کا شکی یه روزی میرسید ا ز تو پیا می می ر سید
خبرهای خو ب می د ا د ی نو ید عید و مید ا د ی
و قتی تو ر فتی مهر بو ن تنها شد م تو ا ین ز مو ن
می شنید م زخم و ز بو ن ا ز مر د م نا مهر بو ن
ا تیش گر فته ا ین د لم خا لیه ا ز تو منز لم
نبو د ی تو کنا ر من چر ا نکر د ی یا د من
کسی نبو د فر یا د ر سم پر ند ه ا ی د ر قفسم
بیا تو یی هم سفر م د یگه بر ید ه نفسم
د نیا بر ا م تمو م شد ه بها ر عمر خز و ن شد ه
ا ین ر و ز ها فصل پا ییز ه بر گ د ر ختا ن می ر یز ه
خزون مر گ منو می خو ا د ا ما ا گه خد ا نخو ا د
دشمن ا گه هز ا ر هز ا ر ا ز نا خو نی خو ن نمی یا ذ
د لم می خو ا د ز مستو نه هو ا ی ا بر ی بمو نه
خو ر شید ا گه فر دا نیا د بر ه بذ ا ر ه ا بر بیا د
شا ید ا گه با ر و ن بیا د پشت سر ش بها ر بیا د
صد ا ی بلبلا ن می یا د به با غ گل صد ا می یا د
قنا ر ی د لم می یا د به با غ منز لم می یا د
عید ه که فر د ا می ر سه بها ر د لها می ر سه
مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ 15 / 8 / 1391