غم د لد ا رخو رم حصر ت ز ند ا ن کشم سا لها ست د ر قفسم فر ا غ و هجر ا ن کشم
شب و روزم گذرد در نظرم یکسان است راضی ام من به رضایش گذ رش اسا ن است
جر م نا کرده چرا بند ا سار ت چر ا ظلم ها ر و ن چر ا ا مر ا ما مت مر ا
یا ر ب ا ین جانم بگیر ا ز ا د د نیایم بکن تن ز رنجو ر ی بمر د د ر ما ن ا ین د ر د م بکن
چها رد ه سال بو د ه ا م ز ند ا ن غم کس ند ید ه مر د ه ا م د ر شهر غم
جا نم به فد ا یت ا ی نو ر خد ا مر گ چرا قل و ز نجیر چر ا ز ند ا ن ها ر و ن تو ر ا
حیف ازان گل که درشوره نمود کرد قامت حیف ا ز هیبت پر و ا نه فتا د د ر پا یت
شمع میگفت که سوختم به هوای دل یار حیف ا ز ا ن عا شق شید ا که نبیند رخ یا ر
مجید ا سکند ر ی ./