هـر زمـانی کـه کنم یـاد وطن شوق پــر و ا ز بــردم سوی وطـن
د ر جـو ا نـی د و ر شـدم از اشنا ا ی د ر یـغـا ا ز و طن گشتم جدا
زدشت و شهـرخـود رفتـم بـه غـربـت بـه قـصـد کـار و مـال و جمـع ثـروت
شـدم پـای بـنــد کـار و زن و فـرزنــد حـالا دور ا ز د یـا ر و پـای در بـنـد
نـه فـرزندان خـو ا هنـد تــرک غـربـت نـه دارم طاقـت مـانـدن بـه غربت
نـه ا ز یـاد مـی ر و د فـکر ولایـت نـه د ا ر م پـای رفتـن بـه و لا یـت نـه فـرزنــدان گـزیـننـد هـمـسری را نـه مـادر مـی گشایـد مـعبـری را
چنـان در فـکر کـو چ و تـرک غـربـت کـه شبها خواب می بـیـنـم ولایـت
نـه ا ز یـاد می ر و د ا ن خاطـراتـم نـه ا ر ا م مـی شـود درد نـهـانـم
تنـم گـر عاقبـت مـانـد بـه غر بـت دلــم هـجـرت کـنـد سـو ی و لا یـت
ا گر د ر ا خر یـن ر و ز ها ی عمـر م نـرفتـم شهـر خـو د از غـصه مـردم
وصیت میـکنـم دوستـان و خویـشان اگـر مـردم بـیـایـنـد قــوم و خـویـشا ن
مـرا هـجـرت دهنـد سـوی دیـارم سپس ا رام دهنـد تـحـویـل خاکـم
مجید اسکند ری تا ریخ 91/10/24