دل بی خبر از جان خویش

سالیانی رفـته ای دل بی خـبـرازبان خویش     شـوق وشادی بـرده ای دل بی خبـرازکان خویش

بی خبـردرظلمت شبهـای سـرد بی کسی     هستی ام را بـرده ای دل بی خبـر ازجان خویـش

جان وجانانـم بـیا دل درگـروه عشق تـوست     جان و دل افسرده ای تن بی خبـراز نـان خویـش

تن بـه جایی می رودانگار سرای دیگریست     هریکی راهش جدا چشم بی خبـرازسان خویـش

                          مجید اسکندری/1396/1/17