غم خود با تو بگویم که دلم زخم جفاست شرح این غصه چه گو یم که هزار دام بلاست
بت من ا گر که باشی بنشینم به کنارت ر ا ز د ل با تو بگو یم ز کتا ب ا فتخا ر ت
جان من ا گر نبا شی من بمیرم به هوایت بخو ر م غصه بیا د ت تا بیا یم به کنا رت
حسرت ندیدن توغم من چه بیحساب است شب وروزم بی قراری اشک چشمانم روان است
تو با ان ناز قد و مت بنما به دید ه ا م پای تو مراد و من مریدم کی نهی به خانه ام پا ی
به شب سرد زمستان به ا مید صبح فردا که رسد از تو پیا می به غروب شب یلد ا
تو چو آبهای روانی که به جو یبار ر و ا نی تو شفای درد مند ا ن. من مریض و تو دوایی
شب و روزمن تو باشی به رهم تو رهنمایی به شبم مثل چر ا غی تو به ر ا هم ا شنا یی
تو بها ر جا و د ا نی ای امید زند گانی سرخو شم ز کا میا بی تو چو نو ر د ید گا نی
گل من قسم به جا نت نروم من از کنا رت بشو م ر فیق ر ا هت تا ا بد عا شق ز ا ر ت
مجید اسکند ر ی تاریخ 91/20/6