تقدیم به ساحت صا حب الزمان

                                       
تا کی  به و صا ل  مه خو با ن  جها ن         ا شکها  جا ر ی شو ند  د ر ا ین ز ما ن  
عا شقا ن در ارزوی  لحظه د ید ا ر یار          ا ین جهان هستند به شو ق ر و ی یا ر  
نسلها    د ر   حسر ت   د ید ا ر تا ن          رخت    بستند   و   ند ید ند   ر و یتا ن    
تا  به  کی  د ر پر د ه  غیبت  سکو ن         چشم بر ا هیم  و تو  هستی ر هنمو ن
کی   ببینیم     صو  ر ت    ز یبا یتا ن         تشنه   کا  میم    تشنه    د ید ا ر تا ن  
د  لا   لبر یز   ا ز   شو  ق   ظهو ر ت          همه    ا ما د ه ء   د  ید  ا  ر    ر و  یت  
ترسیم که  بمیریم  و نبینیم مه خوبان         د نیا به سر ا ید  و  بما ند  شب  هجران
ا ز ر خ  نقاب  بردار ا ی ما ه  جاودانی         تا گل شو د هو ید ا ای  نو ر  ا سما نی  
با    ر خ    ز یبا    بیا     بنما    ظهو ر         تا شو د  ا یر ا ن  به شو قت  غر ق نو ر
عا شقا ن  ا ز  ا نتظا ری  خسته ا ند         ا ز  غم  هجر ا ن  یا ر   لب   بسته  ا ند
جها نی   عا شق   ر و ی  و  جما لت         کد ا مین  جمعه    می بینیم   و صا لت 
بیا   لطفی   نما   ا ی     نو ر   خلقت         جها ن   د ر  کا م  تا ریکیست  و  ظلمت
جو ا نا ن  پیر  و  پیر ا ن  پر  کشید ند         به   د نیا   کو د کا نی   سر   ر سید ند 
هرکه خواهد به مشامش برسد بوی بهار     با  د عا ی  فر ج  ا خر  بر سد  دیدن  یار 

ا ر ز و مند یم   به  لطف   مهد ی یت          منتی     بنما      ببینیم    ها د ی  یت

                                                    
        مجید  اسکند ری./  پانزدهم شعبان سا ل  1391  خورشیدی