ت     ما ل           نا بو د ی   جا ن   نه  ما ل  و   ا مو ا ل
ا  ن  ما ه   ر خ   و  چشم   چو   ا هو           ا  ن    خا  ل   لبا  ن   و   ر شته ء   مو
ا  ن    قد    بلند      سر  و     ما  نند           ا  ن    حو  ر  پر ی  چه   کر د ه  با  من
ا  ن  گو  هر  تا بند هء ز یبا ی  و جو د           د ر شب  بد ر خشید  چو انو ا ر که بو د
آ بر و   چو   کما ن  به  دست   صیا د           بینی    چو     قلم    کشید  ه    فر یا د
گیسو  ا ن    ا و یز    بر   د ا من    ا و          چشم   من  حیر ا ن   سر گر د ا ن   ا و
ا ین همه د ا م و د غل د ر  د ست ا و          من  شکا ر ی گیج و  ما ت  د ر  بند  ا و
من  چنا ن  حیر ا ن   تر فند ها ی  ا و          چو ن   به   ز نجیر م   کشا ند   نا م  ا و
ا لهی   با    من   مسکین   و   یگا نه          چنا ن    لطفی    نما    تا   ا ن   بها  نه
کند   لطفی  و  بر  من  سهل    گیر د          و  جو  د  م    تا   ز غم    ا ر ا م   گیر د
                                                                                                           
                                 مجید  ا سکند ر ی ./   تا ر یخ        11 / 5 / 1390        
   

مو لو د کعبه تو لد ت مبا ر ک

چو ن  علی  ماه  رجب  مو لو د  گشت          د ید گا ن  شیعیا ن   پر نو ر   گشت
و قتی   بیت ا لله   نا مش   کعبه   شد          حضرت ابن ابیطالب درونش زاده شد
با طلو عش  ا ن مکا ن ر و شن  گشت          شام تا ریک شبش چو ن روز  گشت
عطر  بو یش  جا ن  بر   بی جان  د ا د          با  و جو د ش  تشنگا ن را  ا ب  د ا د 
شیر حق  بو د  و  یا و ر بی چا ره گا ن          ذ و لفقارش رعد ی بو د بر د شمنا ن
یا ر     پیغمبر   بو د   و    مر د    غد یر          فا تح   خیبر   بو د   و   مر د ی    کبیر

د ر جو انی بس شجا ع و سینه چا ک          عمر ا بن    عبد و د   کر د ی   هلا ک

سا  قی     کو ثر    امیر   ا  لمو  منین          نا می نام اوران و دشمنا ن مشرکین

فا   تح       خیبر     علی     مر  تضی          مر همی  بو د  بر  ر سو ل  مصطفی

ا ی شهید عد ل و د ا د  و مهراب نما ز          د رقیامت ناتوانیم وتو هستی چاره ساز

    به منا سبت میلا د حضر ت علی  علیه سلام  در تاریخ 13  رجب سال  1390 شمسی./

                       مجید ا سکند ری ./

به نا م نا می یگا نه

به  نا م  ا نکه  هستی  د ا د  ما  را          چو نیستی بود ز هستی سا خت ما را

به نام انکه انسان را ز خاک ساخت          چو هستی  داد  ان  را  استوار  ساخت

به  نام ا نکه  اغاز  ا ست و  پا یا ن           چو   اغا ز ی   بد ا د  مر گ  د ا د  پا یان 

به نام انکه سرفصل  و جو د  ا ست          به  لطف نا م  ا و  بر  ما  سجو د  ا ست

به  نا م   ا نکه   ا و   با شد   یگا نه          به   غیر  ا ز   نا م   ا و   نا می   نبا شه

به نا م ا نکه ر سو لش ا مین است          ا مید    ز ند گا نی   د ر   ز مین   ا ست

به نا م انکه رحما ن و رحیم  ا ست          که  لطف  و  کر مش  بر  ما  یقین  ا ست

به نا م انکه  هادی د ر زمین ا ست          که  تنها   ر ا هنما ی   ما   همین  ا ست

به  نا م ا نکه  ر و ز ی  می رسا ند          ز   قحطی    گشنگا ن   ر ا    می رها ند

به نا م ا نکه ر ب  ا لعا لمین ا ست          یگا نه   منجی   و   تنها   همین    ا ست

به  نا م   انکه    ما لک  تا   قیا مت          بما   ند      پا  ید ا  ر    تا    بی  نها  یت 

                              مجید اسکند ری./ تا ریخ 31 / 4/ 0 139

فصل بها ر

ز مستا نی گذ شت  فصل بهار شد           خز ا نی ر فت و و قت  فصل  کا ر شد

ز مشر ق  ا فتا ب  بر کو هسا ر ا ن           زمین سر مست  ا ز شو ق  بها ر ا ن
ر و ان  شد  ا بها  ا ز چشمه ساران          شد ند  جا ر ی  د ر و ن  جو یبا ر ا ن
چو   ر و ید ند   گلها   د ر   بها ر ا ن           به شو ق ا مد  قنا ر ی  صبحگا ها ن
چکاوکها  همه ر قصان  غزل خواندند           سر و د  عا شقی  با بلبلا ن   گفتند
گلی با بلبلی  ر قصان غز ل  میگفت          به شو ر عا شقی از اه  دل می گفت
چنان  پروانه های  شا د  نو ر و ز ی           همه ر قصا ن  بو د ند  عا شق با ز ی
اهوان در د شتها ی سبزه و گلگو ن           درجوار چشمه هایی اسمان  نیلگو ن
در پناه  کو ه مر دم در پی کو شش           هم  به  فکر کار  بودند هم  پی دانش
همتی   بلند  و   مر د می  ر ا ز ی           کو د کا نی   شا د   و  د ر پی  با ز ی
ر و ستا زادگانی  شر یف  و  نجیب           مر د می  پر  کا ر  و  ا ند ا می  نحیف 
ا ین همه دگرگو نی و نعمت عظیم           همه    ا ز    ا لطا ف    خد ا ی  رحیم  
                                                                                              
                                                                                  

                        مجید  اسکند ر ی./  تا ریخ   31 / 4 / 1390      

کشت و کا ر

چو شد  مهر ماه  مو قع  کشت  و  کا ر           به  گا و اهن  و د یسک  بذ ر ی  بکا ر 
چو  با ر ا ن  فر و د  ا ید  بر  جان  خا ک          بر و یند   همه  د ا نه ها   ز یر   خا ک
چو   ا فتا ب    بتا بد   نو  ر ش    ز مین         چو  بذ ر ت   خو ر د   نو ر   فر د ا   ببین
شو د   کشتز ا ر ت  همی  سبزه  فا م          چو  سر و ی   بر و یند   همه  ا ز  نیا م
ا مر   حق  با ر ا ن   با ر د   ا ز  بهشت           فصل  چید ن  با ید ت  ا ر د ی  بهشت
گر   که  شکر    نعمتت    ا  د  ا    کنی         عا قبت  حا صل   کارت  وارد  بازار  کنی
خو د کفا   با شی  و  خلقی  بی  نیا ز          با خداوند  تعا لی می کنی ر ا ز و  نیا ز
د ر    ثنا  یت   با  شند   خلقی    کبیر           نا ن  د ا د ی   بهر ه ا ش  ا ز  ما  بگیر
ما د و  چند صد  می دهیم  مردان نیک           هر  که  ر ا  خیر ی   ر سا ند  بهر نیک
شیو هء   ما   ا ز د یا د  بر کت  ا  ست           شکر  نعمت  ایه ها ی  ر حمت  ا ست    
                                                                                     
                              مجید  ا سکند ر ی./ تا ر یخ   20 / 4/  1392

         

به یا د دشت عقیلی و دشت بزرگ

بیو  بریم  دشت  عقیلی  صحرای  ناب  ببین          مـر د م  مهمـان نـو از و نـعمت  یـار  ببین
مردم  ساد ه  دل  و  نجیب  و  پر  کا ر   ببین          سو زه و  باغ گل و دشت  مصفا ی  ببین 
کو ه  گچ   سور نمک.    کارون  زیبای    ببین          پا کی  و  باغ گل  و  مر د م  با لای  ببین
ما مز ر د    و    عید    و    سیز د نه    ببین           پیچ  و ا  پیچ  رهه  جا د ه ء ما لا نه  ببین
کنا ر و  قارچ  و چو یل  مین  صحر ا نه    ببین         گـنـدم زار و پـیـاز و سیـب  بـهـا ر ان  ببین
نون تیری.شیر وماست و میش وگانه تو  ببین         بر کت  پا ک خد ا نه. مین  دشتانه   ببین
کلا ه  و  د بیت  و چو قا   بر   تن  مر د   ببین         زنگل  مینا بـه سر. رفـتن سی شهر ببین
مـردم  خـوب   عـشایــر  مـیـن   چـا در  ببـین         بز  و  میش  و  گا و   و  د ا ر  قا لی  ببین 
گل   سهر  و   گل  زرد   مین  دشتانه  ببیـن         شر شر  اب  کمر هی هی  چو پا ن  ببین
صد ا ی   غمنا ک  نی  مین  صحرا نه   ببـین         نم نم  بارا ن  بهاری   مین  دشتانـه  ببین
سد     ا ب   و   کو ه    و     کا ر و ن    ببیـن         خلـقـت  خـو ب  خـدانــه. حـرکت  اب ببین
یا د  سا بق  بگر ت. رفتن  سی  شهر  ببـین         ا وه سور و ره  تـاریـک و تنـگ عقیلی ببین  
وقت  باز گشت  عشا یر  سو ی عیلاق ببین          مــا ل  کــنـو ن  و  کــو چ  مــا لانــه  ببین
صید    ما هی   مین   ا بها ی   شو ر   ببین          لذ ت خو ردن  ماهی  مـین صحر انـه ببین
سو زی  و نا ر نج و تو له مین بـاغانـه  ببـین          نـو ن تیری .  بــاقلا و پـختن  قــا رچ  ببین
 افـتـا ب  و قـدرت  حــق. حـین  بـارانـه  ببـین         دامن رنگین کمان هفت رنگ صحرانه ببین  

                                        مجید ا سکند ر ی ./ تا ریخ./ 90/3/20

فرزند ا نقلا بیم (تقد یم به بچه ها ی خو ب د شت بز ر گ)

فر ز ند ا ن   ا یر ا نیم         شیعیا ن    ا سلا میم 

ما  ملتی    ا ز ا د یم         فد ا کا ر   و   د ا نا ییم
ما  ز ا د گاه  خو د ر ا         خا ک  و  فا  می نا میم
ما  ا یر ا ن  عز یز  ر ا         همیشه دوست میداریم

ما مر د ا ن فر د ا ییم         پا سد ا ر ا ن  ا یر ا نیم

در جنگ با  مشکلا ت        پیو  سته  د ر  تلا شیم
با علم و کا ر و دانش          ا یند ه ر ا  می سا زیم
د ر جنگ با د شمنان         ما  مر د ا نه می جنگیم
ما  ا نقلاب  خو د  ر ا        عشق  امام می د ا نیم
ما   یا ر    ا نقلا بیم          ا  یند ه ء        ا یر ا نیم
ا ز بهر حفظ  ا یر ا ن          ا ما د ه  و    سر با ز یم
ما  نسل  ا نقلا بیم          ما   شیر ا ن    ا یر ا نیم
ما و ا رث شهید ا ن          با ید که کو شا  با شیم
ما  ر هبر  عز یز  ر ا          همیشه    می  ستا ییم
ما  با یاد  شهید ا ن          پیو سته    د ر  د عا ییم
ا ی  ر هبر  فد ا کا ر          ما  ر ا  د عا  کن  بسیا ر
                                                                

         مجید ا سکند ر ی./  تا ر یخ  90/2/28  

میدان شهدای دشت بزرگ

ا گر ا مشب تو نبا ر ی

لطفی   کن   ا بر    بها ر ی          لب   من   تشنه   به   ا بی 

و ا ی ا گر  شب  تو  نبا ر ی          چه    کند    صبح    قنا ر ی

همه شب فکرمن این است         که   تو    ا بر ی   و   ببا ر ی 

همه دشت تشنهءاب است        همه  خلق  فکر  بهار  است

چشم   ا هو   به  چمنز ا ر         چشم  عا شق  به  ره   یا ر

غنچه ها   د ر   ر ا ه     گل        بلبلا ن     بر    ر و  ی     گل

سر   د هند  ا و ا ز  خو ش         به به  این  ر و ز ها ی خو ش

د ا من   کو هها   چه  سبز         لا لا ها   د ر   د شت    سبز

جو  یبا ر ا ن       پر      اب         جا ر یند   د ر   د شت   نا ب

و  ا ی    ا گر   ا بر  بها ر ی         تو      به  د ا د   ما    نیا یی

جا ن خلق بسته به نا نی         لب   ما   تشنه   به    ا  بی 

چه    کند   صبح   قنا ر ی          که   د هد   د ا نه   و    ا بی

لطفی   کن  ا بر   بها ر ی         حتما   ا مشب   تو   ببا ر ی

که ر سد د نیا ی  شا د ی        د ل خو شی و  لقمه نا نی

د شت  سبز ی و  بها ر ی         شب  و ر و ز و  د لگشا یی

ا مشب   با  لطف   ا لهی         ر سد    ا ز    ا بر   پیا  می

که   ببا ر یم   و    ببا ر یم         همه    مخلو ق   خد ا ییم

                  مجید سکند ر ی./ تا ر یخ 89/12/20 

به یاد عبد سین خاتون و حسن براتعلی(زبان محلی دشت بزرگ)

عبد سین خو ش غیر ت ا و شیر د و ر و ن          خـو ش یلی بــی می عقـیـلی روز گــارون

عبد سین  او   شیر  خا تـو ن  با  حلا لش          بـراه  هـو لــو ش حسین د ا جـون  پـاکش

سی دل هو لـو ش حسین خونـه فدا کر د          ممد  گهـو ش  ا و مه  غیـرت  بـه پـا  کـرد

غیرتش بـردش بـه چهه سی  عهـد دورون          که نگون  بـه عبـدسین جفا کرد روزگـارون

هـر دو شـون بـه مین  چهه  نبیدک  امداد          حسن    بـر ا تـعلی  ر سید   بـه   فـریـاد

ممد   داد ک  بـه  ر و   جـونـش  رها  کـرد          عاقبت خوشه به راه عبد سین  فدا  کـرد

کس به مثل حسن براتعلی نداشته غیرت          کـه  بــه  روز  تـنـگ  مـردم  کــرده حیـرت    

رسمی  ونـد مین محل سی  عهـد دورون          کـه  ز دست کـس  نیـا جـزء شیـر مـردون

و ا بنـوزیـم بـه هـونــو مـی  دش  بــزرگی          نـواسکه  غـیرت   کشـه   شیـرون جنـگی

ر و حشون شاد می بهشت تـا روز گـارون          افتخـار شـون  سی ایمـا  تـا  عهـد دورون

                                      مجید ا سکند ر ی  تا ریخ    89/12/15    

    درسال 1360  واقعه ای اتفاق افتاد که منجر به کشته شدن دو عزیز ومصدومیت یک عزیز دیگر گردید. حادثه از این قرار است

که طبق طرح اقای حسین موذنی دایی مرحوم عبد الحسین اسکندری جهت سبزیکاری وابیاری انها یک دستگا موتور پمپ در

درون چاه اب خانگی در روستای دشت بزرگ نصب می کنند سپس به درون چاه رفته موتور روشن میشود به علت گاز سمی 

ودود دچارخفگی شده سپس برادراو محمد پایین میرود وچند نفردیگر همینطور تااینکه حسن براتعلی وارد شده محمد را نجات میدهد ودرحین نجات خودوعبدالحسین درنیمه راه طناب پاره شده وازبالا به ته چاه سقوط کرده وهردو کشته می شوند.توضیح اینکه در این هفتاد سا لهء اخیر مردی به قدرتمندی وتوانمندی جنگی مرحوم عبدسین خاتون در روستاها ی 

عقیلی ودشت بزرگ پیدا نشده است.نامبرده در جنگ دشت بزرگ بر علیه روستاها ی دیگر شرکت داشته وچندین نفر از 

طرف مقا بل را تا سر حد مرگ مجروح کرده است .و مرد نام اشنای عقیلی بوده است. روحشان شاد وراهشان پر رهرو .////

        

/

        

عمر و ز ند گی

جنگ و پیکا ر می کنم د ر راه  عشق          تا   بد ست  ا ر م  سر   کا ر  عشق
قو ت  و ر و ز  و  لحظهء  ا ر ا م  شب          جا یگا ه     و    ا حتیا ج    ر و ز   تب
د ر  تد ا ر ک   ا ز   بر ا ی   همد می          همنشینی    مهر با ن   و   مر همی 
جا و د ا ن  با شد  و  شید ا  با  د لم          محترم میدارمش ا و  پا ر هءجان وتنم
با من همر اهی می بو د  د ر لحظات          سهم ا و بیشتر می بو د در مشکلات
شرمسا ر  از  همسر م  همر ا ز  من          ا ن  یگا نه   همد م   و  همر ا ه  من
حا صل    تز و یج    ا ین   یا ر   عز یز          ا ن پسر دور دانه و  جفتی دخت نیک
هفت سال عمرم دریک سال گذشت          ا ن یکی نو زا د . هم کو د ک  گشت
هفت د یگر نیز ا ین  منو ا ل  گذ شت          ا ن  جو ا نی  دورهء  عمر م  گذ شت
کو د ک  د یر و ز  ا ینک  شد  جو ا ن          موی مشکینم سفیدو روز گارمن خزان
با مشقت می گذشت سا لهای  عمر          و ه  چه سختی بو د ا ن روزهای عمر
                                                                                        
                           مجید  اسکند ری ./ تا ریخ /30 11/ 1389

سفری به د یا ر فرنگ و پشیما نی

با خو د  چه کر د ه ا یم ما تر ک  د یا ر خو د  ر ا            ا فتا د ه ا یم به غر بت خو د بین ما جر ا ر ا 

د ر د و ر هء  جو ا نی  گم  کر د ه ا یم  د یا ر ر ا            ر ه برد ه ا یم به غربت د ر و یش بی نو ا ر ا

د ر د ل تر ا نه خو ا ند یم ز ین  هجرت د یا ر ر ا            هر گز   نخو ا ند ه  بو د یم  کتا ب  ا شنا ر ا

مد هو ش و مست بو دیم کی د یده ایم جفار ا            جا هل  به   قصه  بو د یم  ر ا و ی  ا شنا ر ا

د و ر ی  چها  کر د ه بشنو  تو  ا ین  سخن  ر ا           هر گز نبو د ه ایم شاد ز ین د ر د بی د و ا ر ا

عمر ی  گذ شت  به غر بت  پس  کو  ا شنا ر ا            ما خو د  خسته گشته پیمو د ه  ر ه  جفا ر ا
د یر ی  گذ شت  و ما خو د  نا د ید ه  ا شنا ر ا            با ید  که چا ر ه  سا ز یم  د ید ا ر ا شنا  ر ا
با ر   سفر    بستیم   ر ه   سو  ی  ا  شنا  ر ا            با شد  فر ا ق  غر بت پا یا ن  ر سا ند  ما ر ا
د ل  بی قر ا ر  بو د یم   پس  کو   د یا ر  ما ر ا            هست  شو ر بی قر ا ر ی تا د ید ن د یا ر ر ا
شکر   خد ا  کر د یم  تا   بو ی  خا ک  خو د ر ا            د ر سینه  حبس  نمو د یم تا زه  نفس ما ر ا
به به  چه بو ی خو بی د ا ر د  خا ک  و طن ر ا            ا ین مشک ا ست و عنبر رسید مشا م ما ر ا
ا یر ا ن   ما  چو  ما د ر  بو  ید  عز یز  خو د  ر ا            ا غو ش  خو ب   ما د ر با شد  سر ا ی ما ر ا
ا ی  ما د ر  عز یز ا ن  ا یر ا ن  خا ک  د لیر ا ن            فد ا کا ر  و  مهر با ن  قر با ن  نا مت  ا یر ا ن
پا یند ه  و  جا و ید ا ن  با شد  سر ا ی ا یر ا ن           خو ن  پا ک  شهید ا ن  ر مز  حیا ت  ا یر ا ن 
                                                                                                                                           

                                                  مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  22 /11 / 1389                                          

کران تا کران (در وصف دشت بزرگ)

ا لی   ا ی   د  شت   غمخو ا ر   بز ر گا ن         که  د ا د ی  پر و ر ش   ا ن  شیر مرد ا ن

بسا ن  ما د ر ا ن   د ا د ی     و جو  د  ت         که  تا   د شمن   نگیر د   مر ز  و  بو م ت

نگهبا نی     کنند   ا  ز     ا  ن      کیا نت         چو  عا شق  پیشه ا ی  د یو ا نه   خا کت
چه   گو یم   من  ا ز  ا ن  خا ک   گر ا نت         ز د شت  بی کر ا نت  یا  ز ا بها ی ر و انت
ا ز   ا ن    گلها ی    ر نگین      بها  ر  ت          و  ا ز  ا ن  کو هها  و  د شت  با   صفا یت
زکارون خروشان یاکه جنگلها ی حیر ا نت          ز قاسم سینی و دهگه و د ا ر جنباز زببایت 
ز خارد و ن  چهشر ین و   بیشه  ز ا رانت          ا ز ا ن  پو پیل   و   زنجیر   و    کلک جا یت   
گد ا ر   گا میشی    و    تهلو   و   بیشه          به   ا ن   شا ه  چر ا غ   با لم     همیشه
و لی ا فسو س  کجا  ر فتند   جو ا نا نت          چه      شد          چمها  ی        ز یبا یت
د ر و چم خر کوش و ز یر میل و کو شکی          عو بید  و  مقملی. خا ر د و ن  و  غشکی
دم تنگت وسرچاکه وان صحر ا ی ریگزارت          گلا لد و ن   ز یر   کمر   شو ر   نمکز ا ر ت
کد ا م  نا مر د ما ن   بر د ند  ز مینها یت          جد ا   کر د ند  ز  تن  ا ن   بهتر ین  ها یت
ا گر ا ن  د شمنا ن  کرد ند  جد ا خا کت          شد ند   ما لک  بر  ا ن   بهتر ین    خا کت
بروجمع کن جوانانت و ا ن مردان نامدارت          چرا بیگانه شد مالک بر ان صحرای  ریگزارت
تو خود دارندهءنام ونشانی شهرتی داری          بزن بر طبل ازادی  که مردانی شر یف داری
یلانی را به خود دیدی همه اوازهء شهرند          به غیرتمند ی و د ا نش و تد بیر  مشهورند
بنا ز م  من  همه  مر د ان    مشهو ر ت           نبینم    من    تن    بیما ر   و    مهجو ر ت
 دعاکن برجوانانت که دارند همتی  و ا لا          تو   پیر و ز ی    شکست  دشمنا ن  با  ما     
                                                                                    

                                 مجید اسکند ری./ تا ریخ   89/8/20     

توضیح. در چند سال اخیر عده ای سود جو وزمین خوار با استفا از رابطه و موقعیت در ادارات . زمینهای کشاورزان
  که تاریخ ششصد ساله دارند تصا حب کرده اند. در صو رتی که بچه های تحصیل کردهء دشت بزرگ  بیکارند. 

دوران کدخدایی دشت بزرگ (زبان محلی )

یکی   بید  کد خد ا ی  د شت  بز ر گی          صفا تی داشت که خان گفتش تو گرگی
نی خو م  ا سمش گو م  مثل  و با  بید          همه  مر د م  د ید ند  که  کد خد ا   بید
چند سا لی کد خد ا بید  ا ی مرد دورون          خیلی ز جر د ا د مر د مه ظلم  فر و و ن
و قت  خروار مالیات  خاک کرد  به  گندم          حقه ایزه به  همه  هم  خان  هم  مردم
ر و ز گا ر ی که عمر مردم  بی  ثمر  بید          وزنه ای او  داشت جد ا خان بی خبر بید
و قتی ما لیا ت مر د مه ا یو ند تر و ز ین          سفا ر ش ا یکر د که مرد مه کم بدرورین
تروزینی  که د ا شت بی کش و من بید          حسا ب  و ز نه ا ش  د و من یه من  بید
ا گر  مر د م   ند ا شتن   سهم    خا نه          و ا سکه  گا شه   فر و شه  د ه    پیا نه
کشاو ر ز  و ا سکه بو  د ر خد مت  خان          کنه  کا ر  و  تلا ش  تا  د ر   بر ه   جا ن
ما هی چند ر و ز ا عمر ش کا ر بیل بید          خوراک و خو ردنش هی نو ن و خین بید
ا گر    ا ید ا   خد ا   یه    لقمه    نو نی          ا یبر د ش  کد خد ا    جا   نو ن   د و نی
همه   مر د م   فقیر  طر ا ح  خا ن   بید          جفا کا ر    کد خد ا   ظا لم    خا ن   بید
خو ش به حا ل نسلی که او روز نبید ن          ا فتخا ر ش سی  هنو که ز و نی بر ید ن
                                                                                                                      
                                     مجید ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 21 7 / 1389                      

به یاد روزگاران گذشته (زبان محلی دشت بزرگ)

یــه  چـنـدی پــیـش نـشـسـتـیـم بــا جـوانـان          یــه  چـنـد  فــا مــیـل ازنیکو مرامان
بـــه  یـــا د  ر و ز گـــا ر و ن    گــــذ شــتــه          کـه سختـیـها بــه تــنـمـون نـقـش بــسـتـه 
ا ا و  خـیـش و دریــنـهــا  خــرمـــن  هــولـــه           ا  ا و  کـهـکـشـی هـا  بــاغ   مـیـن  لــوره 
ا یـــرفـتـن  زیـنـــه گـــل   مـــیـن  د لــیــهــا           ا و و ردن  هـمـشون اؤ  پــشــت کــولاهــا 
آ ا و  ســـو ر  نــمـــک   ا و سـیــو  قـلـنـد ر           ا یـــونــــدن کــــول نــمـــک از قـلــــه تــا در    
بـــه یـــا د ا و کـلـک چـیـنـا کـــه  دوشـتـیـم           یــه ســوری بـیــد امــا پــلـی نـــدو شـتـیـم     
بـــه  یـــاد   ســـو زه پــا کـــریــم  جــعـفـــر           نــه   هــونــه   داشــت  نـــــه کـــر و  دودر
چــم  بــیـدی  گـــلا لـــدون   ســور  بـهـمـه           قــلـــه  بـــاواکـــو هـــی جـــا بــاغ  بــهـمـه
ا و ا ر ه  گــچ  و سـنـگـی  پــل  بــو ر یـــک           چــک   ا  و  ل   گــذ شـتـن  ره  تــو ریـــک 
ا  تــی خـشتا  گـــریـــم تــا چشمهء  تـیـت           چـگــا شـهــری و  دهــگـــه  و چــــم چـیـت 
کـنـا ر  صـلـو ا تـی  و  ز  نجـیـر  کـلـک  جـا           ا شـهـو نـــد ی  و  و ا لـیـلـی   و  هــر جــا 
ا سـرچـا کــه  و بــی  و و ر د ه  و آ و ر ا ز            ا پــاگـــچ سـور چشمـه  گـــودول  دارجـنـباز 
بـــه  یــاد مــشـک  د و ز خـــانـــوم بــــوری           کــه هـی زحـمـت کـشیـد سـی یــاد گــوری  
بـــه  یــاد  پــیـر  نـسـا هء  و  د ا ر  مـــوری           بــه    یــا د    ر و ز گـــا ر و ن   جــو و نــی
بـــه  یــا د مــو هـیــهـا ی کـلــه  ســو ر ی           بــه  یــا د  قسـیـل هـا  تــی د ا ر  مـــو ری
بــه  یــا د  سلـمـو نــی  دلاک  خــو مــو ن           کـه و ا حــلا ل کـنـه  حـقـشه ا جــو نــمـون  
کـیــا  دیــدن   نـهــا تــر  مـی تــو و سـو ن           کـه  ایــرفـتـیـم بـخـوسـیـم مــی شــوســون
همه  تـی   هـم  مثـل  د ا  و  د هـی گـل           ا یـرفتیم   ا و و  ا و ر د یـــم   تــی   ز نـگـل
همه کـل قـوم و خـو یش فـامیل و نـز د یک           دریـــن  و شهــل کـشی  چـیــد ن  رم ریــک
همه  مـردم  فقـیـر بـی کـوش  و  گـا لـش           شمـی هـا  چـــم  غشکـی  مــثـل  بـا لــش 
ا   ا و   ظــلـمـا   خــو ا نـیـن   گـــذ شـتـه           هـمـه سـالـهـا  بــه مــردم  سخــت گـشـتـه

                                                                                                                 
                           مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ  5  / 12 / 1388  
                                                                                 

تعدادی از دانش اموزان دشت بزرگ

پیر نساهء دشت بز ر گ

رودحانه کارون در تنگ عقیلی (دشت بزرگ)