کاش ما را غم فردا نبود

کا ش  با ر ا نی   و ز ید ن  می گرفت            د رد د ل می شست و ارا م می گر فت  
چشمه ها  جا ر ی   بو د ند  ا ز  ا بها            د  شتها     سیر ا ب    ا ز      با  ر ا نها  
کا ش غمها د ر قلو ب جا یی ندا شت           هیچ    قلبی   غم    فر د ا     ند ا شت  
هیچ  شکستی در ر ه  عا شق  نبو د            ا شک غم در چشم هیچ معشوق نبو د   
کا ش   د ر د ی   و    بیما ر ی   نبو د            رنج  و  مر گی  بـر  د ل   یـا ر ی   نبو د
ر نگ   پیر ی   بر   ر خ   ما د ر   نبو د            د ا غ   فـر ز ند   بـر  د ل   مـا د ر   نبو د
هیچ بر ا د ر و خو ا هری غمگین  نبو د           روزگار فانی ست  کسی شرمگین نبو د  
کا ش  فرزند ی  غم  فر د ا  ند ا شت            فکر   کا ر  و  ر نج   فر د ا  ر ا  ند ا شت
مرد ما ن  د و ر  ا ز  ر یا  کا ری بود ند            همچو  طفلا ن پا ک و  هم بـا زی  بودند  
د شمنی ها    د ر   میا ن    ما  نبو د            حا صل    هر    لفضما ن   د عو ا    نبو د
بی  سبب   ما  ر ا  گر فتا ر ی   نبو د            بهر  هم  چا هی   و   هر  د ا می  نبو د
کا ش  فر د ا شا د ما نی  می رسید             ا نچه  ما  ر ا  ا ر ز و ست ا ن می رسید
ا رزو  د ا شتم  که  فر د ا  می ر سید            ر و ز  مر گ   ا هر من    سر  می رسید
لیک    با ید   همتی   جا نا نه    کر د           آ  تشی   بـر  خـر مـن  بـیـگـا  نـه   کـر د        
                                                               
                              مجید  اسکند ری ./  تا ریخ  92/2/10