حکایت ایکنم از نسل پیشین (زبان محلی)

حکا یت   ا یکنم  آ   سا لها ی   پیش           غمی ما ند ه و جا آ نسلهای پیش 
مو  د ا ر م  قصه ها   آ   ر و ز گا ر و ن           آ  ا و روزها ی سخت بی  بهارون
یه روزی بید  که مردم  نون  ند ا شتن           ایرفتن شهر پیاده  کوش ند اشتن
نه  گند م  بید  که  مر د م  آ رد   بینن          نه آ ر د ی  بید که  مردم  نو ن بینن
نه نونی بید که اشکم سیر بووه تیش          نه قو تی بید که د ر د آروم گره تیش
خو ر ا ک  مر د مو ن  بید  تو له و قاب          کوم گسنه کسی شو نی برش خو اب
عده  هم  بید  که  داشتن  نون  گندم          فقیرو ن  و ا سکه  بینن  د س  مردم
اگر داشتن  کسانی  نون  و  می  نون          خبر نی کرد  کسی تا رسه  مهمو ن
گذشت وقتی که مردم  نو ن  نداشتن           او مه  دوره  که  مردم  غله  کا شتن
ایخوم تعریف کنم آ کاشت و  ورداشت           که هرکی گندمی کاشت غرمنی داشت
عد ه   بید ن  فقیر   و   د س   خو لی          به جا نون کار  ایکردن  جیب  خو لی
ز ن   و    فر ز ند    و    مر د     هو نه           همه   د ر  خد مت   صا حب   خو نه
عده  بیدن که حق دا شتن به نا مون            آ خدمت  کردن  و  تا  کار  و  بار مون 
آ سلمو نی  و چو پو ن  کردن خد مت           آ  مشک  دوزی و  بنا   بردن   زحمت 
آ   د ا د ا یی   و   نجار   کا ر  کر د ن           آ  بد  بختی    همه    فر یا د   کر د ن
طلب د ا رن  آ  مر د م  ا ی  عزیز و ن            ند ا د ن   مرد مو ن  دستمزد  ا ینو ن
په   که   حلا ل   ا یبو  حق  فقیر و ن           کنی  شو ن  کیه  رفتن  ای عز یز و ن
موخوم دیدم که سرکرچل گرفتن سی فقیرون / حقا  ضا یع  ایو بی   تی  کر یمو ن
نی بو  ا سم کسی نه گو م مو  ظالم         و لی   د ید م   فقیر   د ر   بند  ظالم
ا گر   بو   آ خر ت .   حق    فقیر و ن            آ  پا    ا و یز نن     ا خر     کر یمو  ن
                                                                                                       

                             مجید اسکند ر ی   تاریخ 92/2/31