عا قلی گفتا ا ی د و ست گـر ا م یاد د ا ری بر من ا مو ختی کلا م
گفت اری این چه باب گفتن است این جفای دوست یاندای دشمن است
گـفـتا هـمـر هی قـا د ر بـو د ی بـا و جـو د ت دشمـنی نـا د ر شـد ی
هـر چـه مـن بـر ارزشت افزوده ا م و ز نه ا ی سنگین به جانم کو فته ام
کس تـو را نـام اشنایی یـار نبو د ا فتخا ر ی یا و ر ی همکار نبو د
هر کسی از دور دستت می رمـید همچو ا هـو یـا شکا ری می دویـد
کی از ا ن نیکو مرا مت بهره دیـد کی ا ز ا لـطا ف خو شت در چهره دیـد
من ر فا قت کر د م و کر د ی خطا من شفاعت کـر د م و کـر د ی جـفا
من د عا یت می کنم با شی ادیب جا ن نثا ر ت می کنم بـاشی نجیب
گـر بخو ا هی راه کـج جـویی رفی هر کسی ر ا هش ر و د طی طریق
گـر نـجـو یـی راه پـا ک ز نـد گی عا قبت گمر اه گردی درجفای بند گی
مجید ا سکند ر ی ./ تا ر یخ ./ 91/4/20