به نا م نا می یگا نه

به  نا م  ا نکه  هستی  د ا د  ما  را          چو نیستی بود ز هستی سا خت ما را

به نام انکه انسان را ز خاک ساخت          چو هستی  داد  ان  را  استوار  ساخت

به  نام ا نکه  اغاز  ا ست و  پا یا ن           چو   اغا ز ی   بد ا د  مر گ  د ا د  پا یان 

به نام انکه سرفصل  و جو د  ا ست          به  لطف نا م  ا و  بر  ما  سجو د  ا ست

به  نا م   ا نکه   ا و   با شد   یگا نه          به   غیر  ا ز   نا م   ا و   نا می   نبا شه

به نا م ا نکه ر سو لش ا مین است          ا مید    ز ند گا نی   د ر   ز مین   ا ست

به نا م انکه رحما ن و رحیم  ا ست          که  لطف  و  کر مش  بر  ما  یقین  ا ست

به نا م انکه  هادی د ر زمین ا ست          که  تنها   ر ا هنما ی   ما   همین  ا ست

به  نا م ا نکه  ر و ز ی  می رسا ند          ز   قحطی    گشنگا ن   ر ا    می رها ند

به نا م ا نکه ر ب  ا لعا لمین ا ست          یگا نه   منجی   و   تنها   همین    ا ست

به  نا م   انکه    ما لک  تا   قیا مت          بما   ند      پا  ید ا  ر    تا    بی  نها  یت 

                              مجید اسکند ری./ تا ریخ 31 / 4/ 0 139

فصل بها ر

ز مستا نی گذ شت  فصل بهار شد           خز ا نی ر فت و و قت  فصل  کا ر شد

ز مشر ق  ا فتا ب  بر کو هسا ر ا ن           زمین سر مست  ا ز شو ق  بها ر ا ن
ر و ان  شد  ا بها  ا ز چشمه ساران          شد ند  جا ر ی  د ر و ن  جو یبا ر ا ن
چو   ر و ید ند   گلها   د ر   بها ر ا ن           به شو ق ا مد  قنا ر ی  صبحگا ها ن
چکاوکها  همه ر قصان  غزل خواندند           سر و د  عا شقی  با بلبلا ن   گفتند
گلی با بلبلی  ر قصان غز ل  میگفت          به شو ر عا شقی از اه  دل می گفت
چنان  پروانه های  شا د  نو ر و ز ی           همه ر قصا ن  بو د ند  عا شق با ز ی
اهوان در د شتها ی سبزه و گلگو ن           درجوار چشمه هایی اسمان  نیلگو ن
در پناه  کو ه مر دم در پی کو شش           هم  به  فکر کار  بودند هم  پی دانش
همتی   بلند  و   مر د می  ر ا ز ی           کو د کا نی   شا د   و  د ر پی  با ز ی
ر و ستا زادگانی  شر یف  و  نجیب           مر د می  پر  کا ر  و  ا ند ا می  نحیف 
ا ین همه دگرگو نی و نعمت عظیم           همه    ا ز    ا لطا ف    خد ا ی  رحیم  
                                                                                              
                                                                                  

                        مجید  اسکند ر ی./  تا ریخ   31 / 4 / 1390      

کشت و کا ر

چو شد  مهر ماه  مو قع  کشت  و  کا ر           به  گا و اهن  و د یسک  بذ ر ی  بکا ر 
چو  با ر ا ن  فر و د  ا ید  بر  جان  خا ک          بر و یند   همه  د ا نه ها   ز یر   خا ک
چو   ا فتا ب    بتا بد   نو  ر ش    ز مین         چو  بذ ر ت   خو ر د   نو ر   فر د ا   ببین
شو د   کشتز ا ر ت  همی  سبزه  فا م          چو  سر و ی   بر و یند   همه  ا ز  نیا م
ا مر   حق  با ر ا ن   با ر د   ا ز  بهشت           فصل  چید ن  با ید ت  ا ر د ی  بهشت
گر   که  شکر    نعمتت    ا  د  ا    کنی         عا قبت  حا صل   کارت  وارد  بازار  کنی
خو د کفا   با شی  و  خلقی  بی  نیا ز          با خداوند  تعا لی می کنی ر ا ز و  نیا ز
د ر    ثنا  یت   با  شند   خلقی    کبیر           نا ن  د ا د ی   بهر ه ا ش  ا ز  ما  بگیر
ما د و  چند صد  می دهیم  مردان نیک           هر  که  ر ا  خیر ی   ر سا ند  بهر نیک
شیو هء   ما   ا ز د یا د  بر کت  ا  ست           شکر  نعمت  ایه ها ی  ر حمت  ا ست    
                                                                                     
                              مجید  ا سکند ر ی./ تا ر یخ   20 / 4/  1392