حکایت ایکنم از نسل پیشین (زبان محلی)

حکا یت   ا یکنم  آ   سا لها ی   پیش           غمی ما ند ه و جا آ نسلهای پیش 
مو  د ا ر م  قصه ها   آ   ر و ز گا ر و ن           آ  ا و روزها ی سخت بی  بهارون
یه روزی بید  که مردم  نون  ند ا شتن           ایرفتن شهر پیاده  کوش ند اشتن
نه  گند م  بید  که  مر د م  آ رد   بینن          نه آ ر د ی  بید که  مردم  نو ن بینن
نه نونی بید که اشکم سیر بووه تیش          نه قو تی بید که د ر د آروم گره تیش
خو ر ا ک  مر د مو ن  بید  تو له و قاب          کوم گسنه کسی شو نی برش خو اب
عده  هم  بید  که  داشتن  نون  گندم          فقیرو ن  و ا سکه  بینن  د س  مردم
اگر داشتن  کسانی  نون  و  می  نون          خبر نی کرد  کسی تا رسه  مهمو ن
گذشت وقتی که مردم  نو ن  نداشتن           او مه  دوره  که  مردم  غله  کا شتن
ایخوم تعریف کنم آ کاشت و  ورداشت           که هرکی گندمی کاشت غرمنی داشت
عد ه   بید ن  فقیر   و   د س   خو لی          به جا نون کار  ایکردن  جیب  خو لی
ز ن   و    فر ز ند    و    مر د     هو نه           همه   د ر  خد مت   صا حب   خو نه
عده  بیدن که حق دا شتن به نا مون            آ خدمت  کردن  و  تا  کار  و  بار مون 
آ سلمو نی  و چو پو ن  کردن خد مت           آ  مشک  دوزی و  بنا   بردن   زحمت 
آ   د ا د ا یی   و   نجار   کا ر  کر د ن           آ  بد  بختی    همه    فر یا د   کر د ن
طلب د ا رن  آ  مر د م  ا ی  عزیز و ن            ند ا د ن   مرد مو ن  دستمزد  ا ینو ن
په   که   حلا ل   ا یبو  حق  فقیر و ن           کنی  شو ن  کیه  رفتن  ای عز یز و ن
موخوم دیدم که سرکرچل گرفتن سی فقیرون / حقا  ضا یع  ایو بی   تی  کر یمو ن
نی بو  ا سم کسی نه گو م مو  ظالم         و لی   د ید م   فقیر   د ر   بند  ظالم
ا گر   بو   آ خر ت .   حق    فقیر و ن            آ  پا    ا و یز نن     ا خر     کر یمو  ن
                                                                                                       

                             مجید اسکند ر ی   تاریخ 92/2/31

باغبان و پسران

ا غبا نی  صد   نها ل   میو ه   کا شت             سا لها با شو ق  د ل  همت  گما شت
ا و  جو ا ن  بو د ی  و  گشتی  پیر مر د             د ا ئما   با   ز ند گی    کر د ی    نبر د
گا ه  به  کا مش بو د  ر و ز ی  ز ند گی             گا ه به نا مش  بو د  ر و ز ی   بند گی
سا لها    بگذ شت    ا ز   با غ     نها ل             پیر مر د  گشتی مو یش  همچو   ز ا ل
در سرش میگذ شت  هر روز  ا ین  روند             با  ا مید ی   میو ه ا ش   با ز ا ر   بر ند

هر  نها  لی  شد  بعد أ   یک  د  ر  خت             با غبا ن  مـُر د ی و گشتی  تیر ه  بخت

د و   پسر   بو د ی   ا ز   ا ن    پیر مر د             بر   سر   ا ر ث   پد ر    کر د ی    نبر د
ا ن  یکی  تخر یب  می کر د . خا نه  ر ا             چو ن عد و ی  می تاخت ا ن و یرا نه را
د یگر ی ا ز بیخ و  بن  می کنَد  د ر خت             می ز د ی  ا تش  به جا ن  هر د ر خت
عا  قلی    گفتا   چر  ا    ا ینگو نه   ا ید            با  خد ا و ند   د شمنی ها    کر د ه ا ید
همچنا ن  د لگیر  و نا لا ن  بو د  و  گفت            هردرختی کنده اید سا لها ست  شکفت
خا نه   و  با غ   پد ر   کر د ند   به   گلَ             ا ن   د و  ا ز  ر فتا ر خو د  گشتند  خجل
درنهایت داشتند اندیشه ا ی ان دو پسر            تا    کنند     ا  با  د     میر  ا  ث     پد  ر
با  مشقت   میگذ شت  سا ل   نخست           عا قبت  بید ا ر شد  شا نسی که  خفت
کا میا ب   گشتند   ا ن   هر  د و   پسر            سا  لها   خو  ر  د  ند   میر  ا  ث    پد  ر
                                                                                                               
                            مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  29 / 7 /1392               

خالق هردو جهان

عـاشقم ای مـهربـان.خـالـق هـر دو جهان        بی تـو نیـارزد ایـن جهان.زنـدگی درایـن زمـان

گــر بنـهی  منـتی. درحـق مـا ا یـن زمــان        جـان دهـیـم بــی گـمـان درحــق شـاه جهـان
هر نفسی زنـدگیست.جان دهی زنـدگـان        جمله بـه فرمان تـوست خورشید وماه و زمان
رحــــم  کــن  و  ر و ی  مـگـر د ا ن  ز مــا        ا نـچه    گنـا  هـست   تــو   بــر ا نـی  ز مــا
هـر چـه بــود زنـدگی. در بـر و بـحر و سما        جـملـه خــورنــد رزق  خـود پـادشهی در خفا
گـر نـرهـانی تــو خلق ای شهه زرین نگـار        ما ر و ملخ می خو ر ند  مر د م ا ین ر و ز گار
بی خبران  غـافلـند از هـمه لـطف  و کـرم        کـاش بـداننـد خـداست. مـالـک  خـان و حـرم
درشب قـدر و ظفر عشق تـو حاصـل شود        وقـت  دعـای سـحر لـطـف تـو  شـامل  شـود
روز و شب وهر زمان بهرجهان ساختـه ای        گــر نـبـود روز و  شـب اه و فـغـان د ا د ه ا ی
مالک هـر دو جهان عاشق این خـانقاست        هر که بو د صا حبش لا یق  شکر و  ثنـا ست
                                                                                                                             
                              مجید  ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  9  / 8 / 1392
 

ما اهل دیار دشت بزرگیم

ما  و ا ر ث  کو ی  دشت   خو یشیم           ما  نسل   د یا ر  د شت   پیشیم
ما  مهد   ا د ب   د ر  ا ین   د یا ر یم           ا ز  دشمن   خو د  نمی هرا سیم 
هم  ا هل  قلم  هم   ا هل    کا ر یم          هم   ا هل   هنر   جو یا ی   نا میم
ما  پا  ک  د لا ن  چو   د یم   کا ر یم          بی    یا د   خد ا   د ا نه    نکا  ر یم
ر و د  کا ر و ن بی خبر د ر پیچ و تا ب          د شتها د رحسر ت یک  قطره   ا ب
کشتز ا ر ها  تشنه  د ر  همسا یگی          نا تو ا ن  مر د م  ببین   بیچا ر گی
کو ه گچ  شو ر  نمک   د ر د شت  ما          این  معادن  نعمتی د ر  د ست  ما   
ما منتظر یم  تا  که   نو ا یی   بر سد          بر کهنه  یکی زخم  د و ا یی بر سد 
سا لها  د ر  جبههء   یا ر   بو د ه ا یم          چشم به راه  د و لت کا ر بو د ه ایم
نا  تو ا ن  و   د ر  میا ن  کو ر ه   ر ا ه          د ست یا ری  کی بر د ما  را  بر ا ه  
                                                                                                

                              مجید    ا سکند ر ی/. تا ر یخ    12 / 2 / 1392    

کاش ما را غم فردا نبود

کا ش  با ر ا نی   و ز ید ن  می گرفت            د رد د ل می شست و ارا م می گر فت  
چشمه ها  جا ر ی   بو د ند  ا ز  ا بها            د  شتها     سیر ا ب    ا ز      با  ر ا نها  
کا ش غمها د ر قلو ب جا یی ندا شت           هیچ    قلبی   غم    فر د ا     ند ا شت  
هیچ  شکستی در ر ه  عا شق  نبو د            ا شک غم در چشم هیچ معشوق نبو د   
کا ش   د ر د ی   و    بیما ر ی   نبو د            رنج  و  مر گی  بـر  د ل   یـا ر ی   نبو د
ر نگ   پیر ی   بر   ر خ   ما د ر   نبو د            د ا غ   فـر ز ند   بـر  د ل   مـا د ر   نبو د
هیچ بر ا د ر و خو ا هری غمگین  نبو د           روزگار فانی ست  کسی شرمگین نبو د  
کا ش  فرزند ی  غم  فر د ا  ند ا شت            فکر   کا ر  و  ر نج   فر د ا  ر ا  ند ا شت
مرد ما ن  د و ر  ا ز  ر یا  کا ری بود ند            همچو  طفلا ن پا ک و  هم بـا زی  بودند  
د شمنی ها    د ر   میا ن    ما  نبو د            حا صل    هر    لفضما ن   د عو ا    نبو د
بی  سبب   ما  ر ا  گر فتا ر ی   نبو د            بهر  هم  چا هی   و   هر  د ا می  نبو د
کا ش  فر د ا شا د ما نی  می رسید             ا نچه  ما  ر ا  ا ر ز و ست ا ن می رسید
ا رزو  د ا شتم  که  فر د ا  می ر سید            ر و ز  مر گ   ا هر من    سر  می رسید
لیک    با ید   همتی   جا نا نه    کر د           آ  تشی   بـر  خـر مـن  بـیـگـا  نـه   کـر د        
                                                               
                              مجید  اسکند ری ./  تا ریخ  92/2/10 

ر ها یی ا ز غمها با یا د خد ا و ند

غمی ا و ر د شبی پا ییز بر گ ر یز ا ن        خز ا ن  اورد چو  باران د ر سحر خیز ا ن

جگر  می سو خت و باران جفا  با ر ید         تداعی کرد دشتی را که طوفان بلا بارید
تو ان ا ز د ست بدادم من در ا ن وادی         گر فتا ر  غمی  د ر  حسر ت    شا د ی
خو د م ر ا همچو  مغلوبان د هر یافتم         فقط   یا د   خد ا   کر د م   ظفر  یا فتم
به  نا  گه   ر عد ی  و  نو ر ی  بتا بید         صد  ا    پیچید    و   با ر ا نی    ببا ر ید      
چنا ن  با ر ید  که  بر حا لم  ا ثر کر د          غمی ر ا شست و د ر د م بی ا ثر  کرد

نه  غم  ما ند و  نه  ا ن د ر د خز ا نم          فقط      نا م    خد  ا    گفتی    ز با نم

ا گر هر غم و د ر د ی می کند د رمان         به و قت  ناخوشی و غم شو د  رحما ن
تو ا ند   هر که   خو  ا ند  نا م  ا و ر ا          ببخشد    ز ند گی  و   جا  ن   ا و    ر ا
د هد  ا ر ا مشی   همو ا ر ه  ما  ر ا          به ا و قا ت شب  و روز  سا ل و ما ه  را
که  را  داناست  چو  ا و  پا ک و یگانه         چو   ا و  ر ا   ا شنا ست  با   هر  بها نه
تو ا نا ست  بر همه  د نیا ی هستی         به  هر  فن  ا شنا ست  و  ر ا ز  هستی
ا ز ا و  بهتر که با شد یا ر  و غمخو ا ر         همیشه   حا ضر  و    هر   کا ر   همو ا ر 
                                                                                                              
                               مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ  25 / 2 / 139