با غبا ن و پسر ا ن

 با غبا نی  صد   نها ل   میو ه   کا شت           سا لها با شو ق  د ل  همت  گما شت
ا و  جو ا ن  بو د ی  و  گشتی  پیر مر د           د ا ئما   با   ز ند گی    کر د ی    نبر د
گا ه  به  کا مش بو د  ر و ز ی  ز ند گی           گا ه به نا مش  بو د  ر و ز ی   بند گی
سا لها    بگذ شت    ا ز   با غ     نها ل           پیر مر د  گشتی مو یش  همچو   ز ا ل
در سرش میگذ شت  هر روز  ا ین  روند           با  ا مید ی   میو ه ا ش   با ز ا ر   بر ند

هر  نها  لی  شد  بعد أ   یک  د  ر  خت           با غبا ن  مـُر د ی و گشتی  تیر ه  بخت

د و   پسر   بو د ی   ا ز   ا ن    پیر مر د           بر   سر   ا ر ث   پد ر    کر د ی    نبر د
ا ن  یکی  تخر یب  می کر د . خا نه  ر ا           چو ن عد و ی  می تاخت  ا ن و یرا نه را
د یگر ی ا ز بیخ و  بن  می کنَد  د ر خت           می ز د ی  ا تش  به جا ن  هر  د ر خت
عا  قلی    گفتا   چر  ا    ا ینگو نه   ا ید          با  خد ا و ند   د شمنی ها    کر د ه ا ید
همچنا ن  د لگیر  و نا لا ن  بو د  و  گفت          هردرختی کنده اید سا لها ست  شکفت
خا نه   و  با غ   پد ر   کر د ند   به   گلَ           ا ن   د و  ا ز  ر فتا ر خو د  گشتند  خجل
درنهایت داشتند اندیشه ا ی ان دو پسر           تا    کنند     ا  با  د     میر  ا  ث     پد ر
با  مشقت   میگذ شت  سا ل   نخست          عا قبت  بید ا ر شد  شا نسی  که خفت
کا میا ب   گشتند   ا ن   هر  د و   پسر          سا  لها   خو  ر  د  ند   میر  ا  ث    پد  ر
                                                                                                               
                            مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  29 / 7 /1392