تقدیم به تو که دوستت دارم

غم خود با تو بگویم که دلم زخم جفاست            شرح این غصه چه گو یم که هزار دام بلاست 

بت  من ا گر که باشی بنشینم به  کنارت           ر ا ز  د ل  با  تو  بگو یم  ز  کتا ب  ا فتخا ر ت
جان من ا گر نبا شی من بمیرم به هوایت          بخو ر م  غصه  بیا د ت  تا  بیا  یم  به  کنا رت

حسرت ندیدن توغم من چه بیحساب است        شب وروزم بی قراری اشک چشمانم روان است

تو با ان ناز قد و مت بنما به دید ه ا م پای           تو مراد و من مریدم کی نهی به خانه ام  پا ی
به شب سرد زمستان به ا مید صبح فردا            که  رسد  از  تو پیا می  به  غروب  شب  یلد ا
تو چو آبهای روانی که به جو یبار ر و ا نی           تو  شفای درد  مند ا ن. من مریض و  تو دوایی 
شب و روزمن تو باشی به رهم تو رهنمایی        به شبم  مثل چر ا غی تو به ر ا هم ا شنا یی
تو  بها ر  جا و د ا نی  ای  امید  زند گانی          سرخو شم  ز کا میا بی تو چو نو ر د ید گا نی  
گل من قسم به جا نت نروم من از کنا رت          بشو م  ر فیق ر ا هت تا ا بد  عا شق  ز ا ر ت
                                                                                                                             
                                      مجید اسکند ر ی  تاریخ 91/20/6             

خا نهء پد ر ی

محفلی  د اشتیم  د ر  د ر یا ی  عشق          هم  پد ر  هم  ما د ر م  سا لا ر  عشق

شش  بر ادر  بو ده ایم  د ر  چشم  با د          با  د و خو ا هر گر د هم  روز ها ی شا د

ا ن  د و  خو ا هر   سر و ر  ما   بو ده اند          ر ا هنما  و  د و ست  و  با ما  بو د ه اند

هر  د و  چو ن  ما د ر  عز یز  و  مهر با ن          با     و قا ر  و   ا فتخا ر     و     قهر ما ن 

با   مشقت   کو د کی   پا یا ن    گر فت          د و ر هء   ا شفتگی    سا ما ن    گر فت

ما همه با شو ق و ذ و ق  د ر کو ی یا ر          هر    یکی   ر ا هی   گز ید   با    ابتکا ر

یک   عز یز   پیو ست   با  د ا د ا ر  حق          پنج   د یگر    امتحا ن    می د ا د    پس

ر و ز گا ر ا ن  می گذ شت با  نا م پا ک          ا ن ز ما ن بگذ شت و افتا د یم به  خا ک  

هر   یکی  ر ا هش  جد ا   ا ز   دیگر ی          ا ختیار از کف بر فت پیمو د  ورا ی د یگر ی

فتنه ها    ا مد   پد ید    بر ر و ی     ما          د شمنی ها     ا شکا ر    د ر    نز د    ما

ا ن یکی در کو ی د شمن  جا ی گرفت          ر و بر و   چو ن   د شمنا ن   سنگر  گر فت

نا  امید ی    جا ی    امید   ر ا   گر فت          ا ن   بر ا د ر   د ست  د شمن  ر ا   گر فت

من خطاب کردم که این درما ند گیست          ا  نتخا  ب     همر  هت    بیچا ره  گیست

ز ند گی  ر ا   بهر   ما    ز ند ا ن   نکن          هم  خو د ت  هم  خا نه  ر ا  و یر ا ن  نکن    

من  حذ ر  کر د م  ا ز  ا ن  د ر د  و  بلا          چو ن  ستم  د ید م  ا ز  ا ن   مکر  و  جفا

می گزینم انز و ا در خلو ت ا ر ا م خود          تا  نبینم  ر و ز گا ر  تلخ  فر د ا ها ی  خو د

ا ز خد ا خو اهم  بمیر م  هر چه  ز و د          تا   نبینم   نا م    و   ننگ   و  تا ر  و   پو د

                             مجید ا سکند ر ی/.   تا ر یخ   91/6/15 

مکر شیطا ن

یـارب  ا یـن  رنگ  و  ریـا  حـر بـهء  کیست          را ز ا یـن  حـیـلهء  د هـر   منطق   کیست 
هـر کـه   ر ا  هو ش   و  کلا م   می  د ا  نـد          مـد  عـی   را   بــی  سـلا م   مـی  را  نــد
هـرکه را صاحب  نیـرنگ و ریـاه نیست چرا         رنـگ  دیـو ا ن طمعکار سـیاه  نیست  چرا
شـهر   ا شـو  ب  شـد ه   ا ز   بـد عـت   بـد           هرچه اصل است دروغش شمرند مردم بـد
خلـق بـیما ر و  نـد ا نـد چـه شو د فر د ا یش          ر و زگـا رش گـرا ن و چه بـود فـرجا مش
خلق بـد نـا م شمرد هـرکـه زبـانـش بگـشو د          نقـص  کـا ر گــو یـد  و  گـر گـوش  شنـود
هــر قــوم  کـه  ا ز چـا ره  بجـا یی  نــرسـد          ا ز دانــش   پـر  فــیـض   نـوا یـی  نـبـر د
غـا فـل  شـو د و  شکو ه  نـگـو یــد  ز کسی          در دام  شکا رست و راهی  نـجـویــد بـسی
می شـو د  د ر  د ا م  ز و ر مـنـد ا ن  ا سیر         چو ن   گر فتا ر ا ن  و  د ر  بند   و   حقیر
فـر صتی  خـو  ا  هیم   کنیم  ر ا ز  و  نـیا ز         تـا  بـجـو  یـیم  ر ا ه  خو د  با   چشم   با ز
و ا نگهی  بـا  د ا نـش  و  فـر هنگ  فا ر س         مـیـد هـیـم  تـرویـج  در مـرزهـا ی  پا رس
                                                                                                                                
                                مجید  ا سکند ر ی ./  تا ر یخ 10  / 6 / 1391